Neo-klasik realist teori bağlamında Almanya ve Rusya arasındaki ilişkilerin AB enerji politikasına yansıması

Abstract

Bu tez çalışmasında Rusya ve Almanya arasındaki ilişkilerin, enerji özelinde ve neo-klasik realist teori çerçevesinde incelenmesiyle birlikte bu ilişkinin, AB enerji politikası üzerindeki etkilerinin çoğunlukla olumsuz bir nitelik taşıdığı ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Bu kapsamda Rusya ve Almanya arasındaki ilişkiler lider ve devlet düzeyinde analiz edildiğinde; iki devlet arasındaki ilişki boyutunun Vladimir Putin ve Angela Merkel arasındaki diyaloglardan ortaya çıkarılan bulgular neticesinde de sahip oldukları ortak tarihi etkileşim geçmişi, stratejik kültür, değerler ve inançlar temelinde diğer aktörlerden daha ileri seviyede olduğu tespit edilmiştir. Bu durumun iki devletin dış politika kararlarına etkisi açısından, özellikle de AB'nin kurucu ve liderlik rolünü üstelenen Almanya'nın, enerji alanında Rusya ile olan ikili ilişkilerini ulusal çıkarları gereğince AB'de ortak bir dış enerji politikasının oluşturulmasından önde tutmuş olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca AB enerji hukukunun yeterli derecede düzenlemeye sahip olmayıp, bu alanda yasal boşluklar bırakması noktasında Rusya'nın AB üye ülkelerine yönelik ayrıştırıcı politikalarında da başarıya ulaşması ve Almanya ile ilişkilerini karşılıklı olarak bu açıklıktan faydalanarak geliştirmesi söz konusudur. Özellikle AB açısından en büyük doğal gaz tedarikçisi konumunda olan Rusya'nın sahip olduğu gücü, uluslararası ortamda kendisine yönelik tehlike algıladığında stratejik bir dış politika aracı olarak ithalatçı ülkelere karşı sık sık kullanması Birliğin enerji arz güvenliği açısından da büyük sorun teşkil etmiştir. Dolayısıyla Almanya-Rusya ilişkilerinde karşılıklı asimetrik bağımlılığın etkisi ile enerji ihtiyacının sistemsel zorunluluktan değil de bireysel nitelikte bir ihtiyaçtan kaynaklanması Almanya-AB ilişkilerine bu alanda negatif bir şekilde yansımıştır. Bu sonuca ulaşmada özellikle neo-klasik realizmin birim düzeyindeki değişkenlerinden olan lider imajları ve algıları ile enerji şirketlerinin, devletlerin dış politika çıktılarını oluşturmasında ve yönlendirmesinde önemli bir rol aldıkları da ortaya konulmuştur.

The aim of the study was to examine the relationship between Russia and Germany in terms of energy within the scope of neoclassical realist theory and to reveal that this relationship has a negative effect on the EU energy policies. In this context, when the relationship between Russia and Germany were analyzed at the level of leaders and states, it has been noted that the relationship between two states, as a consequence of the findings inferred from the dialogues between Vladimir Putin and Angela Merkel, is more advanced than the other actors on the basis of common historical interaction, strategic cultural, values and beliefs. It has been concluded that particularly Germany, being the founder and ebracing the leader role of the EU has placed its bilateral relations with Russia in the field of energy at the forefront when compared to establishing a common foreign energy policy in the EU in terms of its impact on the foregin polici decisions of both countries. Furthermore, EU energy law does not have adequate regulations leaving legal gaps and this makes Russia likely to succeed in its discriminatory policies against other member countries of the EU and to improve its relationsihp with Germany by taking the advantage of these gaps. Russia, as the biggest natural gas supplier for the EU, frequently holds its power as a strategic foreign policy over the importer countries whenever it perceives danger in an international environment and this constitutes a major problem in terms of energy supply of the union. Thus, the effect of mutual asymmetric dependence in Germany-Russia relationship arising energy needs from individual needs rather than a systemic necessity has reflected negatively on Germany-EU relationship. Asa conclusion, it was revealed that the energy companies with their leader images and perceptions among the unit-level variables of neoclassical realism played a signicint role in terms of establishing and leading the foreign policy outcomes of the states.