Farklı fissür örtücü materyallerinin flor vernik uygulaması öncesi ve sonrasında nanosertlik ve sitotoksisitelerinin incelenmesi

Abstract

Giriş ve Amaç: Günümüzde koruyucu diş hekimliğinde önemli yeri olan pit ve fissür örtücülerin birçok farklı tipi üretilmektedir. En sık kullanılan örtücü malzemeleri rezin esaslı ve cam iyonomer esaslı örtücülerdir. Bu in vitro çalışmanın amacı üç farklı rezin (Ultraseal XT Hydro, Smart Seal, Fissurit FX) ve üç farklı cam iyonomer ( Riva Protect, GC Fuji Triage, GCP Glass Seal) esaslı fissür örtücü materyalinin GC MI flor vernik uygulaması öncesi ve sonrasında nanosertlik ve sitotoksisitelerinin değerlendirimesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Materyaller için hazırlanan standart bakalit kalıplar üzerine frezle standart genişlikte oyuk açılıp, içerisine üretici firmanın direktifleri doğrultusunda rezin ve cam iyonomer içerikli fissür örtücüler yerleştirilip sertleştirildi. Yüzeyi düzeltilen örneklerin yarısına flor vernik uygulanmaz iken, geri kalan örneklere GC MI flor vernik uygulandı. Bakalit kalıplardaki materyallerin, Hysitron TI 950 TriboIndenter nanomekanik test cihazı kullanılarak nanosertlik ölçümleri yapıldı. Araştırmada kullanılan materyallerin, steril ortamda üretici firmanın önerileri dikkate alınarak, silindirik standart teflon halkalar içerisine yerleştirilerek örnekleri hazırlandı. Her materyal için ayrı ayrı hazırlanan örneklerin yarısına flor vernik uygulanmaz iken, diğer yarısına ise GC MI flor vernik uygulandı. Hazırlanan örneklerin sitotoksisitelerinin değerlendirilmesi için MTT (tetrazolium salt 3-[4, 5dimethylthiazol-2-yl]-2, 5- diphenyltetrazoliumbromide) testi kullanıldı.Bulgular: 24, 48 ve 72 saatlik inkübasyon periyotlarından sonra sitotoksisitesi değerlendirilen materyallerden GCP Glass Seal hariç, MI flor vernik uygulanmamış örnekler toksik etki göstermedi. Materyallerin MI flor vernik uygulanmış örneklerinin hepsi toksik etki gösterdi. Nanosertlik testi sonucu elde edilen değerler ile yapılan istatistiksel analiz sonucunda materyaller arasındaki fark anlamlı bulundu (p<0,005). Gruplar arası karşılaştırmada, MI flor vernik uygulanmamış örneklerin nanosertlik değerleri açısından sıralamasının GCP Glass Seal > GC Fuji Tiage > Riva Protect > Smart Seal > Fissurit FX > Ultraseal XT Hydro şeklinde olduğu görüldü. MI flor vernik uygulanmış örneklerde ise sıralamanın GCP Glass Seal> Smart seal> Ultraseal XT Hydro> Fissurit FX> GC Fuji Triage> Riva Protect şeklinde olduğu görüldü. Sonuç: GCP Glass Seal'in hem MI flor vernik uygulanmamış hem de uygulanmış örnekleri toksik etki gösterdi. Diğer materyallerin MI flor vernik uygulanmamış örnekleri düşük sitotoksik etki gösterdi. Her materyal için MI flor vernik uygulanmış örneklerin nanosertlik değerlerinin MI flor vernik uygulanmamış örneklerin nanosertlik değerlerine göre daha düşük olduğu görüldü.Anahtar kelimeler: Fissür örtücü, nanosertlik, sitotoksisite, flor vernik

Introduction and Aim: Nowadays, many different types of pit and fissure sealants are produced which have an important place in preventive dentistry. The most commonly used sealants are resin based sealants and glass ionomer based sealants. In this in vitro study it was aimed to evaluate nanohardness and cytotoxicity properties of three different resins (Ultraseal XT Hydro, Smart Seal, Fissurit FX) and three different glass ionomer (Riva Protect, GC Fuji Triage, GCP Glass Seal) containing fissure sealant material before and after GC MI fluoride varnish application.Materials and Methods: The standard bakelite molds prepared for the materials were drilled into the standard-wide groove and the fissure sealants containing resin and glass ionomer were placed and hardened in accordance with the manufacturer's directives. While fluorine varnish was not applied to half of the surface corrected samples, GC MI fluorine varnish was applied to the remaining samples. Nanoshardness measurements were made by using Hysitron TI 950 TriboIndenternanomechanical tester. The materials used in the study were placed in cylindrical standard teflon rings according to the recommendations of the manufacturer in sterile environment and their samples were prepared. Fluorine varnish was not applied to half of the samples prepared for each material and GC MI fluorine varnish was applied to the other half. Colorimetric MTT (tetrazolium salt 3- [4, 5-methylthiazol-2-yl] -2,5-diphenyltetrazoliumbromide) test was used to evaluate the cytotoxicity of the prepared samples.Results: After the 24, 48 and 72 hour incubation periods, non-fluorinated varnish samples were not toxic, except for GCP Glass Seal. All of the materials which were applied with MI fluorine varnish samples were toxic. As a result of the statistical analysis performed with the values obtained from the Nano Hardness test, the difference between the materials was significant (p<0,005). In the comparison between the groups, the ordering of the samples that have not been treated with MI fluorine varnish in terms of nanohardness values is as follows: GCP Glass Seal> GC Fuji Triage> Riva Protect> Smart Seal> Fissurit FX> Ultraseal XT Hydro. MI fluor vernik uygulandığı durumlarda, GCP Glass Seal> Smart Seal> Ultraseal XT Hidro> Fissurit FX> GC Fuji Triage> Riva Protect. Conclusion: Both GCP Glass Seal samples were applied MI fluoride varnish and non-fluoride varnish samples were toxic. Other samples of other materials which were not applied MI fluoride varnish showed low cytotoxic effect. It was seen that nanohardness values of the samples with MI fluorine varnish applied for each material were lower than the nanohardness values of the non-fluorinated varnish samples.Key words: Fissure sealant, nanohardness, cytotoxicity, fluoride varnish