Çocuklarda sosyal uyum ve uyumsuzluğun yordayıcıları: Saldırganlık ve ebeveyn öfkesi

Abstract

Bu araştırma, 5-6 yaş grubu çocukların çeşitli demografik özelliklerine (yaş, cinsiyet, ebeveyn eğitim durumu) göre sosyal uyumlarının ve saldırganlıklarının nasıl bir dağılım gösterdiği ve farklılaşıp farklılaşmadığının ortaya konması amacıyla yapılmıştır. Ayrıca ebeveynin çocuğa model olduğu düşünüldüğünde, ebeveynlerinin öfke durumlarının çocukların sosyal uyum veya uyumsuzluklarını kestirmede kullanılıp kullanılamayacağının belirlenmesi de bu araştırmanın amaçları arasındadır. Araştırmada betimsel ve ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2017-2018 eğitim-öğretim yılında Burdur ili Gölhisar ilçesinde bulunan bağımsız anaokulu, ilkokul ve ortaokul bünyesindeki anasınıflarında eğitim gören 5-6 yaş grubu 187 çocuk ve ebeveynleri oluşturmaktadır. Çocuklar ile ilgili bilgiler anne-baba ve öğretmenlerinden toplanmıştır. Araştırmada veri toplama araçları olarak, `Kişisel Bilgi Formları (A-B), Sosyal Uyum ve Beceri Ölçeği, Sürekli Öfke-Öfke İfade Tarz Ölçeği ve Okul Öncesi Sosyal Davranış Ölçeği` kullanılmıştır. Verilerin analizi SPSS 22.0 programında `t-Testi, Tek Yönlü Varyans Analizi ve Çoklu Regresyon` kullanılarak yapılmıştır. Ayrıca betimsel istatistiklere de yer verilmiştir. Araştırma sonucunda, sosyal uyum, sosyal uyumsuzluk, fiziksel saldırganlık ve ilişkisel saldırganlığın çocuğun yaşına ve ebeveyninin eğitim durumuna göre farklılaşmadığı; fiziksel saldırganlık ve sosyal uyumsuzluğun erkek çocuklar lehine anlamlı şekilde farklılaştığı, ilişkisel saldırganlık ve sosyal uyumun çocukların cinsiyetine göre farklılaşmadığı bulguları elde edilmiştir. Diğer taraftan, çocukların fiziksel saldırganlıklarının ve ebeveynlerinin öfke durumlarının sosyal uyumun anlamlı bir yordayıcısı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Başka bir ifadeyle çocukların fiziksel saldırganlıkları arttıkça sosyal uyumlarının azaldığı, ebeveynlerin öfke kontrolleri arttıkça çocukların sosyal uyumlarının da arttığı bulgusu elde edilmiştir. Bu araştırmada ayrıca; çocukların fiziksel saldırganlık ve ilişkisel saldırganlıklarının, sosyal uyumsuzluğun anlamlı bir yordayıcısı olduğu sonucuna varılmıştır.

This research was carried out to determine how the social adaptations and aggressions of children aged 5-6 according to various demographic characteristics (age, gender, parental education status) are distributed and differentiated. It is also the purpose of this research to determine whether parents' anger situations can be used to estimate children's social adaptation and social maladjustment, when the parent is thought to be a model for the child. Descriptive survey model and relational screening model was used in this study. The study's pool consists of 187 children aged 5-6 years who are educated in kindergarten, elementary school and secondary school within the Gölhisar in the province of Burdur in 2017-2018 academic year and their parents. Information about children was collected from their parents and teachers. `Personal Information Forms (A-B)`, `Social Adjustment and Skill Scale`, `Trait Anger-Anger Expression Style Scale` and `Pre-School Social Behavior Scale` were used as data collection tools in the research. The analysis of the data was done using `t-Test, One Way ANOVA and Multiple Regression` in SPSS 22.0 program. Also, descriptive statistics are given place. As a result of the research, social adaptation, social maladjustment, physical aggression and relational aggressiveness have not differed according to the age of the child and the educational status of the parent; while physical aggression and social maladjustment have differed significantly in favor of boys, relational aggression and social adaptation have not differed according to the sex of children. In the other way, the physical aggression of children and the anger levels of their parents are significant predictors of social adaptation. In other words, as children's physical aggression increases, their social adaptation decreases, as the parents' anger control increased, the social adaptation of the children increased. In addition to this stiuation; in this research, children's physical aggression and relational aggression, it was concluded that there is a significant predictor of social maladjustment.