Ailevi akdeniz ateşi tanısı ile takipli hastalarımızda genetik ve klinik bulguların ilişkisi

Abstract

GİRİŞ : Ailevi Akdeniz Ateşi (AAA), otozomal resesif kalıtılan, tekrarlayıcı tarzda ateş ve serözal yapıların inflamasyonu sonucunda oluşan karın ağrısı, eklem ağrısı, göğüs ağrısı ataklarıyla karakterize genetik bir hastalıktır. Doğu Akdeniz kökenli toplumlarda daha sık olmak üzere özellikle Türkler, Yahudiler, Ermeniler ve Araplarda görülmektedir. 1997 yılında hastalıktan sorumlu olan MEFV genin iki farklı çalışma grubu tarafında klonlanması sonrasında AAA hastalığının genetik ve klinik ilişkisi üzerine çok sayıda çalışma yapılmıştır.AMAÇ : Bu çalışmamızda kliniğimize başvuran AAA tanılı hastalarımızın demografik özelliklerini, genetik ve klinik bulguların ilişkisini değerlendirmek ayrıca genotipin hastaların hastalık ağırlık skorları üzerine etkisini incelemek amaçlanmıştır.MATERYAL VE METOD : Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Polikliniğine 01.01.2016¬01.06.2017 tarihleri arasında başvuran Ailevi Akdeniz Ateşi hastalığı ile izlenen ve takibe gelen, kolşisin kullanan ve genetik analizi yapılmış olan hastalar çalışmaya alınmıştır. Hastaların mevcut olan bilgileri retrospektif olarak taranmıştır.BULGULAR : Çalışmamıza şartları sağlayan toplam 126 hasta dahil edildi. 64 ü erkek 62 si kız idi. Hastalığın başlangıç yaşı 64,58±35,22 ay, tanı yaşı 84,0±39,92 ay, tanıdaki gecikme süresi ise 18,94±21,15 ay idi. Kız ve erkek hastaların yaş ortalaması ve tanı yaşı ortalaması arasındaki fark istatistiksel açıdan anlamlı bulundu. Klinik bulguların sıklığı açısından değerlendirildiğinde karın ağrısı %96, ateş %87.3, artralji ve miyalji %60.3, baş ağrısı %31.7, artrit %23.8, erizipel benzeri eritem %15.9, göğüs ağrısı %15.1, skrotal ağrı %1.6 oranında saptanmıştır. Hastalarımızda apendektomi sıklığı %5.6 idi. Hastalar mevcut olan gen mutasyonlarına göre homozigot, heterozigot, birleşik heterozigot mutasyonu olanlar ve mutasyon saptanmayanlar olarak dört gruba ayrıldı. Bu gruplar arasında klinik ve demografik özellikler ve hastalık ağırlık skoru açısından anlamlı farklılık saptanmadı. Hastalarımızda allel frekansı değerlendirildiğinde en sık %30.2 oranında A165A, ikinci sıklıkta %29.5 oranında G138G, üçüncü sıklıkta ise %20.7 oranında R202Q mutasyonu saptanmıştır.SONUÇ: Genetik mutasyonların klinik bulgularla ilişkisini ortaya koyan bir çok çalışma olmasına rağmen genotip ve fenotip arasında ilişki gösterilemeyen de birçok çalışma yapılmıştır. Hastalığın klinik seyrinde ve amiloidoz gelişiminde mevcut mutasyonların ve çevresel etkenler gibi faktörlerin rol oynayabileceği, henüz tanımlanmamış mutasyonlar olabileceği düşünülmüş olup AAA tanısında ve tedavisinde gerekli özenin gösterilmesi sonucuna varılmıştır.

Familial Mediterranean fever (FMF) is a autosomal recessive genetic disease characterized with attacks of abdominal pain, joint pain, and chest pain which are caused by repetitive fever and inflammation of serous structures. It is seen most commonly at people who easter mediterranean, especially Turks, Jews, Armenians and Arabics. A number of studies have been carried out on the genetic and clinical relevance of FMF disease after cloning by the two different study groups of the MEFV gene responsible for the disease in 1997.OBJECTİVE: In this study, we aimed to evaluate the demographic features, relationship between genetic and clinical findings of FMF patients who applied to our clinic and also to investigate the effect of genotype on the disease severity scores of patients.MATERIALS AND METHODS: Patients that applies Mustafa Kemal University Faculty of Medicine Department of Pediatrics, Pediatry Policlinic between 01.01.2016 and 01.06.2017 dates, and have followed up FMF and come policlinic visits and taken Colchicine and analysed genetic is participated in this study. Information of patients is screened retrospectively.RESULTS: 126 patients who provide the conditions were included in our study. 64 were male and 62 were female. Begining age of disease was 64,58±35,22 months, diagnose age was 84,0±39,92 months and the delay in diagnosis was 18.94 ± 21.15 months. The difference between average of boys and girls age and average of diagnose age was significant statistically. When the clinical findings are evaluated in terms of frequency, rate of abdomen ache was %96, fever was %87.3, arthralgia and myalgia was %60.3, headache was %31,7 arthritis was %23,8, erysipelide-like erythema was %15.9, chest ache was %15.1, scrotal ache was %1.6 determined. The incidence of appendectomy was 5.6% in our patients. The patients were divided into 4groups according to gene mutations, these groups were homozygous mutated, heterozygous mutated, unified heterozygous mutated and non-mutated. There was no significant difference between clinics, demographic features and prognose scores of disease of these groups. When we evaluate allele gens of patients we established that most common was A165A(%30.2) second was G138G (%29.5) third was R202Q mutation (%20.7).CONCLUSION: Although there are many studies that show the relation of genetic mutations to clinical findings, there are many studies that can not show the relation between genotype and phenotype. It is thought that there may be mutations and environmental factors in the clinical course of the disease and in the development of amyloidosis, which may play a role. This study show that FMF diagnosis and treatment should be given the necessary attention.