Total diz artroplastisi sonrasında gelişen diz instabilitelerinde etkili risk faktörlerinin analizi ve tedavi algoritması

Abstract

AMAÇ: Total diz artroplastisi sonrası gelişen instabilitelerde etkili risk faktörlerini incelemek ve literatürde tanımlanmış olan tedavilerin etkinliğini değerlendirerek bir tedavi algoritması oluşturmak.Materyal ve Metod: Kliniğimizde 2012-2017 yılları arasında opere edilen Total diz artroplastisi sonrası instabilite tanısı konulmuş 17 hasta değerlendirildi. Hastaların preoperatif bilgileri ve radyolojik incelemeleri retrospektif olarak hastane veri tabanından elde edildi. Postoperatif bilgiler hastaların poliklinik takiplerinde bire bir görüşmelerle kaydedildi. İnstabiliteye neden olabilecek faktörler hastaların radyolojik incelemelerinden, fizik muayene bulgularından ve intraoperatif gözlemlerden elde edildi. Hastalar fleksiyon instabilitesi, ekstansiyon instabilitesi ve global instabilite olarak üç gruba ayrıldı. 17 hastadan 10 tanesine total kondiler sınırlayıcı protez, 4 tanesine menteşeli diz protezi, 2'sine polietilen insert değişimi uygulandı; 1 hastaya ise konservatif takipte bulunuldu. Hastalar postoperatif dönemde Amerikan Diz Cemiyeti Klinik ve Fonksiyonel Skorları (KSS), Lysholm Skorları, tedavi öncesi ve sonrası ağrı skorları ve eklem hareket açıklığı ölçümleri ile değerlendirildi.Bulgular: Obezite, ve yaş total diz artroplastisi sonrası instabilite gelişimi açısından en önemli risk faktörleri olarak tespit edildi. Tüm komponentlerin revize edildiği hasta grubunda preoperatif döneme kıyasla postoperatif dönemde tüm skorlarda istatistiksel olarak anlamlı iyileşme görüldü. PE insert değişimi yapılan veya konservatif tedavi uygulanan hasta grubunda tedavi sonrası anlamlı iyileşme bulguları izlenemedi. İnstabilite grupları arasında tedavi sonuçları açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık görülmedi.Sonuçlar: Primer diz artroplastisinin erken yaşta yapılması, obez hastalarda postoperatif instabilite gelişimi açısından bir risk faktörüdür. İnstabilite tedavisinde altta yatan etiyolojik nedenin tespiti ve buna uygun bir implant kullanılması tedavi başarısı açısından çok önemlidir. En başarılı sonuçlar tüm komponentlerin revize edildiği hasta grubunda alınmıştır.Anahtar Sözcükler: Tibiofemoral instabilite, total diz artroplastisi, revizyon diz artroplastisi

Objectives: In this study, we investigated the risk factors of occurring instabilities after total knee arthroplasty and to develop a treatment algorithm by evaluating the efficacy of the treatments described in the literature.Materials and Methods: Seventeen patients who were operated in our clinic between 2012-2017 with total knee arthroplasty were diagnosed with instability. Preoperative data and radiological studies of the patients were obtained retrospectively from the hospital database. Postoperative information was recorded in individual interviews with patients in outpatient clinics. Factors that could lead to instability were obtained from patients' radiological studies, physical examination findings, and intraoperative observations. Patients were divided into three groups as flexion instability, extension instability, and global instability. Ten of the 17 patients treated with a total-condylar limiting prosthesis, 4 patients with hinged knee prosthesis and 2 patients with polyethylene insert replacement. Conservative treatment was recommended in 1 patient. Patients were evaluated postoperatively by American Knee Society Clinical and Functional Scores (CSR), Lysholm Scores, pre- and post-treatment pain scores, and joint range of motion measurements. Findings: Obesity and age were found to be the most important risk factors for the development of instability after total knee arthroplasty. A statistically significant improvement was observed in all the scores in the postoperative period compared with the preoperative period in the patient group in which all the componentswere revised. No significant improvement was observed in the patient group treated with PE insert replacement or conservative treatment after treatment. Results show no statistically significant difference between the instability groups in terms of treatment.Conclusion: Early age knee arthroplasty is a risk factor for the development of postoperative instability in obese patients. Determining the underlying etiologic cause and the use of an appropriate implant in the treatment of instability is crucial interms of treatment success. The most successful results were obtained in the patient group in which all the components were revised.Keywords: Tibiofemoral instability, total knee artroplasty, revision total knee arthroplasty