Kortikosteroid kullanan hastalarda Strongyloides stercoralis sıklığının araştırılması

Abstract

S.stercoralis enfeksiyonu genelde kronik bir hastalık olarak asemptomatik seyretmekte ve yıllarca saptanamayabilmektedir. Bununla birlikte, uzun süreli kortikosteroid tedavisi alan hastalarda hiperenfeksiyon gelişebilmekte ve bu durum ölümlere yol açabilmektedir. Strongiloidoz tanısında kullanılan dışkı incelemeleri veya kültür yöntemlerinde, parazit yükünün az ve larva atılımının düzensiz olabilmesi nedeniyle güçlüklerle karşılaşılabilmektedir. Dışkıya dayalı testlerin duyarlılıklarındaki düşüklük, hastalığın gerçekteki görülme sıklığının çok daha düşük düzeylerde tahmin edilmesine yol açabilir. Tipik klinik belirtileri olmayan bu hastalığın tanısında, parazite karşı oluşmuş antikorların serolojik yöntemlerle araştırılması bu nedenlerle tanıya önemli katkılar sağlayabilir. Ek olarak, organ nakli adayları, kemoterapi veya sistemik kortikosteroid kullanan bağışıklık sistemi baskılanmış riskli hasta gruplarında ölümcül seyredebilecek bu hastalıkta, özgül ve duyarlı serolojik yöntemlerle latent enfeksiyonların saptanması ayrı bir önem taşıyabilir. Bu çalışmada; İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Tıp Fakültesi romatoloji ve nefroloji polikliğine 1 Ocak 2014-1 Haziran 2014 tarihleri arasında başvuran ve üç aydan uzun süre kortikosteroid kullanan hastalarda S.stercoralis'in kültür ve ELISA yöntemiyle araştırılması amaçlandı. Kontrol grubu olarak hastanenin herhangi bir bölümüne rutin tetkik amacıyla başvuran ve kronik hastalığı olmayan, daha önce hiç kortikosteroid almamış hastalar dahil edildi. Kontrol ve hasta grubundan toplam 186 (93+93) serum örneğine S.stercoralis IgG antikor varlığının araştırılması için ELISA yöntemi uygulanmıştır. ELISA testinde kullanılacak pozitif ve negatif kotrollerin belirlenmesi için ticari kit ( DRG® Diagnostics Strongyloides IgG ELISA EIA-4208; Almanya ) kullanılmıştır. Dışkı örnekleri kanlı agar plağına ekilerek araştırılmıştır. Sonuç olarak; S.stercoralis sıklığı ELISA yöntemi ile % 4.3 olarak bulunmuştur. Kortikosteroid kullanan hastalarda sıklık % 5.4, kontrol grubunda ise % 3.2 olarak bulunmuştur. Doğrudan dışkı incelemeleri ve kültür yöntemlerinde larvaların saptanamamış olması, seropozitifliklerin kronik latent enfeksiyonlara veya geçirilmiş enfeksiyonlara bağlı olabileceğini düşündürmektedir. Tüm çalışma grubumuzda saptanmış olan % 4.3'lük seropozitiflik, strongiloidozun Türkiye'deki gerçekteki sıklığının çok az tahmin edildiğini, veri grubundaki hastaların gittikçe artacağı göz önünde bulundurulduğunda önemli bir halk sağlığı sorunu olabileceğini düşündürmüştür.

S. strongyloides infection usually progresses asymptomatically as a chronic disease and it may not be detected for years. Besides, hyperinfection may occur in patients receiving corticosteroid therapy and this may lead to deaths. Difficulties may be experienced due to low load of parasite and irregular larvae discard during the stool investigations and cultural methods used for diagnosis of strongyloidiasis. The low sensitivity of these methods based on stool may lead to underestimation of the real disease incidence. For this reason, investigation of antibodies against this parasite by serological methods for the diagnosis of the disease without typical clinical symptoms may contribute to diagnosis. In addition, detection of latent infections by sensitive and specific serological methods for this disease that may be fatal in immunocompromised patient groups such as transplantation candidates and chemotherapy or systemic corticosteroid using patients. In this study, it was aimed to examine S. stercoralis by cultural and ELISA methods in patients using cortisone for more than three months and applied to Izmir Katip Celebi University Faculty of Medicine rheumatology and nephrology polyclinics in 1st Jan 2014-1st Jun 2014. The patients without cortisone usage and chronic disease, and applied to any of other department of the hospital for routine controls were included as a control group. Totally 186 sera (93+93) from control and patient groups were tested by ELISA method in order to investigate the presence of S. stercoralis IgG antibody. A commercial kit (DRG® Diagnostics StrongyloidesIgG ELISA EIA-4208; Almanya)was used for the identification of negative and positive controls for ELISA method. Stool samples were tested by inoculating the samples on blood agar. In conclusion, incidence of S. stercoralis was found as 4.3% by ELISA method. The incidence was 5.4% in patients using cortisone, while it was 3.2% in control group. Indetermination of larvae by direct stool examination and cultural methods makes us think seropositivity may be due to chronic latent infections or old infections. 4.3% seropositivity of our all study groups make us think that strongyloidiasis may be an important agent threating public health, when we consider that the number of patients in these groups will be increase due to underestimation of the real rates for strongyloidiasis in Turkey.