Kitabu`l-Akdes`e Göre Bahâilik ve Kitabu`l-Akdes`in Bahâi literatüründeki yeri

Abstract

Bahâilik, kurucusu Bahâullah Mirza Hüseyin Ali El-Mazenderani En-Nûrî'ye (ö. 1309/1892) nispetle, 19. Yy. İran coğrafyasında, Şiî İmâmiyye Mezhebi'ne mensup, Şeyhiyye Tarikatının ikinci lideri Kâzım Er-Reşti'ye (ö. 1259/1843) kadar uzanan, `siyasi-karizmatik liderci` din söylemi üzerine ortaya çıkmış, aşırı fikirlere sahip bir mehdi hareketidir. Temelde Bâb ve Bahâullah'ın zuhuruyla, Hz. Muhammed (s.a.v.)'den sonra peygamberliğin, Beyân ve Akdes kitaplarının kaleme alınmasıyla, Kur'an-ı Kerim'den sonra vahiy sürecinin devam ettiğini iddia eden Bahâiler, yaklaşık bir buçuk asırlık zaman dilimi içerisinde, İslam inanç geleneğinden büyük oranda farklılaşmışlardır. Bugün gelinen noktada, Allah ile peygamberler arasında cereyan eden vahiy kapısının hiç bir dönem kapanmaması gerektiğini savunan Bahâiler, imamların yanılmaz bilgisine sahip Kâmil Şiî'nin varlığını vacip gören Şeyhilik'ten de ayrışarak, esasen doğrudan vahyin bilgisine erişen ve Peygamberlerin sıfatlarını taşıyan `Tanrı Mazharı` kişilerin, her çağda var olması gerektiği inancını geliştirmişlerdir. Böylelikle Bahâilerin kabul ettiği iki ayrı tanrı mazharı (mezâhir-i ilâhiyye) Bâb ve Bahâullah ile iki ayrı kutsal kitap Beyân ve Kitabu'l-Akdes ile şekillenen Bahâilik inancı, İslam'ın şer'i iki ana kaynağı Kur'an ve Sünnet'in, Bâb ve Bahâullah'ın zuhuruyla nesh edildiğini iddia etmektedirler. vi Bugün, Kitabu'l-Akdes'e verilen değer ile inancın, İslam'dan ayrı ilahi dinler arasındaki konumunu, yeniden tayin etmek isteyen Bahâiler, günah işlemeyen, yanılmayan (el-ismetu'l-kübrâ) ve bu iki konuda hiçbir ortağı bulunmayan Bahâullah Mirza Hüseyin'in, bir `Peygamber` olduğu iddiası üzerinde durmaktadır. Ayrıca tüm dünya milletleri tarafından Bahâiliğin, ayrı bir din olarak kabul edilmesi gerektiğine inanmaktadırlar.

Bahá'ísm is a Mahdi movement that has extreme views, emerged on a politicalcharismatic leader-based discourse and goes back to Siyyid Kázim-i-Rashtí in the 19th century Iran who was the second leader of the Shaykhiyya Order of the Shi'ite-Imamiyye Sect (d. 1259/1843) with a connection to the movement's founder Bahá'u'lláh Mírzá Huseyin (d. 1309/1892). Bahá'ís who claim that the prophethood continued after Prophet Muhammad (pbuh) with the appearance of Báb and Bahá'u'lláh and the revelation process continued after the Qur'an with the books of Bayán and Aqdas, significantly diverged from the Islamic faith tradition in a century and a half. Bahá'ís who suggest that the door or revelation between Allah and prophets shall never be closed, differed from Shaykhiyya that see the existence of a Kámil Shia (that has the infallible knowledge of the Imams) and developed the belief that individuals who are the Manifestation of God, that directly reach the knowledge of the revelation and possess the attributes of the prophets, shall exist in every era. Therefore, the Bahá'í creed, that is shaped by two manifestations of God through Báb and Bahá'u'lláh and two holy books in Bayán and Kitab-i Aqdas, claim that the two legal sources of Islam, ie. Qur'an and Sunnah, are abrogated by the appearance of Báb and Bahá'u'lláh. viii Today, Bahá'ís who want to re-establish the position of their creed differently than Islam through their emphasis on Kitab-i Aqdas, claim that (Bahá'u'lláh Mírzá Huseyin) who never commits sins and has the most great infallibility is a `Prophet`. Also, they believe that Bahá'ísm should be accepted as a religion by all the nations of the World.