Erken ergenlik dönemindeki öğrencilerin yılmazlıkları ile umut ve bağlanma stilleri arasındaki ilişki

Abstract

Bu çalışmanın amacı, erken ergenlerin bağlanma stilleri ve umut puanları ile yılmazlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi ve yılmazlıklarının cinsiyet, sınıf, sosyoekonomik düzey, anne eğitim, baba eğitim, anne çalışma durumu, baba çalışma durumu değişkenlerine göre anlamlı bir şekilde farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemektir. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2016-2017 eğitim öğretim yılında, Konya ilinde okuyan basit tesadüfi yöntem ile seçilen gönüllü 957 ortaokul öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri, Snyder ve arkadaşları (1997) tarafından geliştirilip Atik ve Kemer (2009) tarafından Türkçeye uyarlanan `Çocuklarda Umut Ölçeği`; Delen Koçak (2003) tarafından geliştirilen `Erken Ergenlerde Bağlanma Ölçeği`; Şahin-Baltacı ve Karataş tarafından geliştirilen (2014) `Ortaokul Öğrencileri İçin Yılmazlık Ölçeği` ve araştırmacı tarafından geliştirilen `Kişisel Bilgi Formu` ile toplanmıştır. Verilerin analizinde, bağımsız değişkenlerin bağımlı değişkene etkilerini ortaya çıkaracak bir desen içinde farklılıklara ilişkin analizde bağımsız gruplar t-testi ile tek yönlü varyans analizi yapılmıştır. Değişkenler arasındaki ilişkiyi saptamak için pearson momentler çarpımı korelasyon katsayısı hesaplanmıştır. Değişkenlerin yılmazlığı ne derece yordadığını saptayabilmek için ise regresyon analizi kullanılmıştır. Veriler SPSS programı ile analiz edilmiştir. Bulguların yorumlanmasında anlamlılık düzeyi .05 alınmıştır. Araştırma sonuçlarına göre ortaokul öğrencilerinin yılmazlıklarının; umut ve güvenli bağlanma tarafından pozitif, kaçınan ve kaygılı bağlanma tarafından negatif yönde anlamlı şekilde yordandığı görülmüştür. Bunun yanında ortaokul öğrencilerinin yılmazlığına bakıldığında; kız öğrencilerin, beşinci sınıf öğrencilerinin, sosyoekonomik düzeyi yüksek olan öğrencilerin lehine anlamlı farklılaştığı görülmüştür. Ayrıca ortaokul öğrencilerinin yılmazlıklarında anne-baba öğrenim düzeyi, anne-baba çalışma durumları değişkenlerine göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır.

The aim of this study is to investigate the relationship between attachment styles and hope scores and resilience of early adolescents and to determine whether their resilience is significantly different according to gender, class, socioeconomic level, mother education, father education, mother working status, father working status. Relational screening model was used in the study. In the 2016-2017 academic year, the study group of the study consisted of 957 secondary school students who were selected by simple random method. The data of the study `Children Hope Scale` were developed by Snyder et al. (1997) and adapted to Turkish by Atik and Kemer (2009); `Attachment Scale in Early Adolescent` `developed by Delen Koçak (2003); `Resilience Scale for Secondary School Students` developed by Şahin-Baltacı and Karataş (2014) and 201 Personal Information Form developed by the researcher. In the analysis of data; independent variables were analyzed by using a one-way analysis of variance with t-test, pearson moment product correlation coefficient that was used to determine the relationship between variables. Regression analysis was used to determine the predictability of the variables. Data was analyzed via SPSS programme and the findings significance level was taken as .05. According to the results of the secondary school students; there is positive correlation among resilience and the hope and secure attachment. It was found that there is a significantly negative correlation among avoiding and anxious attachment. In addition, when we look at the secondary school students' resilience; it was found that they differ significantly in favor of female students , the fifth grade students, students with high socioeconomical level . Furthermore, there was no statistically significant difference between the education level of parents and their parents' working status.