Diabetes mellituslu hastalarda kardiyak otonom nöropatinin teşhisinde düzeltilmiş Q-T intervalinin uzamasının rolü

Abstract

ÖZET Kardiyak otonom innervasyondaki değişikliklerin değerlendirilmesinde, Q-T intervalinin ölçülmesi basit bir yöntem olarak kullanılabilir.Bu çalışmada 144 diabetes mellituslu hasta, kardiyovasküler otonom fonksiyon testleri kullanılarak, kardiyak otonom nöropatinin mevcudiyeti ve derecesine göre 4 farklı gruba aynldı.Hastaların hiçbirinde iskemik kalp hastalığı, elektrolit denge bozukluğu,anemi, enfeksiyon hastalığı ve otonom sinir sistemini etkileyen ilaç kullanma öyküsü yoktu.Hastalarda Q-T interval! ölçülerek, Bazett formülüne göre düzeltildi. Kardiyak otonom nöropatisi olan hastalarda Q-Tc intervali, kardiyak otonom nöropatisi olmayan hastalara göre anlamlı bir şekilde daha uzundu. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında sınırda otonom nöropatisi olan hastalarda dahi Q-Tc intervali anlamlı olarak uzamıştı. Kardiyak otonom nöropatinin derecesi arttıkça, 440 milisaniyenin üzerinde olan Q-Tc intervali sıklığı artmakta idi (otonom nöropatisi olmayan diabetik hastalarda % 1, sınırda otonom nöropatisi olan hastalarda % 41.66, orta derecede otonom nöropatisi olan hastalarda % 79, ileri derecede otonom nöropatili hastalarda % 91.6). Q-Tc intervali 440 milisaniyenin üzerinde olan 87 hastanın ise % 97.7'sinde kardiyak otonom nöropati mevcuttu. Kardiyak otonom nöropatinin derecesi ile Q-Tc intervalinin uzunluğu arasında direkt bir ilişki olduğu görüldü. Kardiyovasküler otonom fonksiyon testleri ile karşılaştırıldığında, otonom nöropatinin tanısında Q-Tc intervali basit ve spesifik, ek bir tanı aracı olarak kullanılabilir.