Hastanemizde 11 yıldır izlenmekte olan periton diyalizi hastalarında peritonit sıklığı, etyolojisi, ilişkili faktörler ve prognozun değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmada, merkezimizde Ocak?1998 ile Ocak?2009 tarihleri arasında takip edilen 153 periton diyalizi hastası retrospektif olarak incelenmiştir. Peritoniti olan ve olmayan hastalar karşılaştırılarak peritonit gelişimi açısından risk faktörleri belirlenmeye çalışılmıştır. Tespit edilen 175 peritonit atağı değerlendirilerek peritonit sıklığı, etken mikroorganizma dağılımı, duyarlılık profili ve prognozun değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Son 11 yıllık peritonit sıklığımız 0,284 atak/yıl/hasta ya da 38 hasta ayında 1 atak olarak hesaplanmıştır. En sık peritonit etkeninin koagülaz negatif stafilokoklar (% 18,3) olduğu, bunu sırasıyla S. aureus (%14,8) ve gram negatif basillerin (%13,1) izlediği görülmüştür.Peritonit yaşlılarda, periton diyalizi uygulama süresi uzun olanlarda, Hepatit C enfeksiyonu olanlarda, rezidüel renal fonksiyon (RRF) ve protein katabolik hız (PCR) düşük olanlarda daha sık saptanmıştır. Buna karşın eritropoetin kullananlarda ve aletli periton diyalizi (APD) uygulayan hastalarda peritonit sıklığı daha düşük bulunmuştur.175 peritonit atağının 146 tanesi (%83,4) şifa ile sonuçlanırken, 17 tanesinin (%9,7) periton diyalizine son verilerek hemodiyalize alınmış, 12 tanesi (%6,9) ise hayatını kaybetmiştir. Gram negatif bakteri ve mantar peritonitlerinde mortalite daha yüksek bulunmuş olup, prognozun gram negatif peritonitlerde gram pozitif peritonitlerden daha kötü olduğu görülmüştür.Sonuç olarak, bu çalışmada peritonit sıklığı ve etyolojisi uluslararası literatürle benzer bulunmuştur. RRF korunan hastalarda peritonit sıklığı anlamlı düşük bulunması nedeniyle RRF'nin korunmasına daha fazla özen gösterilmelidir. Yeterli protein alımı ve beslenme desteği sağlanarak peritonit sıklığının azaltılabileceği düşünülmüştür. Peritonit risk faktörlerinin tanımlanması için prospektif çalışmalar yapılması gerekmektedir.

In this study, 153 peritonitis patients who had been followed between January 1998 and January 2009 in our Nephrology Department were evaluated retrospectively. Patients with peritonitis were compared to patients without peritonitis in order to determine risk factors for peritonitis. By evaluating 175 attack of peritonitis, we aimed to show the incidence of peritonitis, reveal the causative organisms and their susceptibility profile and determine prognosis.Last 11 year?s incidence of peritonitis is calculated as 0,284 attack/patient/year or one attack per 38 patient-months. The most common causative organisms were coagulase negative staphylococci (18,3 %) that were followed by S. aureus (14,8 %) and gram negative bacillus (13,1 %).Peritonitis were more common in the elderly patients, those with longer peritoneal dialysis duration, those with low residual urine volume, patients with low protein catabolic rate (PCR) and those infected with hepatitis C. However, we identified that, patients using erythropoietin and automated peritoneal dialysis (APD) had low incidence of peritonitis compared to the others.Of 175 peritonitis attack, 146 (83.4 %) recovered whereas in 17 (9.7 %) peritoneal dialysis was terminated and they switched to haemodialysis and 12 (6.9 %) died. Mortality rate was higher in patient with gram negative bacteria or fungal peritonitis compared to others we observed that prognosis was worse in gram negative peritonitis than in gram positive ones.In conclusion, peritonitis incidence and aetiology were found to be similar to international literature. Care must be given to protect residual renal function (RRF) as peritonitis incidence was significantly reduced in patients with ?protected? RRF. We think that, peritonitis incidence can be reduced with adequate protein intake and nutrition support. Prospective studies are needed to determine risk factors for peritonitis.