Omuz eklem içi bozukluklarının değerlendirilmesinde MR artrografi

Abstract

Amaç: Konvansiyonel omuz MR görüntüleme (MRG) ve omuz MR artrografi yöntemlerinin omuz patolojilerini tanımlamak, 2D ve 3D MR artrografi yöntemlerinin lezyon sınıflandırmadaki performanslarını incelemek, deneyimli ve yeni başlayan radyologların lezyonları görüp tanımlarken konvansiyonel MRG, 2D ve 3D MR artrografi yöntemlerinin başarısını araştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi Radyoloji kliniğinde Ekim 2015-Mart 2018 tarihleri arasında omuz MRG ve MR artrografi incelemeleri yapılmış olan 35 olgu (sekiz kadın, 27 erkek) çalışmaya dâhil edildi. Kas iskelet radyolojisi konusunda deneyimli ve yeni başlayan iki ayrı radyolog olgulara ait görüntüleri bağımsız ve klinik bilgi verilmeden incelediler. Olgulara ait konvansiyonel MR ve MR artrografi görüntüleri labral, döndürücü kılıf ve diğer bileşen patolojileri açısından incelendi. Elde edilen sonuçlar her bir radyolog için yöntemler arası ve MR artrografi sonuçları değerlendiriciler arası karşılaştırıldı. MR yöntemlerinin lezyon saptamadaki başarıları McNemar testi kullanılarak yapıldı. Değerlendiriciler arasındaki uyum Kappa ve PABAK uyum katsayısından uygun olan kullanılarak değerlendirildi.Bulgular: Hem deneyimli, hem de yeni başlayan radyolog için 2D ve 3D MR artrografi yöntemleri arasında lezyon/hasar tarifleme konusunda anlamlı farklılık bulunmadı. Deneyimli ve yeni başlayan radyolog arasında lezyonları saptama açısından iki değerlendirici arası uyum çok iyi-tam olarak belirlendi. Yeni başlayan radyoloğun lezyon var-yok ayırımında değerlendirmesi deneyimli radyolog ile yüksek uyum göstermektedir. Bununla birlikte kas-iskelet radyolojisine yeni başlayan radyolog özellikle labral lezyonların ayrıntılandırılması konusunda yetersiz bulunmuştur.Sonuç: Labrum anterosüperior kısmını ilgilendiren yırtık, süperior glenohumeral ligaman, middle glenohumeral ligaman ve kıkırdak hasar öğrenilmek isteniyor ise ve hastanın yönetiminde önemli olacak ise MR artrografi konvansiyonel MR görüntülemeye tercih edilmelidir. 2D ve 3D MR artrografi yöntemleri arasında bu lezyonları göstermede anlamlı fark yoktur. 3D MR artrografi sekanslarının elde olunuş süresi ve ince kesit kalınlığı ile rekonstrüksiyona olanak sağlaması işlemin kısa sürede bitmesi istenen durumlarda (klostrofobi, omuz ağrısı nedeni ile uzun süre çekim yapılamayacak hastalar) tercih edile bilir. Anahtar Kelimeler: Omuz artrografi, Omuz MRG, 2D ve 3D MR artrografi, labral patoloji, rotator - döndürücü kılıf patolojisi.

Aim: To investigate the performance of conventional shoulder MR imaging (MRI) and shoulder MR arthrography (MRAr) in identifying the pathologies of shoulder joint ; 2D and 3D MR arthrography in shoulder lesion classification, and the success of the experienced and beginner radiologist in musculoskeletal radiology in diagnosing and describing the lesions via conventional MRI, 2D and 3D MR arthrography techniques. Materials and Methods: 35 patients (eight female, 25 male) who underwent shoulder MRI and MR arthrography examinations in Gülhane Training and Research Hospital Radiology Clinic between October 2015 and March 2018 were included into the study. Two separate radiologists one experienced and one beginner in musculoskeletal radiology have independently evaluated the images without available clinical information. The images of the cases on conventional MRI and MRAr were reviewed in terms of labral, rotator cuff and the other pathologies of the shoulder. The results were compared for each radiologist among the methods and the MR arthrographic results between the examiners. Statistically the success of imaging techniques in detecting lesions was assessed by using the McNemar test. Statistical agreement between examiners were assessed by using the appropriate matching coefficient either with Kappa or PABAK.Results: There was no significant difference in lesion / injury description between 2D and 3D MR arthrographic methods for both experienced and beginner radiologists. The agreement between the two examiners in detecting the pathologies were found to be good-very good in terms of detecting the lesions.In assessing the presence or absence of lesions, there was very good agreement between the experienced and beginner radiologist. However in terms of detailing the labral pathologies, the beginner radiologist was found to be insufficient. Conclusion: If tears involving the anterosuperior aspect of the labrum, superior glenohumeral ligament, middle glenohumeral ligament, and cartilage damage are desired to learn when it is noteworthy in patient management, MR arthrography should be preferred over conventional MR imaging. There is no significant difference between 2D and 3D MR arthrography in demonstrating these lesions.Owing to the short acquisition time and better reconstruction adaptations with thin sectionning, 3D MR arthrography sequences may be preferred in certain conditions (i.e. patients who can not undergo long-term imaging due to claustrophobia or shoulder pain) when short imaging time is essential.Keywords: Shoulder MR arthrography, Shoulder MRI, 2D and 3D MR arthrography, labral pathology, rotator cuff pathology