1991-1993 Yıllarında çocuk kliniğine yatırılan konvülziyon olgularının değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Konvülziyonlar, çocukluk çağının en sık görülen nörolojik bozukluğu olması, çok geniş bir etyolojik yelpazeye sahip olması ve bazen acil ve yerinde tedavi yapılmadığı durumlarda ölüme varan kötü sonuçlara yol açması nedeniyle büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada S.B. Ankara Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği'ne Ocak 1991 -Aralık 1993 tarihleri arasında konvülziyon nedeniyle yatırılarak tetkik ve tedavi edilmiş 125 olgu analiz edildi. Olguların %63'ü erkek, %37'si kız çocuklarından oluşuyordu. Erkeklerde daha fazla görülmesi istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.0018). Tüm vakaların %31'i 1991, %29'u 1992 ve %40'ı da 1993 yılında hastaneye yatırılmıştı. Konvülziyon geçirdiği saptanan olguların %52'sini 2 yaş ve altındaki çocuklar olşturuyordu. Ortalama yaş 3.16 (SD= 3.06) yıl idi. Vakaların ortalama hastanede yatış süreleri 6.49 (SD= 4.25) gün olarak hesaplandı. En sık nöbet sebebi olarak %43'le febril konvülziyon karşımıza çıkıyordu. Bunu %25 ile santral sinir sistemi enfeksiyonları izliyordu. Yüzde 12 olgunun kesin konvülziyon nedeni saptanamazken, %3.2 oranında epilepsi tanısı konulmuştu. Hipokalsemi, dejeneratif beyin hastalığı, entoksikasyon %2.4 oranında görülürken, vakaların %1.6 sının gerçek konvülziyon olmadığı, bir o kadarının da Reye sendromu nedeniyle konvülziyon geçirdiği düşünülmüştü. Olgular arasında en seyrek nedenler %0.8'er oranlarla, serebral enfarkt, subdural efüzyon, hipernatremi, hipoglisemi, intrakraniyal kanama, konjenital anomali, depo hastaslığı ve travma idi. Febril konvülziyonun en sık rastlanan sebep olması yerli ve yabancı literatürle benzerlik gösterirken, yurdumuzda santral sinir sistemi enfeksiyonlarının hala oldukça yüksek oranda konvülziyon nedeni olarak ortaya çıkması dikkat çekmektedir. Olgularımız arasında mortalite %6.4 olup ölümler altta yatan sepsis, santral sinir sistemi enfeksiyonu, intrakraniyal kanama gibi bozukluklara bağlıydı. 57

ABSTRACT ANALYSIS OF CHILDHOOD SEIZURES ADMITTED BETWEEN 1991-1993 Seizures have a great importance because they are the commonest neurological disorder of childhood, have a wide spectrum of etiology and may lead to evil results and even to death if not urgently and properly treated. In this study, 125 cases, admitted to Ankara State Hospital, Pediatric Department for seizure disorders, between January 1991 and December 1993, were analyzed. Sixty- three percent of cases were boys and 37% were girls. Predominance of boys was statistically significant (p=0.0018). Of all cases, 31% were hospitalized in 1991, and 29% in 1992 and 40% in 1993. Fifty-two percent of patients were younger than 2 years. Mean age was 3.16 (SD= 3.06) years. Mean hospitalization period was 6.49 (SD= 4.25) days. The commonest etiology was febrile convulsion, with a rate of 43%. This was followed by central nervous system infections of 25%. Etiologies of 12% of cases could not be identified and epilepsy was 3.2%. While hypocalcemia, degenerative brain disease and intoxication were diagnosed 2.4%, 1.6% of cases were not real seizures and another 1.6% were Reye syndrome. The rarest causes were 0.8% in ratio and they were cerebral infarction, subdural effusion, hypernatremia, hypoglycemia, intracranial bleeding, congenital anomaly, storage disease and trauma. Febrile convulsion, as being the commonest cause, was correlating with domestic and foreign literature; however, it was remarkable that the central nervous system infections were still a great problem in our country. Mortality was 6.4% among our cases and deaths were due to underlying disorders such as, sepsis, central nervous system infections and intracranial hemorrhage. 58