Çocuk acil serviste akut ürtikerli çocukların tedavisinde hekimlerin tedavi yaklaşımlarının belirlenmesi

Abstract

Ramazan Emre Yiğit 1 , Gülser Esen Besli 2 , Özlem Cavkaytar 3 , Mustafa Arga 41 İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi ÇocukSağlığı ve Hastalıkları ABD, İstanbul2 İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi ÇocukAcil BD, İstanbul3 İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi ÇocukAllerji ve İmmünoloji BD, İstanbulAmaç:Ürtiker tedavisinde hekimlerin klinik pratik yaklaşımları güncel rehberönerilerinden önemli farklılıklar taşımaktadır. Güncel ürtiker rehberlerinin tamamı ilktedavi basamağı olarak antikolinerjik ve santral sinir sistemini baskılayıcı etkileriolmayan ikinci nesil H 1 antihistaminlerin kullanılmasını önermektedir. Ancak güncelpratik uygulamalarda hekimlerin halen önemli bir kısmın birinci nesil H 1antihistaminleri ilk tercih olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı çocuk acilservisinde çalışmakta olan hekimlere ürtiker tanı ve tedavisi konusunda verileneğitimin, hekimlerin pratik uygulama yaklaşımları üzerine etkisini değerlendirmektir.Metod: Bu çalışmada ürtiker tanı ve tedavisi konusunda hekimlere verilen eğitimöncesi altı aylık dönemde (Temmuz-Aralık 2017) ve eğitim sonrası bir yıllık dönemde(Ocak-Aralık 2018) İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve AraştırmaHastanesi Çocuk Acil Bilim Dalına başvuran ve hastane kayıt sistemine (ICD-10)göre ürtiker tanısı alan hastalara uygulanan tedavi yaklaşımları değerlendirilmiştir.Çocuk Acil başvurusunda uygulanan tedavi acil servis kayıt defterinden ve eveönerilen tedaviler ise elektronik reçete sisteminden her sabah bir araştırmacıtarafından (R.E.Y) kaydedilmiştir. Eğitim toplantısı öncesinde hekimlerin ürtikerkliniği, sınıflaması, tanısı ve tedavisi konusundaki yaklaşımlarını değerlendirmeküzere toplam dokuz sorudan oluşan anket uygulanmış, ardından hekimlere çocukalerji uzmanı (M.A) tarafından güncel rehber önerilerine göre ürtiker8tanı ve tedavisi konusunda pratik ve teorik eğitim verilmiştir. Çalışma sürecinde acilservisimizde birinci ve ikinci nesil H 1 antihistaminlerin tüm uygulama formlarınınbulunması sağlanmış ve seçim kararı hekimlere bırakılmıştır.Bulgular: Çocuk Acil Servisinde çalışan 10 pediatri uzmanı 38 pediatri asistanıtoplam 48 hekime eğitim toplantısına ve ankete katılmıştır Çalışma süresinde eğitimöncesi 417 ve eğitim sonrası 1085 çocuk ürtiker tanısıyla tedavi edilmiştir. Eğitimöncesi ve sonrası hastalara ait demografik özellikler benzer bulunmuştur (p>0.05).Bu hastaların acil servis tedavilerinde birinci nesil H 1 antihistamin kullanım sıklığıeğitim sonrası grupta (%30,3) eğitim öncesi gruba (%67,9) göre anlamlı orandaazalmış ve ikinci nesil H 1 antihistamin kullanım sıklığı eğitim sonrası grupta (%69,7)eğitim öncesi gruba (%31.7) göre anlamlı oranda artmıştır (her iki parametre içindep<0,001). Eğitim öncesi hastaların %58.5'ine sistemik kortikosteroid tedavisi eşzamanlı uygulanırken, eğitim sonrasında bu oran %25.7'ye düşmüştür (p<0,001).Tüm birinci nesil H 1 antihistamin ve kortikosteroid tedavi uygulamalarında hekimlertarafından intramusküler yol tercih edilmiştir. Eğitim öncesindeki hastaların%10,8'ine, eğitim sonrasındakilerin ise %3'ne evde kullanılmak üzere herhangi birreçete düzenlenmemiştir (p<0.01). Ev tedavisi önerilerinde birinci nesil H 1antihistamin tercih edilme oranının eğitim sonrasında %11,5'ten %7.1'e düştüğü,ikinci nesil H 1 antihistamin tercih edilme oranının ise %78.7'den % 91.5'e yükseldiğisaptanmıştırSonuçlar:Çalışmamızın sonuçları çocukluk çağı ürtiker tedavisinde hekimtercihlerinin güncel rehber önerilerinden önemli farklılıklar taşıdığını ve bölüm içihekim eğitimleriyle rehber önerilerine uyumun artabileceğini göstermektedir. Aynızamanda bu eğitimler ürtikerli çocuklarda tedavi maliyetini, invaziv uygulama ve yanetki sıklığı azaltabilirAnahtar Kelimeler. Akut ürtiker, kronik ürtiker, Antihistaminler, Sistemik steroid,Tedavi Uyumu, güncel rehberler, Çocuk acil servisi

