Omuz subakromiyal sıkışma sendromunda mobilizasyon uygulamasının etkinliğinin araştırılması

Abstract

Amaç: Subakromiyal sıkışma sendromu (SSS) supraspinatus tendonu, bisipital tendon ve subakromiyal bursanın humerus ile korakoakromial ark arasında sıkışması sonucu gelişir. Omuz ağrısının en sık nedenlerinden biridir.SSS tedavisinde tanımlanan evrelere göre değişmekle beraber istirahat, steroid olmayan antiinflamatuar ilaçlar(SOAİİ), egzersizler, ultrason (US), transkutanoz elektriksel sinir stimulasyonu (TENS), soğuk- sıcak fizik tedavi modalitelerinden faydalanılır. Alternatif tıp yöntemlerinden, eklem mobilizasyonuna da SSS tedavisinde başvurulur. Bu tedavinin etkinliğini gösteren, kanıt düzeyi yüksek çalışmalar yeterli sayıda değildir. Çalışmamızın amacı SSS'nda ev egzersizi ve ev egzersizine ilaveten eklem mobilizasyonu içeren iki farklı yaklaşımın etkinliğinin araştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda SSS tanısı alan ev egzersiz programı verilen ve egzersizlere ek eklem mobilizasyonu uygulanan hastalar değerlendirilmeye alındı. 25 kişilik iki grup halinde araştırılan hastaların muayene bulguları 0. 2. ve 6. hafta sonunda prospektif olarak kaydedildi.Ev egzersiz programı verilen hastalar birinci grubu, ev egzersiz programı ve eklem mobilizasyonu uygulanan grup ikinci grubu oluşturdu. Eklem mobilizasyonu uygulanmayan grup kontrol grup olarak değerlendirildi. Tedavi grubuna haftada 3 kez 6 seans mobilizasyon uygulaması yapıldı. Uygulamada artiküler teknik, yumuşak doku tekniği, glenohumeral eklem glenoid labrum tekniği, abduksiyonda mobilizasyon tekniği, ayakta traksiyon tekniği ve skapuler mobilizasyon teknikleri kullanıldı. Prospektif yapılan çalışmada her iki grubun tedavi öncesi, 2. hafta ve 6. hafta sonunda muayene bulguları karşılaştırıldı. Hastaların semptom ve bulguları değerlendirilirken hareket, gece ve istirahat ağrısı için görsel analog skala (VAS), eklem hareket açıklığı (EHA) ve kas gücü, eklem hareket açıklığı ve günlük yaşam aktiviteleri (GYA) parametrelerini içeren Constant fonksiyonel değerlendirme skalası kullanıldı. Bulgular: Gruplar arasında yaş ortalaması, cinsiyet, dominant el, etkilenen omuz, şikayet süresi arasında fark saptanmadı (p>0,05). İstirahat, hareket ve gece ağrısında her iki grupta da tedavi öncesine göre 2. hafta ve 6. hafta sonunda istatiksel olarak anlamlı iyileşme bulundu (p<0,05). Kuvvet ve günlük yaşam aktivitelerini içeren Constant skoru'na göre tedavi öncesine göre 2.hafta ve 6. hafta sonunda istatiksel olarak anlamlı iyileşme bulundu (p<0,05). Her iki gruba da verilen tedaviler, ağrı, günlük yaşam aktiviteleri, eklem hareket açıklığı ve kuvvet üzerine faydalı bulunmuştur.Gruplar karşılaştırıldığında istirahat ağrısında 6. haftada ve hareketle oluşan ağrıda 2. hafta ve 6. hafta değerleri tedavi grubunda anlamlı olarak düşük bulunmuştur (p<0,05). Fonksyonel değerlendirme Constant skorunda tedavi grubunda, kontrol grubuyla karşılaştırıldığında 2. ve 6. hafta sonu değerleri anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0,05). Çalışma süresince hastalar SOAİİ kullanmamıştır.Sonuç: Çalışmamızda ev egzersizlerine ilave omuz eklemi mobilizasyon uygulamasının ağrı, EHA, günlük yaşam aktiviteleri ve kuvvet gibi parametrelerde sadece egzersiz verilen gruba göre üstünlük sağladığı gösterildi.Anahtar Kelimeler: Subokramiyal sıkışma sendromu, Eklem mobilizasyonu, Fizik tedavi, Constant skoru.

Objective: Subacromial impingement syndrome is the result of compression of the supraspinatus tendon, biceps tendon and subacromial bursa between humerus and coracoacromial arc. Subacromial impingement syndrome is one of the most common causes of shoulder pain. Resting, non-steroidal anti-inflammatory drugs, exercises, ultrasound, transcutaneous electrical nerve stimulation, cold-warm physical therapy modalities are utilized, depending on the stage defined in the treatment of subacromial impingement syndrome. Alternative medical methods, joint mobilization is also applied in the treatment of subacromial impingement syndrome. There is not enough evidence to demonstrate the efficacy of this treatment. The purpose of our study is to investigate the effectiveness of two different approaches involving joint mobilization in addition to home exercise and home exercise program in subacromial impingement syndrome.Materials and Methods: We evaluated the patients who were diagnosed as subacromial impingement syndrome in our study, who were given home exercises and applied additional joint mobilization to their exercises. The findings of the patients who were investigated in two groups of 25 patients were recorded prospectively at the first visit, at the 2nd and 6th week. The first group was given a home exercise program. To the second group home exercise program was given and joint mobilization was applied. The group without joint mobilization was evaluated as a control group. The treatment group received 6 sessions of mobilization 3 times a week. Articulation technique, soft tissue technique, glenohumeral joint glenoid labrum technique, abduction mobilization technique, standing traction technique and scapuler mobilization techniques were used in the study. In the prospective study, the examination findings of both groups were compared before the treatment, in the 2nd week and in the 6th week. Visual analogue scale VAS (for motion, night and resting pain), range of motion and Constant functional assessment scale were examined when the symptoms and findings of the patients were evaluated.Results: There was no significant difference between the groups in terms of age, sex, dominant hand, affected shoulder, and duration of complaints (p> 0.05). There was statistically significant improvement in rest, movement and night pain at 2 weeks and 6 weeks after treatment in both groups (p <0,05). Statistically significant improvement was found in the Constant score in the 2nd week and at the end of the 6th week compared to the pretreatment (p <0,05). Treatments given to both groups were found to be beneficial regarding pain, daily life activities, range of motion and strength. When the groups were compared, values from 6th week in resting pain and 2nd week and 6th week in pain with movement were found to be significantly lower in the treatment group. When the Constant score was compared with the control group in the treatment group, the 2nd and 6th week-end values were significantly higher. During the study patients did not use NSAİD.Conclusion: In our study, it was shown that the application of shoulder joint mobilization to home exercises proved more effective than the exercise in parameters such as pain, range of motion, daily life activities and force.Key words: Subacromial impingement sendrom, Joint mobilization, Physiotheraphy, Constant score.