İntravezikal BCG tedavisi başarısız olan yüzeyel mesane tümörlerinin profilaksisinde inerferon alfa 2B ile BCG`nin etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

ÖZET BCG TEDAVİSİ BAŞARISIZ OLAN YÜZEYEL MESANE TÜMÖRLERİNİN PROFİLAKSİSİNDE İNTERFERON ALFA 2B İLE BCG'NİN ETKİNLİĞİNİN KARŞILAŞTIRILMASI AMAÇ: Daha önce intravezikal BCG tedavisi görmüş yüzeyel değişici epitel hücreli mesane kanseri hastalarının profilaksisinde kullanılan ikinci seri intravezikal ajanlardan BCG ile interferon-a2b'nin etkinliğini karşılaştırmak. MATERYAL VE METOD: Nisan- 1996 ve Kasım-2002 yılları arasında hastanemize başvuran, daha önce birden fazla TUR-MT olmuş, en son olarak intrakaviter BCG almış, histopatolojik tanıları mesane yüzeyel değişici epitel hücreli karsinom (pTaG2-3, pTlG2-3) olan ve yüksek risk grubuna giren toplam 32 hasta çalışmaya dahil edildi. CİS olanlar çalışmaya dahil edilmedi. Bu hastalar randomize bir şekilde BCG ve ÎNTRON grubu olarak iki gruba ayrıldı. BCG grubuna 15, İNTRON grubuna 17 hasta dahil edildi. BCG grubundaki bütün hastalar daha önce bir kür BCG tedavisi alan hastalardır. İntron grubundaki hastalardan 9'u sadece bir kür BCG tedavisi almış iken diğer sekiz kişi ise en az 2 kür BCG alan hastalardı. BULGULAR: BCG grubunda 15 hasta, ortalama 50,76±24,8 ay (10-79 ay) süre ile izlendiler. Bu süre içinde 4'ü progresyon olmak üzere 12 (%80) hastada nüks görüldü. Nüks süresi ortalama 20,8±18,9 ay (3-45) idi. İlk 12 aylık takipte nüks oram %66,6 ve nüks süresi 7,5±2,5 ay bulundu. Takip sırasında 4 hastada (%26,6) progresyon gelişti. İkinci intrakaviter tedaviden progresyona kadar geçen süre ortalama 14,75±11,11 aydır. İNTRON grubunda 17 hasta, ortalama 32,22 ay (18-41) süre ile izlendiler. Bu süre içinde altısı (%35) progresyon olmak üzere 17(%100) hastada nüks gelişti, intravezikal interferon tedavisinden sonra ortalama nüks gelişme süresi 7,38+7,63 ay (3-34) idi. İlk 12 aylık takipte otralama nüks oranının %82 ve nüks gelişme süresinin 4,6±1,9 ay olduğu tespit edildi. Altı hasta hariç bütün hastalar ilk 6 ay içinde nüks etti. Daha önce bir kür BCG tedavisi verilen hastalarla iki kür BCG tedavisi verilenler arasında nüks oram, nüks süresi ve progresyon oranlan açısından anlamlı bir fark tespit edilmedi. BCG uygulanan grupta izlem süresi anlamlı olarak yüksek (p<0.05) idi. Nüks süresi BCG grubunda anlamlı derecede daha uzundur (20,8 ; 7,3 ay). İntron grubunda progresyon oram BCG grubunun yaklaşık iki katı idi (%54;%26,6). Her iki grup, 12 aylık takipleri sonrasında karşılaştırıldığında; BCG grubunda nüks oram daha düşük (%66,6 ;%82) ve nüks süresi anlamlı olarak daha uzundur (7,5 ay ; 4,6 ay). BCG grubunda lokal ve istemik yan etkiler intron grubundan anlamlı olarak daha fazladır (%93,3;%29,4). Bir kür BCG tedavisinin maliyeti bir kür intron tedavisinin yaklaşık sekizde biri kadardır ( BCG:157 $; İNTRON: 1210 $). SONUÇ: Daha önce intravezikal BCG tedavisi görmüş yüzeyel mesane değişici epitel hücreli kanser hastalarında ikinci seri intravezikal immunoterapide kullanılan BCG'nin maliyet, nüks oram, nüks süresi, ilk 12 aylık takipteki nüks oram ve nüks süresi açısından rekombinant interferon-a2b'den daha etkilidir. Buna karşılık yan etkileri interferon a-2b' den daha fazladır. Bununla beraber intron grubundaki hastaların yaklaşık yansı ( 17 hastanın 8'i) daha önce iki kür BCG tedavisi almasına rağmen nüks etmiş ve bu nedenle oldukça agresif kabul edilmesi gereken hastalardır. Hasta sayışırım az ve intron grubundaki hastaların BCG grubundaki hastalardan daha agresif olmasından dolayı kesin bir sonuca varmak zordur. Bunun için daha çok sayıda ve daha spesifik hasta gruplan ile yapılan multisentrik ve prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır. ııı