Türkiye ve G7 ülkelerinde enerji ekonomisine yeni bir bakış: gelir ve sürdürülebilir refah yaklaşımlarının karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı, 2000-2012 döneminde G7 ülkeleri ve Türkiye'de enerji sürdürülebilir refah ilişkisinin analiz edilmesi ve elde edilen bulguların enerji büyüme ilişkisiyle karşılaştırılmasıdır. Bu kapsamda kurulan modeller, paneli oluşturan her bir yatay kesite ait sonuçları tahmin etmek için geliştirilen Kónya (2006) bootstrap heterojen panel nedensellik ile analiz edilmiştir. Elde edilenbulgular gelişme göstergesi olarak ekonomik büyüme kullanıldığında Fransa ve Türkiye'de koruma hipotezinin, Almanya, İtalya, Japonya ve Birleşik Krallık'ta geri besleme hipotezinin, Kanada ve ABD'de ise yansızlık hipotezinin geçerli olduğu göstermektedir. Gelişme göstergesi olarak sürdürülebilir refah kullanıldığında ise Türkiye'de büyüme hipotezinin, Kanada, Almanya, İtalya, Japonya, Birleşik Krallıkve ABD'de ise geri besleme hipotezinin geçerli olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Bu sonuçlar, G7 ülkelerinde enerji-sürdürülebilir refah ilişkisinin ülkeden ülkeye değişmediğini, ancak enerji-büyüme ilişkisinin üye devletler arasında farklılık gösterdiğini ifade etmektedir. Çalışmadan elde edilen bulgular, Türkiye ekonomisi için ise gelişme göstergesinin önemine vurgu yapmaktadır.

The purpose of this thesis is to investigate the energy-sustainable welfare nexus in G7 economies and Turkey over the period 2000-2012 and to compare these findings with those obtained from energy-growth nexus. To this end, empirical models arisen here in are analyzed using Kónya (2006) bootstrap heterogeneous panel causality approach which is developed to produce cross-section results. Findings reveal the existence of conservation hypothesis in France and Turkey, feedback hypothesis in Germany, Italy, Japan and the UK, and neutrality hypothesis in Canada and the US once economic growth is used as development proxy. When sustainable welfare index is used as development proxy, on the other hand, the results indicate the existence of growth hypothesis in Turkey as well as the feedback hypothesis in theG7 economies. These findings confirm that energy-sustainable welfare nexus is robust across G7 countries whereas it varies across member states in the energygrowth nexus. However, findings emphasize the importance of the development proxy in the case of Turkey.