Öğretmenlerin sendika algıları: Niğde örneği

Abstract

Sendikacılık, gerek dünyada gerekse ülkemizde yüzyıllar boyunca var olan etkin örgütlenmelerden biridir. Sendikal örgütlenme, işçi sınıfını kapsar şekilde başlamış olsa da zamanla halka halka yayılmış ve pek çok meslek grubunu da bünyesine toplayan etkin, toplumsal bir hak arama aracı haline gelmiştir. Roma'dan Sanayi Devrimi'ne evrilen sendikal hareket, Fransız İhtilali'yle yeni bir boyut kazanmış ve Avrupa'dan tüm dünyaya yayılmıştır. Avrupa'yı o dönemde yakından takip eden Türk Devleti içindeki unsurlar da bu örgütlenme fikrini kısa sürede benimsemiş ve öncelikle kas gücüyle çalışılan iş kollarında bu fikri tesis etmişlerdir. Lonca teşkilatlarında başlayan örgütlülük, yenilikçi hareketlerle devlet tarafından da zaman zaman desteklenmiş, zaman zamansa örgütlü toplumun olumsuzluklar getireceği fikriyle sekteye uğrayarak Türkiye Cumhuriyeti'ne miras kalmıştır. Türkiye Cumhuriyeti Devleti ve devlete ait kamu iş kolları, sendikal hareketleri önceleri yalnızca işçi sınıfına ait bir hak ve talep olarak görmüştür. Sendikal anlamda bilinçlenmelerle ve hak talepleriyle, memurların da sendikalarının olabileceği gerçeği, dernekler, vakıflar, birlikler vasıtasıyla yasal olarak siyasi erke kabul ettirilmiştir. Bu örgütlenme sürecinde kamu çalışanlarının en çok mensubu bulunduğu iş kolu olan eğitimciler ve eğitimcilerin temel yapı taşını oluşturan öğretmenler, örgütlü sendikacılık içinde her zaman var olagelmişlerdir. Öğretmenlerin sendikaya ve sendikacılığa bakışları, sendika-siyaset ilişkilerine bakış açıları, toplumsal örgütlenme hakkındaki düşünceleri bu çalışmalar tetkik edilmiş ve Niğde ili ile sınırlı tutularak, öğretmenlerin sendikacılıkla ilgili algıları ayrıntılı olarak ele alınmış ve sendikalı sendikasız bütün öğretmenlerin ortak kaygılarla hareket ettiği gözlenmiştir. Öğretmenlerin sendikalardan öncelikli olarak beklentileri; sendikaların özlük, ekonomik ve bireysel haklarını muhafaza eden bir yapı olmalarıdır. Siyasetten, kişisel çıkarlardan ve çatışmalardan uzak, yalnızca liyakatin esas alındığı bir çalışma ortamı isteyen öğretmenler, sendikaların bu konuda yetersiz olduklarını düşünmektedirler. Öğretmenlerin arzu ettikleri sendikacılıkla hayatın içinde var olan sendikacılık arasında derin bir uçurum olduğu gözlenmektedir. Niğde ilinde görev yapan öğretmenler, sendikacılığın geleceğinden endişelidir ve sendikal gelecek adına umutsuz bir algı sergilemektedirler. Anahtar Kelimeler: Sendika, Niğde, öğretmen sendikacılığı, sendika algısı, işçi, işveren

Syndicalism is one of the active organization existing both in Turkey and around the world for centuries. Even if syndical organizations began with including the working class, in time it turns into a way of claiming the rights of society in different groups of occupations. Evolving from Rome to Industrial Revolution, the movement of syndicalism spread to all over the World by having taken a new dimension with French Revolution. Since the Turkish Republic was in constant pursuit of the progress in Europe, components in the Turkish Republic adopted the idea of the organization in short time and they instituted the act in lines of work from time to time. Even if the idea of the organization starting with the guilds was supported by the government with the reformist movements and it was interrupted due to the problems which organized society might bring, it passed to the Turkish Republic. Initially, The Republic of Turkey and public corporations regarded synodical movements as a right only belonging to working class. With synodic awareness and claim of right, the fact that government officers might have organizations was legally accepted by means of associations, foundations, and unions. In this process of organization, educators which is the main branch of the profession that has the most members among public officers and teachers who are the main vessel of these educators have always existed in organized syndicalism. Teacher's views of the syndical organization, their perception of syndicalism and thoughts about social organization were analyzed by this study and as limited in the province of Niğde, the views and perceptions of educators who work in Niğde as union members were discussed in detail and the research were brought to a conclusion. Key Words: Syndicate, Niğde, educators, unionism, perception of syndiciate, employee, employer