Farklı yöntemlerle tedavi edilen erozyonlu mine yüzeyine uygulanan ortodontik braketlerin bağlanma dayanımlarının karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı, insan daimi dişleri üzerinde erozyona uğratılmış mine yüzeylerine farklı remineralizasyon ajanları ile tedavisi sonrası uygulanan ortodontik braketlerin bağlanma dayanımlarının incelenmesi ve sonucunda hangi tedavi yönteminin daha etkin olduğunu değerlendirmektir.Bu in vitro çalışma 120 adet küçük azı dişi ile gerçekleştirildi. Çalışma grupları 20 'şer dişin bulunduğu 6 gruba ayrıldı. Bu gruplar flor içerikli APF jeli (Grup F), flor içerikli APF jeli+ Diyod lazer (Grup F+D), CPP-ACP içerikli MI Paste Plus (Grup M), nano-hidroksiapatit içerikli Biorepair Diş macunu (Grup B), hiçbir işleme maruz bırakılmamış sağlam mine yüzeyli negatif kontrol grubu (Grup NK) ve sadece erozyona uğratılmış pozitif kontrol (Grup PK) grubu olacak şekilde belirlendi.Tüm örneklere erozyon remineralizasyon siklusu uygulanmış olup, dişler %1 sitrik asit (pH:2,45) ile erozyona uğratılıp, erozyona uğratılmış dişlere farklı remineralizasyon ajanları ile tedavi yöntemleri uygulandı. Erozyon remineralizasyon siklusuna tabi tutulmuş dişlere uygun koşullarda ve aynı standartlarda ortodontik braketleri yapıştırılıp sonrasında braketler universal test cihazı ile 0,5 mm/dk. hız ile kırılarak braket bağlanma dayanımı değerleri tespit edildi. Çalışma verilerinin istatistiksel analizi için SPSS (Statistical Package for Social Sciences, SPSS for Window 17.0, IBM, USA) paket programı kullanıldı. Çoklu grup karşılaştırmalarda ANOVA testi, Post Hoc (ileri ikili) karşılaştırmalarda Tukey testi kullanıldı. Grup içi çoklu karşılaştırmalarda tekrarlayan ölçümlerde ANOVA, grup içi ikili karşılaştırmalarda bağımlı gruplarda T testi kullanıldı.İstatiksel analizde; gruplar arasında ortodontik braketlerin bağlanma dayanımı değerleri yönünden istatiksel olarak anlamlı fark bulundu (p˂0,001). Grupların erozyon- remineralizasyon siklusu sonrası uygulanan ortodontik braketlerin bağlanma dayanımı değerlerinde yapılan ileriki karşılaştırmalarda Grup M (MI Paste Plus) ve Grup B (Biorepair) arasında fark olmadığı (p=0,375), bunun haricindeki tüm diğer ikili karşılaştırmalarda anlamlı fark olduğu saptandı (p˂0,001). Grupların erozyon remineralizasyon sonrası uygulanan ortodontik braketlerin bağlanma dayanımı değerleri açısından sıralaması ise; Grup NK (Sağlam mine)>Grup B (Biorepair)~Grup M (MI Paste Plus)>Grup F+D (Flor+Diyod Lazer)>Grup F (Flor Grubu)>Grup PK (Erozyonlu Mine) şeklindedir.Sonuç olarak bağlanma dayanımı değerleri incelenerek elde edilen verilere göre mine yüzeyindeki erozyonun remineralizasyon tedavisi açısından ve braketlerin bağlanma dayanımını en etkin arttıran ajan Biorepair (Grup B) olarak belirlenirken, pozitif kontrol grubu (Grup PK) haricinde tüm gruplarda uygulanan remineralizasyon materyallerinin, erozyona uğramış diş yüzeylerinin bağlanma dayanımı değerlerini istatistiksel olarak anlamlı düzeyde arttırdığı belirlendi.Anahtar kelimeler: Mine, erozyon, remineralizasyon, nano-hidroksiapatit, CPP-ACP, bağlanma dayanımı.

The aim of this study was to evaluate the shear bond strength of orthodontic brackets which has applied with different remineralization agents on the surface of eroded enamel surfaces on human permanent teeth.This in vitro study was performed with 120 premolars. The study groups were divided into 6 groups each containing 20 teeth. These groups were designated as fluoride containing APF gel (Group F), fluoride containing APF gel + Diode Laser (Group F + D), CPP-ACP containing MI Paste Plus (Group M), nano-hydroxyapatite containing Biorepair Toothpaste (Group B), negative control group (Group NK) was determined by normal untreated enamel surfaces whereas positive control group (Group PK) was determined by eroded enamel surfaces.Erosion remineralization cycle was applied to all samples; eroded with 1% citric acid (pH: 2.45) and treated with different remineralization agents. Orthodontic brackets were bonded to the teeth prepared to erosion remineralization cycle under the same conditions and in the same standards, then brackets were debonded with a universal tester at a speed of 0.5 mm / min and bracket shear bond strength values were determined. Statistical analysis of the data was performed using SPSS (Statistical Package for Social Sciences, SPSS for Windows 17.0, IBM, USA). ANOVA test was used in multiple group comparisons, and Tukey test was used in Post Hoc (forward binary) comparisons. ANOVA was used for repeated measures in the intra-group multiple comparisons, and T-test was used for the groups in the intra-group binary comparisons.In statistical analysis; there was a statistically significant difference between groups in terms of the shear bond strength values of the orthodontic brackets (p˂0,001). There was no statistically significant difference between Group M (MI Paste Plus) and Group B (Biorepair) (p = 0,375) in the comparison of the shear bond strength values of orthodontic brackets applied after erosion- remineralization of the groups and it was found that, there was a significant difference in all other binary comparisons (p˂0,001). The sequence in terms of the shear bond strength values of orthodontic brackets applied after erosion remineralization of the groups were; Group NK (Healty enamel)>Group B (Biorepair)~Group M (MI Paste Plus)>Group F+D (Floride+Diyod Laser)>Group F (Floride Group)>Group PK (Eroded enamel).As a result, according to the data obtained by examining the shear bond strength values and the treatment results of the eroded enamel surfaces, the most effective remineralization agent was found to be Biorepair (Group B). It was determined that remineralization materials applied in all groups except the positive control group (Group PK) increased the shear bond strength values of the eroded tooth surfaces statistically significantly.Keywords: Enamel, erosion, remineralization, nano-hydroxyapatite, CPP-ACP, Shear Bond Strength