Çözüm odaklı yaklaşımın depresif bireylerin intihar olasılığı ve sosyal işlevsellik düzeyine etkisi

Abstract

Araştırma çözüm odaklı yaklaşımın depresif bireylerin sosyal işlevsellik ve intihar olasılığı düzeyine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma tekrarlı ölçümlerin olduğu deneysel araştırmadır. Araştırmanın örneklemini (çalışma grubu 31- kontrol grubu 31) 62 birey oluşturmuştur. Araştırma verileri Beck Depresyon Envanteri, Sosyal Uyum Kendini Değerlendirme Ölçeği ve İntihar Olasılığı ölçeği ile toplanmıştır. Çalışma grubu ile `Çözüm Odaklı Yaklaşım Müdahalesi` temelli en az altı en fazla on görüşme gerçekleştirilmiştir. Görüşmeler 20 günlük zaman diliminde sona ermiştir. Kontrol grubundaki depresif bireyler rutin klinik bakım almıştır. Tekrarlı ölçümler; müdahale öncesi, müdahaleden bir hafta sonra, bir ay ve üç ay sonrasında yapılmıştır. Veriler, tekrarlı ölçümlerde varyans analizi ve iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi ile değerlendirilmiştir. Araştırmada, çalışma ve kontrol grubunun müdahale öncesi sosyal işlevsellik düzeyleri benzerken (p>0.05), müdahale sonrası, bir ay ve üç ay sonrası ölçümlerde çalışma grubununun sosyal işlevsellik düzeyi kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde daha yüksek saptanmıştır (p<0.001). Müdahale sonrası çalışma grubunun sosyal işlevsellik düzeyi artarken (p<0.001), kontrol grubunun aynı kalmıştır (p>0.05). Benzer şekilde, çalışma ve kontrol grubunun müdahale öncesi intihar olasılığı genel puan ortalamaları benzerken (p>0.05), müdahale sonrası, bir ay ve üç ay sonrası ölçümlerde çalışma grubunun intihar olasılığı genel puan ortalamaları kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde daha düşük saptanmıştır (p<0.001). Müdahale sonrası çalışma grubunun intihar olasılığı genel puan ortalamaları azalırken (p<0.001), kontrol grubunun aynı kalmıştır (p>0.05). Bu araştırma `Çözüm Odaklı Yaklaşım Müdahalesi`nin depresif bireylerin intihar olasılığını azaltığını ve sosyal işlevsellik düzeyini artırdığını göstermiştir.

The research aim is to investigate the solution focused approach to the impact of the level of suicide probability and social functioning in depressive persons. The research is experimental study with repeated measurements. Sample of the research formed 31 persons in the intervention group and 31 persons in the control group. The research data were collected Beck Depression Inventory, Social Adaptation Self Assessment Scale and Suicide Probability Scale. In the intervention group, the solution focused interviews be formed at least six and at most twelve interviews. The interview ended in 20-days. Depressive individuals in the control group received routine clinical care. Repeated measurements were evaluated before intervention, one week after intervention, one month after the intervention and three months after the intervention. The data were evaluated with two-way variance analysis for repeated measures and significance test for the difference between two means. In the study, the level of social functioning of the intervention and control group before the intervention was similar (p>0.05), the level of social functioning of the intervention group was significantly higher than the control group after the intervention, one month and three months after the intervention (p<0.001). While the social functioning level of the intervention group increased (p<0.001), the control group remained the same (p>0.05). Likewise, the prevalence of suicide prevalence of the study and control groups was similar to the overall score averages (p>0.05), after the intervention, one month and three months later, the study group's suicide probability was significantly lower than the control group (p<0.001). After the intervention, the probability of suicide of the study group decreased (p<0.001), while the control group remained the same. This research has shown that `Solution Focused Approach Intervention` reduces the probability of suicide of depressed individuals and prevents the level of social functioning (p>0.05).