Temel hak ve özgürlükler açısından Türk Ceza Kanunu`nda özel hayatın gizliliğini ihlal suçu (TCK M. 134)

Abstract

Özel hayat kavramının pozitif hukukta tanımı bulunmamaktadır. Doktrinde genelkabul gören görüşe göre hayat alanları üç alan teorisi ile açıklanmaya çalışılmaktadır. Üçalan teorisine göre kişinin hayat alanları, kamusal alan, özel alan ve sır alanındanoluşmaktadır.Kişinin özel ve aile hayatının gizliliğine saygı hakkı AİHS'nin 8. maddesi iletanınmıştır. Maddenin 1. fıkrasında kişinin, özel ve aile hayatına saygı gösterilmesiniisteme hakkı olduğu belirtildikten sonra ikinci fıkra ile bu hakka ne şekilde sınırlamagetirilebileceği belirtilmiştir.AİHS ile devletlere özel hayatın gizliliğini koruma yönünde pozitif yükümlülükde yüklenmiştir. Özel hayatın gizliliği hakkı iç hukukumuzda ilk olarak 1961Anayasasında tanınmıştır. 1982 Anayasasında da özel hayatın gizliliği hakkı tanınmış vekoruma altına alınmıştır.TCK'da özel hayatın gizliliğini koruyan suçlar, `kişilere karşı suçlar başlıklı` 2.kısımda düzenlenen `özel hayata ve hayatın gizli alanına karşı suçlar` başlıklı 9.bölümünde; 132. maddede `Haberleşmenin Gizliliğini İhlal`, 133. maddede `KişilerArasındaki Konuşmaların Dinlenmesi ve Kayda Alınması`, 134. maddede `Özel HayatınGizliliğini İhlal`, 135. maddede `Kişisel Verilerin Kaydedilmesi`, 136. maddede`Verileri Hukuka Aykırı Olarak Verme veya Ele Geçirme`, 138. maddede `Verileri YokEtmeme` suç başlıkları altında düzenlenmiştir.TCK'nın 134. maddesinde düzenlenen özel hayatın gizliliğini ihlal suçu, genel vetorba bir düzenlemedir. Bir eylem, 132,133,135,136 veya 138. maddeyi ihlal ediyorsaaynı zamanda özel hayatın gizliliğini de ihlal etmiş demektir. Ancak bu düzenlemeler134. maddeye göre daha özel düzenlemeler olduğu için, failin ayrıca 134. maddeye görecezalandırılması gerekmez.TCK'nın 134. maddesinin 1. ve 2. fıkralarında iki ayrı suç tipi düzenlenmiştir. 1.fıkranın 2. cümlesindeki düzenleme ise bir nitelikli hal düzenlemesidir.Hareketin bölünebildiği ölçüde teşebbüs ve gönüllü vazgeçme hükümlerininuygulanması mümkündür.

The concept of private life is not defined in positive law. According to thegenerally accepted view in the doctrine, the fields of life are tried to be explained by threefield theories. According to the three-field theory, one's life areas consist of public sphere,private sphere and the sphere of secrets.Article 8 of the ECHR provides the right to respect for the privacy of the person'sprivate and family life. Paragraph 1 of the article states that the person has the right todemand respect for private and family life, and then in the second paragraph it is statedhow the right can be restricted.The ECHR also has a positive obligation to protect the privacy of private life. Theright to privacy is first recognized in the 1961 Constitution. In the 1982 Constitution, theright to privacy has been recognized and protected.The crimes which protect the confidentiality of private life are regulated in section9 under the title of `offenses against privacy and secrecy of life` of Turkish CriminalCode's second chapter entitled as `offenses against individuals`; they are also regulatedin article 132 `Violation of communicational secrecy`, in article 133 `Tapping andrecording of conversations between the individuals`, in article 134 `Violation ofPrivacy`, in article 135 `Recording of personal data`, in article 136 `Unlawful deliveryor acquisition of data`, and in article 138 `Failure to destroy the data`.Article 134 of the Turkish Criminal Code (TCK) regulating the crime of violatingthe privacy of the private life is a general and omnibus bill. If an action violates article132,133,135,136 or 138, it also violates the privacy of private life. However, since theseregulations are more specific than the Article 134, the perpetrator also does not have tobe punished according to Article 134.Article 134 (1) and (2) of Turkish Criminal Code (TCK) regulates two types ofoffenses. The regulation in the second sentence of paragraph 1 is a qualified statearrangement.It is possible to practice the provisions of the attempt to commit an offence and ofthe voluntary abandonment depending on the extent that the event can be divided.