Streptozotosin ile diyabet oluşturulmuş sıçan modelinde nöropatinin flep iyileşmesi üzerine etkileri

Abstract

AmaçBu çalışmada diyabetik ayak ülserlerinin rekonstrüksiyonunda karşılaşılan flep yaşayabilirliği ve adezyon sorunlarının diyabet ve nöropati ile olan ilişkisinin incelenmesi amaçlandı.Gereç ve YöntemÇalışmada toplam 30 sıçan kullanıldı. Kontrol (Grup 1, n=10) ve diyabetik (Grup 2, n=20) olarak iki grup oluşturuldu. Tüm sıçanların arka ekstremitelerinden elektromiyogram kayıtları alındı. Grup 2'de kimyasal diyabetes mellitus oluşturuldu. Dört hafta sonra elektromiyogram kayıtları tekrarlandı. Sıçanların arka ekstremitelerinin distalinde 1x1 cm'lik defekt oluşturuldu ve aynı ekstremiteden proksimal pediküllü 3x1 cm'lik random paternli deri flebiyle onarıldı. Bir hafta sonunda tüm flepler fotoğraflandı ve histopatolojik inceleme doku örnekleri alındı.BulgularElektromiyogram ölçümlerinde genlik değerlerinde azalma ve gecikme sürelerinde uzama olan denekler nöropatik olarak kabul edildi ve Grup 2; 2A (nöropati olmayan diyabetik, n=12) ve 2B (nöropati olan diyabetik, n=8) gruplarına ayrıldı. Nekroz alanları karşılaştırıldığında Grup 2B'de diğer gruplara göre anlamlı artış mevcuttu. Enflamasyon belirteçleri ve vasküler proliferasyon oranları incelendiğinde Grup 2A ve 2B'de kontrol gruplarına göre artmış olduğu görüldü. Fibroblastik proliferasyon oranları karşılaştırıldığında Grup 2B sonuçlarının kontrol grubuna yakın olduğu ancak Grup 2A'da diğer gruplara göre anlamlı artış olduğu tespit edildi.SonuçNöropatinin eşlik ettiği grupta vasküler proliferasyonda artışa rağmen nekroz oranında da artış görüldü. Bunun nedeninin nöropatinin mikrosirkülasyonda yol açtığı sorunlar olduğu düşünüldü. Enflamasyonda artışla birlikte beklenen fibroblastik proliferasyon artışının olmaması klinikte görülen flep adezyon sorunlarının sebebi olarak düşünülebilir. Bu sonuçlara göre; nöropati varlığında plantar bölge ülserlerinin rekonstrüksiyonunda flep cerrahisi artmış riskleri beraberinde getirdiğinden son seçenek olarak düşünülmelidir.

AimDetermining the relationship of flap viability and adhesion problems in diabetic foot ulcer reconstruction with diabetes and neuropathy is aimed in this study.Materials & MethodsThirty rats were used in this study. Rats were divided into two groups as control group (Group 1, n=10) and diabetic group (Group 2, n=20). Lower extremity electromyography recordings were taken from all rats. Chemical diabetes mellitus were made up with streptozotocin injections. Electromyography recordings were taken at the end of 4th week. An excisional defect with dimensions of 1x1 cm was made at the distal of the hind limb of rats and reconstructed with a proximally pedicled random pattern skin flap from the same extremity with dimensions of 3x1 cm. Photos were taken at the end of first week after surgery and flap tissue were examined histopathologically.ResultsAccording to electromyography recordings; rats with reduced amplitude and lengthened latency time were accepted as neuropathic and the second group were divided into two subgroups as diabetics without neuropathy (2A, n=12) and diabetics with neuropathy (2B, n=8). Necrotic field measurements of group 2B were higher from the other groups. When inflammation markers and vascular proliferation ratios were examined they were higher in groups 2A and 2B with reference to control group. Fibroblastic proliferation ratios of group 2B and control group were similar but it was increased significantly in group 2A.ConclusionNeuropathy was determined to decrease flap viability by impairing microcirculation in spite of increasing vascular proliferation. The reason of flap adhesion problems seen in clinical practice may be the lack of fibroblastic proliferation which was expected with inflammatory reaction. According to these findings; reconstruction of plantar ulcers with flaps may be the last choice because of increased risks in the presence of neuropathy.