Omuz döndürücü manşet yırtıklarının artroskopik ve mini açık cerrahi onarım sonuçlarının kıyaslanması

Abstract

AMAÇ. Bu çalışmanın amacı, omuzunda döndürücü manşet yırtığı olan hastaların tedavisinde uygulanan artroskopik ve mini açık cerrahi tamirin sonuçlarının birbirine üstün olup olmadıklarını araştırmaktır.MATERYAL VE YÖNTEM. Haziran 2015- Haziran 2018 tarihleri arasında omuz döndürücü manşet yırtığı olan 29 hastaya artroskopik yardımlı mini açık (grup 1), 24 hastaya tamamen artroskopik (grup 2) olmak üzere iki ayrı cerrahi işlem uygulandı.Grup 1; 3 cm'den küçük yırtığı (6 hastada 1 cm'den küçük, 23 hastada 1-3 cm arasında) ve 0 veya 1. derece yağlı dejenerasyonu olan, grup 2; 3 cm'den küçük yırtığı (5 hastada 1 cm'den küçük, 19 hastada 1-3 cm arasında) ve 0 veya 1. derece yağlı dejenerasyonu olan hastalardan oluşmaktadır.Hastalar ameliyat öncesi, ameliyat sonrası 6. ay, son takip değerleri (omuz eklem hareket açıklığı (ROM), UCLA skorlaması, SF-36 yaşam kalitesi ölçeği) ve kontrol MRI ile değerlendirildi.BULGULAR. Her iki grupta operasyon sonrası 6. aydaki UCLA, SF- 36 ve ROM değerleri, operasyon öncesi değerlere göre yüksek bulundu (p<0.001). Her iki grupta operasyon sonrası son takipteki UCLA, SF- 36 ve ROM değerleri, operasyon sonrası 6. aydaki değerlere göre yüksek bulundu (p<0.001). Her iki grup arasında UCLA, SF- 36, ROM değerleri ve son kontrol MRI'daki rerüptür sayıları açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0.05).SONUÇ. Çalışmamızın sonucunda artroskopik ve mini açık yöntemlerle yapılan döndürücü manşet yırtığı tedavilerinin başarılı sonuçlarının olduğu ve iki grubun tedavi sonuçları arasında fark olmadığını gözlemledik. Artroskopik yöntemle tamir süresi öğrenme eğrisi başlangıcında uzun olsa da bu durum uzun vadede tedavi başarısını etkilememektedir. Bununla birlikte hastanın tercihinin ve hekimin tecrübesinin tedaviyi yönlendirmede ön planda tutulması gerektiğini düşünüyoruz. Ayrıca, tedavide tercih olarak artroskopik yöntemle başlanmasını, kanama gibi cerrahi tamiri zorlaştıran durumlarda ya da kemik kalitesinin yetersiz olması nedeniyle çapa ile güvenli tespit yapılamayacağı durumlarda mini açık yönteme geçilmesi gerektiğini savunuyoruz.

OBJECTIVE. The aim of this study is to investigate whether the results of full arthroscopic and arthroscopic assisted mini open surgical repair in patients with rotator cuff tears superior to each other.MATERIAL AND MEHTODS. Between June 2015 and June 2018, 29 patients with shoulder rotator cuff tears were treated with arthroscopic assisted mini open procedures (group 1) and 24 patients with shoulder rotator cuff tears were treated with full arthroscopic procedures (group 2).Group 1; With a rupture of less than 3 cm (less than 1 cm in 6 patients, between 1 cm and 3 cm in 23 patients), with 0 or 1 degree oily degeneration, group 2; It consists of patients with a tear of less than 3 cm (less than 1 cm in 5 patients, between 1 cm and 3 cm in 19 patients), and 0 or 1 degree oily degeneration.Patients were evaluated based on their preoperative, postoperative sixth month, final follow-up values (shoulder joint range of motion (ROM), UCLA score, SF-36 quality of life scale) and control MRI.RESULTS. In both groups, UCLA, SF-36 and ROM values at the postoperative sixth month were higher than preoperative values (p<0.001). UCLA, SF-36 and ROM values in the last follow-up were higher in both groups compared to the values in the postoperative sixth month (p<0.001). No statistically significant difference was found between the two groups in terms of UCLA, SF-36, ROM values and rerupture rate (p>0.05).CONCLUSION. As a result of our study, we observed that rotator cuff tear treatments with arthroscopic and mini open methods had successful results and there was no difference between the treatment results of the two groups. Although arthroscopic repair time is long at the beginning of the learning curve, this does not affect long-term treatment success. However, we think that the patient's preference and the experience of the physician should be prioritized in guiding the treatment. In addition, we argue that arthroscopic method should be the preferred method of treatment and should be switched to a mini-open method in cases where surgical repair is difficult because of bleeding or if anchor cannot be secured due to insufficient bone quality