Tip 1 diabetes mellituslu çocuk ve adolesanlarda tiroid peroksidaz ve tiroglobulin antiralarının incelenmesi

Abstract

ÖZET Tip I DM'la diğer otoimmün hastalıkların birlikteliği dikkat çekicidir. En sık görülen otoimmün hastalık otoimmün tiroidittir. Tip I DM hastalarında tiroid hastalıklarının saptanması önemlidir çünkü tiroid disfonksiyonu büyümeyi, pubertal gelişimi, insülin metabolizmasını, gastrointestinal fonksiyonları etkilemektedir. Çalışmamızda Tip I DM tanısıyla takipli çocuk ve adolesanlarda otoimmün tiroidit birlikteliğinin araştırılması amaçlandı. Çalışma grubumuzu polikliniğimizden diabet tanısıyla takip edilen 202 hasta oluşturdu. Olgularımızda anti-Tg pozitifliği % 16,8, anti-TPO pozitifliği % 20,3 saptandı. Anti-Tg, anti-TPO pozitifliği kızlarda erkeklere göre daha sıktı. Bunun yanında takvim yaşı arttıkça otoantikor pozitifliğinde artış saptandı. Diabet yaşıyla otoantikor pozitifliği arasında ilişki saptanmadı. Anti-Tpo pozitifliği olan hastalarımızın HbAlc ortalaması daha yüksekti. Otoantikor pozitifliğiyle ailede Tip I DM, Tip II DM, otoimmün hastalık bulunması açısından fark saptanmadı. Otoantikorları pozitif olan olgularımızın % 59,5'inde hipotiroidi saptandı ve Na- L tiroksinle tedaviye başlandı. Hipotiroidi saptanan olgularımızla, otoantikorları pozitif olan olgularımız cinsiyet, takvim yaşı, diabet yaşı, boy, tartı, total insülin dozu, HbAlc ortalaması açısından karşılaştırıldığında istatistiksel açıdan anlamlı fark bulunmadı. Tip I DM hastalarının poliklinik takibinde otoimmün tiroidite yönelik otoantikorlar, tiroid hormon düzeyleri belirli aralıklarla kontrol edilmelidir. Otoantikorları pozitif bulunan hastalar da tiroid disfonksiyonu açısından değerlendirilmeli, zaman içerisinde tiroid disfonksiyonu geliştirme olasılıklarının arttığı dikkate alınarak tiroid hormon tetkiklerinin sıklığı arttırılmalıdır. Gerekirse 61tiroid USG, TRH testiyle değerlendirilmelidir. Bu durum tanı konmamış hipotiroidinin diabetlilerde oluşturacağı komplikasyonları azaltır. 62