Aşil tendon yırtıklarının açık cerrahi tedavisinden sonra erken rehabilitasyonunun sonuçlar üzerine etkisi

Abstract

ÖZETAmaç: Aşil tendon yırtıkları sık görülen bir patoloji olup üzerinde geniş ölçüde mutabakat sağlanmış bir tedavi protokolü bulunmamaktadır. Tedavi sonrası standart rehabilitasyon protokollerinin eklem sertliği, kas atrofisi, tendokutanöz yapışma, artmış derin ven trombozu riski, spora geç dönüş ve işgücü kaybı gibi kendine özgü komplikasyonları vardır. Biz de çalışmamızda aşil tendon yırtıklarının açık cerrahi tedavisinden sonra erken rehabilitasyonun tedavi sonuçları üzerine etkilerini araştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza Ekim 2002 - Mayıs 2004 tarihleri arasında aşil tendon yırtığı nedeniyle cerrahi tamir uygulanan 35 hastayı dâhil ettik. Hastalarımızın ortalama izlem süresi 19 (12-31) ay idi. Hastaların 19'u Grup 1, 16'sı Grup 2 olarak belirlendi. 1. Gruptaki hastalara ameliyat sonrası standart rehabilitasyon programı uygulanırken, 2. Gruptaki hastalara ise erken rehabilitasyon programı uygulandı. Hastalar ağrı, hassasiyet, eklem sertliği olup olmadığı, daha önce yaptıkları spora dönüp dönemedikleri, ek fizik tedavi alıp almadıkları ve işe geri dönüş süreleri açısından karşılaştırıldı.Bulgular: Eklem sertliği (p=0,109) ve spora dönüş süreleri (p=0,46) arasındaki fark sorgulandığında her iki grup arasındaki fark Grup 2 lehine olsa da bu fark istatiksel olarak anlamlı değildi. İşe dönüş süreleri arasındaki bu fark statiksel olarak Grup 2 lehine anlamlıydı (p<0,001). Hastaların baldır kaslarının gücü değerlendirildiğinde her iki grup arasındaki bu fark istatiksel olarak anlamlı değildi (p=0,23). Cilt hareketliliği değerlendirildiğinde yapışıklık açısından iki grup arasındaki fark Grup 2 lehine istatiksel olarak anlamlıydı (p=0,01).Sonuç: Aşil tendon rüptürleri sonrası açık cerrahi yapılan hastalarda erken rehabilitasyonun faydalı olduğu ve gelecekte bu sürenin farklı rehabilitasyon protokolleriyle daha da azalacağı kanaatindeyiz.

Aim: Achilles tendon ruptures are a common pathology and there is no widely agreed treatment protocol. Post-treatment standard rehabilitation protocols have unique complications such as joint stiffness, muscle atrophy, tendocutaneous adhesion, increased risk of deep vein thrombosis, late return to sports and loss of labor. In our study, we aimed to investigate the effects of early rehabilitation on treatment outcomes after open surgical treatment of Achilles tendon tears.Material and Methods: We included 35 patients who underwent surgical repair for Achilles tendon rupture between October 2002 and May 2004. The mean follow-up period was 19 (12-31) months. Nineteen of the patients were in Group 1 and 16 of them were in Group 2. The patients in Group 1 underwent a standard rehabilitation program and the patients in Group 2 underwent early rehabilitation program. Patients were compared in terms of pain, tenderness, joint stiffness, return to their previous sport, whether they received additional physical therapy and return to work.Results: When the difference between joint stiffness (p = 0.109) and return to sports (p = 0.46) was questioned, the difference between the two groups was in favor of Group 2 but this difference was not statistically significant. The difference between the duration of return to work was statistically significant in favor of Group 2 (p <0.001). When the strength of the calf muscles of the patients was evaluated, the difference between the two groups was not statistically significant (p = 0.23). When skin mobility was evaluated, the difference between two groups in terms of adhesion was statistically significant in favor of Group 2 (p = 0.01).Conclusion: We think that early rehabilitation is beneficial in patients who underwent open surgery after achilles tendon ruptures, and this period will be reduced with different rehabilitation protocols.