Ebeveynlik tarzının ve ebeveyn dental kaygısının çocuğun dental kaygısı üzerine etkileri

Abstract

Dental kaygı, özel dış kaynaklı uyarıcı ile ilişkili olmaksızın bireyin her türlü dental işlemekarşı hissettiği korku ve endişe olarak tanımlanmaktadır. Dental kaygı gelişen modern diş hekimliğiuygulamalarına rağmen çocuk hastalarda hiç de azımsanmayacak düzeyde sorun teşkil etmektedir.Dental kaygının öncelikli etkisi çocuk ve aile üzerine olmakla beraber diş hekimleri için de pek çokolumsuz etkisi vardır. Hastayla iletişimi engelleyip doğru tedavilerin zamanında yapılması engellerken, kaygıyı iyi yönetememe kaygısı hekimleri tereddüte düşürmekte ve pedodonti servislerine yönlendirilen çocuk sayısını arttırıp uzun süre beklemeye sebep olmaktadır.Çocukların dental tedavilerini gerçekleştirirken ortaya çıkabilen dental kaygı durumunu vedavranış sorunlarının ortadan kaldırılmasında bu sorunların sebebini anlayabilmek önemlidir. Dentalkaygı çok bileşenli etyolojisi olan bir fenomendir; yaş, sosyal ve duygusal gelişim düzeyi, mizaç, mental ya da gelişimsel bozukluklar, genetik faktörler, geçmişteki travmatik dental ziyaretler, ebeveynin dental kaygı durumu ve ebeveynlik tarzı çocuğun dental kaygı seviyesini etkileyebilmektedir.Bu tez çalışmasının amacı Selçuk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Pedodonti AnabilimDalı'na çeşitli şikayetlerle başvuran çocuk hastaların dental kaygıları ile ebeveynlerinin dental kaygısı ve ebeveynlik tarzları arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Bunun amaç için de 2018 yılı içinde Selçuk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Pedodonti Kliniğine çeşitli dental şikayetlerle başvuran 7-14 yaş arası 100 adet çocuk hasta ve ebeveynlerine uygulanan anketler incelenmiştir. Çocuk hastalara dental kaygı seviyesini ölçmek için çocuk korku değerlendirme skalası- dental alt ölçeği uygulanırken, bu çocukların ebeveynlerine ise ebeveynlik tarzlarını tespit etmek için ebeveynlik stilleri ve boyutları anketi ve dental kaygı seviyesini ölçmek için modifiye dental kaygı skalası uygulanmıştır.Elde edilen sonuçlara göre otoriter ve demokratik ebeveynlik ile çocuğun dental kaygısı ile arasında anlamlı ilişki bulunmazken, izin veren ebeveynlik ile çocuğun dental kaygısı arasında pozitif korelasyon bulunmuştur. Ebeveynin dental kaygısı ile çocuğun dental kaygısı arasında da anlamlı ilişki bulunamamıştır. Ebeveynlik tarzının ve ebeveyn dental kaygısının çocuğun dental kaygısı üzerine etkisi ile ilgili çalışmalar sayıca yetersiz olup konu ile ilgili daha çok çalışma yapılması gerekmektedir.Anahtar sözcükler: Dental kaygı, ebeveynlik tarzı

Dental anxiety is defined as a feeling of apprehension about dental treatment that is notnecessarily connected to a specific external stimulus. Notwithstanding modern dental practice whichdevelops dental anxiety, it is a problem that is of little importance in pediatric patients. The primary effect of dental anxiety is on child and family, but it also has many negative effects on dentists. While preventing the communication with the patient and preventing the correct treatment on time, the anxiety of not managing the anxiety well causes the physicians to hesitate and increase the number of children referred to the pedodontic services and cause a long wait.It is important to understand the cause of these problems in the elimination of the dental anxietyand behavioral problems that may occur when performing dental treatment of children. Dental care is a phenomenon with a multi-component etiology; age, level of social and emotional development,temperament, mental or developmental disorders, genetic factors, past traumatic dental visits, parent's dental concern and parenting style may affect the child's dental anxiety level.The aim of this study is to investigate the relationship between the dental anxiety and parentingstyles of the children and their parents. For this purpose, in 2018, 100 children between 7-14 years old who applied to Selcuk University Faculty of Dentistry Department of Pediatric Dentistry with various dental complaints were examined. In order to determine the dental anxiety level of the pediatric patients, the children's fear assessment scale-dental subscale (CFSS-DS) was applied and the parents of these children were asked a questionnaire of parenting styles and dimensions questionnaire (PSDQ) to determine parenting styles and a modified dental care scale (MDAS) to measure the level of dental anxiety. According to the results, while there was no significant relationship between authoritarian andauthoritative parenting and the child's dental anxiety, there was a positive correlation betweenpermissive parenting and the child's dental anxiety. No significant relationship was found between the parents' dental anxiety and the child's dental anxiety. The number of studies on the effect of parenting style and parent dental anxiety on the child's dental anxiety is insufficient and more studies are needed.Anahtar sözcükler: Dental kaygı, ebeveynlik tarzı