Prostat adenokarsinomunda serum PAPP-A seviyelerinin değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Amaç: Pregnancy-associated plasma protein-a (PAPP-A), insulin-like growth factor binding protein-4 (IGFBP–4) başta olmak üzere IGFBP-2 ve IGFBP-5 'in proteolizinden sorumlu bir proteazdır. IGFBP ile bağlı olan insulin-like growth factor (IGF) reseptörü ile etkileşime giremez. IGFBP'lerin proteolitik aktivite ile parçalanmalarından sonra serbest kalan IGF, hücre zarında bulunan insulin-like growth factor receptor (IGFR) ile etkileşime girerek tümör gelişiminde de rol oynayan hücre içi sinyal yolaklarını aktif etmektedir. Bu çalışmada, prostat kanseri (PK) gelişiminde PAPP-A'nın rolü araştırılarak, PK'nin tanısı ve tedavisi için kullanılabilir bir belirteç olup olmadığını göstermek ve bu konu ile ilgili yapılacak çalışmalara ışık tutmak amaçlanmaktadır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya, Sağlık Bilimleri Üniversitesi Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Üroloji kliniğinde 01/04/2019–01/01/2020 tarihleri arasında PK nedeni ile robot yardımlı laparoskopik radikal prostatektomi operasyonu yapılan 60 erkek hasta PK grubu olarak, benign prostat hiperplazisi (BPH) nedeni ile transüretral prostat rezeksiyonu (TUR-P) yaptığımz 50 erkek hasta BPH grubu olarak ve hastanemize çeşitli ürolojik yakınmalarla başvuran, malignitesi ve BPH'ı olmayan 50 erkek hasta kontrol grubu olarak toplamda 160 hasta dahil edildi. Tüm katılımcılardan 10-12 saat açlık sonrası 5 ml jelli vakumlu biyokimya tüpüne alınan venöz kan örnekleri, santrifüj (4000 rpm, 10 dakika) ile serumu ayrıldıktan sonra immunoassay teknik ile çalışan otoanalizör cihazında (Siemens marka İmmulite 2000) ölçülerek serum PAPP-A seviyeleri kaydedildi. Ölçülen serum PAPP-A seviyeleri PK grubu ve diğer iki grup arasında ayrıca PK grubunu oluşturan hastaların kendi aralarında kıyaslandı. Bulgular: PK grubunun yaş ortalaması 66.67±5.26, BPH grubunun yaş ortalaması 68.48±5.90 ve kontrol grubunun yaş ortalaması 34.24±6.07 olarak saptandı. Gruplar arasında ortalama PAPP-A düzeyleri karşılaştırıldığında PK grubunda 0.224±0.038 mIU/mL (95% confidence interval (CI): 0.214-0.234), BPH grubunda 0,206±0,028 mIU/mL (95% CI: 0.198-0.214) ve kontrol grubunda 0.208±0.032 mIU/mL (95% CI: 0.199-0.217) olarak hesaplandı. PK grubunda PAPP-A seviyelerinin istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek olduğu saptandı (p=0.020). PK grubundaki hastaların kendi aralarında karşılaştırılan serum PAPP-A seviyelerine göre, kanserin evresi, histolojik derecelendirmede kullanılan gleason skorları, hastaların D'amico risk sınıflaması ve radikal prostatektomi patoloji spesmenindeki tümör yüzdesi ile serum PAPP-A seviyeleri arasında istatistiksel olarak anlamlı korelasyon saptanmadı (p>0.05). Sonuç: PK grubunda, BPH ve kontrol grubuna kıyasla anlamlı şekilde artmış serum PAPP-A seviyeleri gösterilmiştir. Dolayısıyla çalışmamızda, PAPP-A molekülünün PK tanısında kullanılabileceği ve PK etyolojisinde rol oynayabileceği düşünülmüştür. Fakat PK'nin farklı evreleri ve histolojik dereceleri ile serum PAPP-A seviyeleri arasında korelasyon gösterilememiştir.Anahtar Kelimeler: Prostat kanseri, PAPP-A, BPH, IGF, IGFR, IGFBP

ABSTRACT Aim: Pregnancy-associated plasma protein-a (PAPP-A) is a protease responsible for the proteolysis of insulin-like growth factor binding protein-4 (IGFBP–4), IGFBP-2 and IGFBP-5. Insulin-like growth factor (IGF) bound by IGFBP cannot interact with its receptor. IGF which is released after the breakdown of IGFBPs by proteolytic activity activates intracellular signaling pathways that also play a role in tumor development by interacting with insulin-like growth factor receptor (IGFR) in the cell membrane. This study aims to investigate the role of PAPP-A in the development of prostate cancer (PCa) to show whether it is a marker that can be used for the diagnosis and treatment of PCa and to shed light on the studies to be carried out on this subject. Materials and Methods: The study included 160 patients who applied at the Urology Clinic of the Antalya Training and Research Hospital of the Health Sciences University between 01/04/2019 – 01/01/2020. Of these 160 patients, 60 were patients who underwent robot-assisted laparoscopic radical prostatectomy for PCa, 50 were patients who operated for benign prostatic hyperplasia (BPH), and 50 were patients who applied with various urological complaints other than malignancy or BPH. Serum PAPP-A levels were recorded by measuring centrifugation (4000 rpm, 10 minute) of venous blood samples taken from 5 ml gel vacuum biochemistry tube from patients after 10 to 12 hours of fasting using an autoanalyzer immunoassay technique (Siemens brand Immulite 2000). The measured serum PAPP-A levels were compared between the PCa group and the other two groups as well as among the patients forming the PCa group. Results: The mean age of the PCa group, BPH group, and control group was 66.67 ± 5.26, 68.48 ± 5.90 and 34.24 ± 6.07 respectively. The average PAPP-A levels were compared between the groups, it was calculated as 0.224±0.038 mIU/mL (95% confidence interval (CI): 0.214-0.234) in the PCa group, 0.206±0,028 mIU/mL (95% CI: 0.198-0.214) in the BPH group and 0.208±0.032 mIU/mL (95% CI: 0.199-0.217) in the control group. PAPP-A levels were found statistically significantly higher in the PCa group (p = 0.020). When the patients in the PCa group were compared according to serum PAPP-A levels, there was no statistically significant correlation between the cancer stage, the Gleason scores used in histological grading, the percentage of tumors in the radical prostatectomy sample and the D'amico risk classification (p> 0.05). Conclusion: Serum PAPP-A levels were significantly increased in the PCa group compared to the BPH and control group. Therefore, in our study, it was thought that PAPP-A molecule can be used in the diagnosis of PCa and may play a role in PCa etiology. However, no significant correlation was observed in serum PAPP-A levels at different stages of PCa and different histological degrees. Keywords: Prostate cancer, PAPP-A, BPH, IGF, IGFR, IGFBP