Peritonitli hastalarda peritoneal plasminogen aktivatör sistem değişiklikleri

Abstract

54 6. ÖZET intraabdominal adezyonların en sık nedeni olarak daha önce geçirilmiş karın ameliyatları gösterilmektedir. Özellikle peritoneal travma, enfeksiyon ve iskemi gibi durumlar sonrasında adezyon oluşumu daha da sıkür. Adezyon oluşumunda peritoneal fibrinolitik sistem değişiklikleri önemli rol oynar. Peritoneal travma, iskemi veya peritonit durumlannda peritonun fibrinolitik özelliğinde çeşitli değişiklikler oluşmakta ve adezyon oluşumu hızlanmaktadır. Çalışmamızda peritonitlerde fibrinolitik sistemdeki değişiklikleri göstermek ve adezyonların önlenmesinde kullanılacak maddelere ve yöntemlere ışık tutabilmek amaçlanmıştır. Çalışma grubu olarak Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servisine karın ağrısı nedeni ile başvuran hastalardan peritoneal inflamasyona bağlı akut karın nedeni ile öpere edilen hastalar dahil edildi. Kontrol grubu olarak da ilk kez, benign bir nedenle laparatomi yapılan hastalar seçildi. Tüm hastalardan operasyon sırasında periton örneği alındı ve bu örneklerde ELİSA yöntemi ile t-PA, PAI-1, PAI-2, t-PA/PAI-1 kompleks ve UPA çalışıldı. Peritonitli hasta grubunda t-PA'mn azalmış olduğu ve bunun da istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulundu. t-PA plasminojeni plasmine çevilmesinde rol oynar. Plasmin ise fibrinin parçalanmasından sorumlu bir lirik enzimdir. t-PA'mn azalması ile fibrinden fibrinöz adezyonlar oluşur;3? bunlar da daha sonra organize fibröz adezyonlara dönüşür. Çalışmamızda peritonitli hasta grubunda PAI-1, PAI-2 ve u-PA değerlerinin artmış olduğunu ve bunun istatistiksel olarak anlamlı olduğunu bulduk. PAI-1 ve PAI-2 t-PA düzeylerini azaltarak fibrin oluşumunun artmasına neden olmakta ve adezyon oluşumunu arttırmaktadır. Ayrıca çalışmamızda t-PA/PAI-1 kompleks değerlerinin artmış olduğunu bulduk. PAI-1 plazminojen aktivatörleri ile inaktif kompleksler oluşturarak (t-PA/PAI- 1 kompleks) fibrin degragasyonunu inhibe etmekte ve adezyon oluşumunu arttırmaktadır. Bu klinik çalışmada peritonitten sonraki adezyonların oluşmasmda t-PA, UP A, PAI-1, PAI-2 ve t-PA/PAI-1 kompleks düzeylerindeki değişikliklerin etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Sonuç olarak; intraabdominal adezyonlara bağlı morbidite tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de önemli bir sağlık sorunu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmamızın, adezyon oluşumundaki etyopatogenezin ortaya konması ve adezyon oluşumunun önlenmesine yönelik gelecekte devam edecek olan çalışmalara kısmen ışık tutacağı inancındayım.

56 7. SUMMARY Previous abdominal surgeries are the most frequently attributed causes of intraabdominal adhesions. Peritoneal trauma, infections and ischemia are the main stuations of adhesion formation.. The changes in peritoneal fibrinolytic system play important role in adhesion formation. Some perversions in the fibrinolytic peritoneal medium occur in the case of trauma, ischemia or peritonitis and adhesion formations accelarates. In our study we aimed to show fibrinolytic system changes and to clarify the methods and materials which are going to be used in preventing adhesions. The patients who had been seen with acut abdomen in the Emergency Room of Süleyman Demirel University were included in the study group and kontrol group was made up of the patients who had undergone laparatomy and were shown to have no intraabdominal malignite. Samples of peritoneal tissue were received from all of the patients and t-PA, PAI-1, PAI-2, t- PA/PAI-1 complex and uPA searchings were made on each of the samples. It was found that t-PA was decreased in the patient group with peritonitis and this is statistically significant. T-PA plays role in the process of transforming plasminogen into plasmin. Plasmin is a lytic enzyme which is responsible from fibrin's degration. As the t-PA decreases fibrinolytic adhesions occur and these adhesions return to the organized fibrotic adhesions soon after. In our study we have found that PAI-1, PAI-2 «and uPA are increased in the patient group with peritonitis and this is statistifically meaningful. PAI-1 ve PAI-2 increase the57 formation of fibrin and adhesion by decreasing the level of t-PA. We have also found that the level of t-PA/PAI-1 complex is increased. PAI-1 inhibits fibrin degration and increases adhesion formation by forming inactive complexes (t-PA/PAI-l complex) with plasminogen activators. As a conclusion t-PA, uPA, PAI-1, PAI-2 ve t-PA/PAI-l complex level changes are effective in adhesion formation after peritonitis. Morbidity from intraabdominal adhesions is a widespread and a important health problem in our country as well as in the world. I beleve that our study will be a step for enlightening the studies which will be made in the future about the etiopathogenesis of adesion formation and preventing it.