Ramazan Emre Yiğit 1 , Gülser Esen Besli 2 , Özlem Cavkaytar 3 , Mustafa Arga 41 İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi ÇocukSağlığı ve Hastalıkları ABD, İstanbul2 İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi ÇocukAcil BD, İstanbul3 İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi ÇocukAllerji ve İmmünoloji BD, İstanbulBackground: Clinical practice of physicians in the treatment of urticaria differs fromcurrent guidelines. All current urticaria guidelines recommend the use of secondgeneration H1 antihistamines without anticholinergic and central nervous systemsuppressive effects as the first treatment step. However, in current pratice, firstgeneration H1 antihistamines of a significant portion of physicians are still used asthe first choice. The aim of this study was to evaluate the effect of the training givento the physicians working in the pediatric emergency department on the diagnosisand treatment of urticaria on the practical approaches of the physicians.Method: In this study, we applied to İstanbul Medeniyet University Göztepe Trainingand Research Hospital Pediatric Emergency Department in six months period (July-December 2017) and one year post instruction (-July-December 2017) treatmentapproaches applied to patients diagnosed as urticaria (According to ICD-10) wereevaluated. The treatment applied in the Pediatric Emergency application wasrecorded from the emergency room registry and recommended treatments athomCTİONe from e-prescription system were recorded by an investigator (R.E.Y)every morning. Prior to the educatinal meeting, a questionnaire consisting of ninequestions was applied to evaluate the physicians' approaches to urticaria clinic,classification, diagnosis and treatment, followed by urticaria according to the currentguideline recommendations by pediatric allergy specialist Mustafa ARGA.During the study, all application forms of first and second generation H1antihistamines were provided in our emergency department and the decision wasmade to physicians..10Results: 38 pediatric residents, 10 pediatrics specialists working in the PediatricEmergency Department, participated in the educatinal meeting and questionnaire fora total of 48 physicians. During the study period, 417 pre-instruction and 1085 postinstruction patient were treated with the diagnosis of urticaria. Demographiccharacteristics of the patients before and after instruction were similar (p> 0.05). Thefrequency of first-generation H1 antihistamine use in emergency treatment of thesepatients decreased significantly in the post-instruction group (30.3%) compared tothe pre-instruction group (67.9%). The frequency of second generation H1antihistamine use increased significantly in the post-instruction group (69.7%)compared to the pre-instruction group (31.7%) (p <0.001 in both parameters). Whilesystemic corticosteroid treatment was administered concurrently to 58.5% of thepatients before instruction, this rate decreased to 25.7% after instruction (p <0.001).In all first generation H1 antihistamine and corticosteroid treatments, intramuscularroute was preferred by physicians. There were no prescriptions for 10.8% of the pre-instruction patients and 3% of the patients after the instruction (p <0.01). The rate ofpreference for first generation H1 antihistamine in home treatmentrecommendations decreased from 11.5% to 7.1% after the instruction. second-generation H1 antihistamine preference rate increased from 78.7% to 91.5%.Conclusion: The results of our study show that physician preferences in thetreatment of childhood urticaria differ significantly from current guidelines. In-department physician instructions shows that compliance with guidancerecommendations may increase. At the same time, these instructios can reduce thecost of treatment, invasive practice and frequency of side effects in children withurticaria.Key Words: Acute Urticaria, Chronic urticaria, systemic steroids, antihistamines,current guidelines, pediatric emerceny department