Travmatize barsak modelinde intraperitoneal ve intravenöz uygulanan dexpanthenolün peritoneal adezyon gelişimi ve peritoneal fibrinolitik sistem üzerine etkileri

Abstract

6. ÖZET Travmatize Barsak Modelinde Intraperitoneal ve İntravenöz uygulanan Dexpanthenoliin Peritoneal Adezyon Gelişimi ve Peritoneal Fibrinolitik Sistem Üzerine Etkileri Postoperatif adezyonların en sık nedeni geçirilmiş karın ameliyatlarıdır (%80- 90). Tüm barsak tıkanıklıklarının da %20-40`ından da geçirilmiş laparolomiler sorumludur. Yine intraabdominal adezyonlar infertilite ve kronik pelvik ağrıya neden olmaktadır. Batı toplumunda adezyonlara bağlı oluşan yandaş hastalıklar sosyoekonomik olarak büyük kayıplar oluşturmaktadır. Adezyon formasyonu peritonda travma ile başlar. Adezyonun ve iyileşmenin yol ayrımını hasarın ilk günlerinde oluşan fibrin matriksin akıbeti belirler. Eğer fibrin matriks üçüncü gün fibrinoliz ile tam olarak ortadan aldırılmış ise periton iyileşmesi mezotelin defektli bölgeyi kapatması ile komplikasyonsuz olarak tamamlanır ama fibrin tam olarak ortadan kaldırılmamış ise adezyon oluşur. Fibrinin çözünmesi peritoneal fibrinolitik sistem ile olmaktadır. Bu sistemde inaktif proenzim olan plazminojen, doku plazminojen aktivatörü (tPA) veya ürokinaz plazminojen aktivatörü (uPA) tarafından aktive plazmine dönüştürülür. Bu plazmin fibrinöz adezyonun iskelet yapısı olan fibrini parçalar. Peritonun travmaya cevabı bifaziktir. tik aşamada tPA seviyesinin düşmesine bağlı olarak PA aktivitesinde erken bir düşme olur, daha sonra gelişen fibrinolitik aktivitede azalma ise aşırı artmış PAT-1 ve PAI-2 konsantrasyonlarına bağlıdır. Total tPA miktarında azalmaya paralel olarak tPA aktivitesinde daha hızlı bir azalma saptanmıştır. Bunun devamında PAI-l'de bir azalma ve bunun karşılığında tPA/PAl-1 kompleks oluşumunda bir artma saptanmıştır. Pantotenik asit (B5 vitaminimin alkol şekli olan dexpanthenol, vücuda alınınca pantotenik aside dönüşmektedir. Avantajı lokal uygulamalarda etkinsi daha hızlı olarak göstermesidir. Lokal cilt uygulamalarında yaraların hızla kapatmaktadır. Yine yapılan çalışmalarda insan dermal hücre kültürlerinde cilt hücre migrasyonunu arttırıcı ve hızlandırıcı etkisi gösterilmiştir. Aynı zamanda etki mekanizması tam olarak bilinmese de inflamasyonu azalttığı bilinmektedir. İnflamasyonun peritoneal fibrinolitik sistem üzerine olumsuz etkileri bulunmaktadır. Deneysel modelimizde, çekal abrazyon oluşturulan ratlarda (travmatize barsak modeli) intraperitoneal ve intravenöz uygulanan dekspantenolün peritoneal adezyon gelişimi ve peritoneal fibrinolitik sistem üzerine olan etkileri araştırılmıştır. İP dexpanthenol grubunda, kontrol grubuna göre adezyon formasyonu anlamlı olarak düşüktür (p=0,034). Periotneal iyileşmenin göstergesi olan hidroksiprolin düzeylerinde İP dexpanthenol verilen grupta istatistiksel olarak anlamlı olmasa da yükselme görüldü (p=0.84). tPA, tPA-PAI-1 kompleks ve tPA activity düzeylerinde hem İV hem de İP dexpanthenol verilen grupta kontrol grubuna göre anlamlı bir yükseklik mevcuttu. PAI-1 düzeyleri arasında ise anlamlı bir fark saptanmadı. Dexpanthenol ün peritoneal fibrinolitik sistem üzerine olumlu etkileri olmakta aynı zamanda intraperitoneal olarak uygulandığında adezyon gelişimini azaltmaktadır. sx

7. SUMMARY The Effects of Dexpanthenol Administered Intravenous and Intraperitoneal on Peritoneal Adhesion Formation and Peritoneal Fibrinolytic System in a Traumatized Intestine Model The most common cause of postoerative adhesion is a previous abdominal operations (80-90 %). Also previous laparotomies are responsible for the 20-40 % of all intestinal obstructions. Once again intraabdominal adhesions cause infertility and chronic pelvic pain. In western countries, secondary diseases due to adhesions cause huge socioeconomical costs. Adhesion formation begins with trauma in periton. Diference of adhesion formation and healing is determined by fibrinmarix outcame which occurs in early days of damage. If the fibrin matrix in the third day is eliminated with fibrinolysis, the peritoneal healing is completed without complication by covering of the defected area with mcsotelium. However, the fibrin can not be eliminated completely than adhesion formation occurs. Fibrin dissolution is achieved by with peritoneal fibrinolytic system. In this system plasminogen which is an inactive proenzyme is transformed to the active plasmine by tPA or uPA. The plasmine destroys the fibrine which is the framework of the fibrinous adhesions. Responce of the peritoneum to trauma is biphasic. In the first stage there is an early decrease in PA activity due to the decrease of the level tPA. The subsequent fibrinolytic activity decrase depends on excessively increasedconsantration of PAI-1 and PAI-2. An accelerated decrease in tPA activity is derenmined simultaneous decreasement in total tPA amount. There has been decrease in PAI-1 level, which in turn gives rise to an increase in tPA-PAI-l complex formation. Dexpcnthanol, the alcohol form of panthotenic acid(Vitamin B5), trnsforms to panthotenic acid in vivo. The advantage of dexpanthenol is when apllied locally it exerts it's accelareted effects and healing occurs faster. Also, in some studies it has been shown that dexpanthenol has an accelerating and enhancing effects on cell migration in human dermal cell cultures. It is accepted that dexpanthenol has antiinflamatuar effect although the mecanism is unknown. The inflamation has negative effects on peritoneal fibrinolytic system. In our experimental model which is about cecally abrased rats ( traumatized intestine model) it is reseached the influence of intraperitonelly and intrvenosly applied dexpanthenol effects about the occurence of peritoneal adhesion and the effects in peritoneal fibrinolytic system. In IP dexpanthenol group the adhesion formation is lower than the contol group statistically (P=0.034). In IP dexpanthenol group there was an increase in hydroxyprolin level which is the indication of peritoneal healing, but thr difference was not statistically significant (p=0.084).There was statistically significant increase in tPA, tPA-PAl-1 complex and tPA activity in both IV and IP group comparing control group. There was no statistically significant difference in PAI-1 levels. Dexpanthenol has positive effects in peritoneal fibrinolytic system and by the meantime when it is applied intraperitoneally it decreases adhesion formation. 59