Sabit doz idame digoksin tedavisi alan hastalarda serum digoksin düzeyini etkileyen faktörler

Abstract

Ö ZET Digoksin tedavisi sırasında intoksikasyon ve subterapötik serum düzeyleri sık karşılaşılan durumlardır. Bu noktaya açıklık getirmek amacıyla 0.25 mg/gûn idame doz digoksin konjestif kalp yetmezlikli (KKY) ve/veya atrial fibrilasyonlu 105 hastada serum digoksin düzeyleri ve bunu etkileyen faktörler arasındaki ilişki karşılaştırıldı. Kırküri hastada (% 40) subterapötik (<0.6 ng/mL), 32 hastada (% 30.5) alt terapötik (0.6-1.0 ng/mL), 13 hastada (% 12.4) terapötik (1.01-1.5 ng/mL), 10 hastada (% 9.5) üst terapötik (1.51-2.0 ng/mL) ve 8 hastada (% 7.6) toksik (>2.01) serum düzeyleri bulundu. Serum digoksin düzeyleri ile serum kreatinin düzeyi (p<0.05), total vücut ağırlığı (p<0.05), vücut kitle indeksi (p<0.05) ve kreatinin klerensi (p<0.001) arasında anlamlı ilişki saptandı. Serum kreatinini 1.5 mg/dL üzerinde olan grupta serum digoksin düzeyi, serum kreatinini 1.5mg/dL'den küçük olan gruplardan anlamlı derecede yüksek bulundu (pO.Öl). Ayrıca kreatinin klerensi arttıkça serum digoksin düzeyinde azalma olmaktadır. Buna göre, intoksikasyon riski yüksek olan grup yaşı 70'den büyük, serum laeatinini 1.5 mg/dL'den büyük, laeatininin klerensi 40mL/dk'dan küçük hastalardan oluşmaktadır. Subterapötik grup ise yaşı 60'dan küçük, serum kreatinini İmg/dL'den küçük, kreatinin klerensi 80 mL/dk üstünde idi. Bu bulguların ışığında idame doz digoksin tedavisinde intoksikasyonu önlemek için hastanın yaşı, total vücut ağırlığı, VKÎ, serum kreatinini ve kreatinin klerensi özellikle dikkate alınmalıdır. Aynı zamanda serum digoksin düzeyi, subterapötik düzeyde kalmaması veya intoksikasyon düzeyine ulaşmaması için zaman zaman ölçülmelidir. 30

SUMMARY During digoxin therapy, one often meets digoxin intoxication and subtherapeutic plasma levels. To clear this point, in 105 patients with congestive heart failure and atrial fibrillation who are receiving 0.25 mg/d dose of digoxin plasma levels and the relationship between the factors that effect it are investigated. Serum levels were subtherapeutic (0.6 ng/mL) in 42 (% 40), lower therapeutic (0.6-1.0 ng/mL) in 32 (% 30.5), therapeutic (1.01-1.5 ng/mL) in 13 (% 12.4), upper therapeutic (1.51-2 ng/mL) in 10 (% 9.5) and toxic ( > 2.01 ng/mL) in 8 (% 7.6) patients. A meaningful relationship between plasma digoxin levels and total body mass, plasma creatinin levels, body mass index and creatinin clearance was found. In patients with plasma creatinin greater than 1.5 mg/dL plasma digoxin level was significantly higher than the group with plasma creatinin levels lower than 1.5 mg/dL (p<0.01). In addition, as the creatinin clearance rises plasma digoxin levels fall so, patient with high risk of digoxin intoxication can be taken as people older than 70 years old, plasma creatinin levels greater than 1.5 mg/dL and creatinin clearance lower man 40 dL/m. Subtherapeutic group consists of patients younger than 60 years old, plasma creatinin levels lower than 1 mg/dL and creatinin clearance greater then 80 dL/m. In the light of these findings each patients total body mass, age, plasma creatinin level, creatinin clearance and body mass index must be taken into account in the maintenance digoxin therapy. In addition plasma digoxin levels must be assessed from time to time in order to prevent digoxin intoxication and subtreatment. 31