Temporomandibuler eklem bozukluklarının tedavisinde intraartiküler trombositten zengin plazma uygulaması ve artrosentez uygulamaları ile etkinliğin karşılaştırlması

Abstract

Günümüzde TMH için birçok geri dönüşümlü tedavi seçeneği mevcut olsa da bu yöntemlerin hepsinin farklı başarı oranları mevcut olmakla birlikte tüm TMH hastaları için uygulanabilen üstün tek bir tedavi yöntemi gösterilememiştir. Çalışmamızda eklem konservatif tedaviye yanıt alınamayan 20 hasta iki gruba ayrılmıştır. Çalışma grubuna intrartikular TZP uygulanmış, kontrol grubuna da artrosentez işlemi yapılmıştır. Enjeksiyon öncesi, sonrası 1. hafta, 1. ay ve 3. ay olmak üzere vizüel analog ağrı skalaları, interinsizal mesafe ölçümleri ve eklem sesleri kayıt altına alınmıştır. Aynı kayıtlar kontrol grubu içinde alınmıştır. 3 aylık takip sonrası sonuçlar kendi içlerinde ve gruplar arasında klinik olarak ve Windows SPSS yazılımı (SPSS Inc. Chicago, IL) ile istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Her iki grup için de ağrı şiddetindeki ve eklem sesindeki azalma ve interinsizal mesafe artışları istatistiksel olarak da anlamlı bulunarak tedavilerin etkili olduğunu göstermiştir. TZP uygulanan çalışma grubu ile artrosentez uygulanan kontrol grubunun sonuçları değerlendirildiğinde, TZP uygulamasının daha etkin ve hızlı bir ağrı kontrolü sağladığı görülmüştür ve istatistiksel olarak da anlamlı bulunmuştur. Eklem seslerindeki azalmada gruplar arasında değerlendirildiğinde çalışma grubunda ki azalmanın hem klinik olarak hem de istatistiksel olarak daha anlamlı olduğu gözlenmiştir. İnterinsizal mesafe ölçümleri incelendiğinde ise grupların kendi içlerinde istatistiksel olarak anlamlı artışlar görülse de iki grup arasında anlamlı fark olmadığı tespit edilmiştir. TZP uygulaması ile eklem içi sinovyal sıvıya verilen biyoaktif faktörlerin ve büyüme faktörlerinin onarım niteliğinin de mevcut olmasından dolayı, aynı zamanda sinovyal sıvıda bulunan inflamatuar ve proinflamatuar moleküllerin regulasyonu sayesinde ve mezenkimal kök hücre uyarım potansiyeli ile rejeneratif etkisiyle hasarlı eklem diski ve artikuler yapılarının onarımı için aktive edici etkisi ile mekanik yıkama işlemine göre daha başarılı sonuçlar ortaya çıkmış olabileceğini düşünmekteyiz. TZP'nin TME üzerine olan etkilerinin tam olarak anlaşılabilmesi için hücresel düzeydeki diferansiasyon, rejenerasyon ve etkileşimleri ile ilgili ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.

TMD is an extremely common disorder that approximately 33% of the population has at least one TMD symptom and 3.6-7% has TMD with sufficient severity that treatment is desired. The current treatment suggested for TMD include patient behavioral education, resting the jaw, soft diet, pain medication with nonsteroidal analgesic agents and physiotherapy. If conservative and noninvasive techniques do not work, more invasive techniques may be considered. The aim of this study was to compare treatment outcome and safety of a new treatment method with arthrosynthesis. In this prospective study, 20 patients (32 TMJ) who couldn?t treated and significantly benefit from conservative techniques were allocated to two groups. The study group was treated with intraarticular one dose of PRP injection, and the control group was treated with arthrosynthesis. Pre- and postinjection and pre-and post arthrosynthesis pain intensity, the presence of joint sounds, and interincisial distance were documented. Follow up period was 3 months. There was a statistically significant reduction of pain intensity and joint sound and interinsizal distance in both groups. The pain intensity and joint sound results of the study group was clinically better and statisticallly more significant while compared with the control group. Range of mouth opening was found similer between groups.This study shows that intraarticular PRP injection for the treatment of TMJ disorders is a more effective management than arthrosynthesis and has several potential theoretical advantages. These better results may be due to regenerative properties and stem cell activation potential of PRP but further studies are needed to explain the cellular effects of the PRP in TMJ joint.