Lokal plateletten zengin fibrin (PRF) enjeksiyonu ve piezoinsizyon uygulamalarının kanin distalizasyonu esnasında ortodontik diş hareketi üzerine etkilerinin değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, kanin distalizasyonu sırasında lokal PRF enjeksiyonu ve piezoinsizyon uygulamalarının diş hareketi üzerine etkilerini incelemek ve bu uygulamaların etkilerini birbirleri ve kontrol grubu ile karşılaştırmak, periodontal parametrelerde meydana gelen değişiklikleri değerlendirmektir.Çalışmada yer alan 24 hasta randomize (kura yöntemiyle) iki gruba ayrılmıştır. Çalışmamız split mouth çalışma dizaynında planlanmıştır. Hastalara üst çenede her iki tarafta minivida destekli kanin distalizasyonu yapılmıştır. Üst çenenin rastgele seçilen bir tarafına PRF grubunda PRF enjeksiyonu, piezoinsizyon grubunda ise piezoinsizyon uygulanmıştır. Üst çenenin diğer tarafı ise kontrol grubunu oluşturmuştur. Seviyeleme işlemini takiben (T0) ve kanin distalizasyonunun 12. haftasında (T6) hastalardan ortodontik kayıt (ortodontik model, fotoğraflar, lateral sefalometrik ve panoramik röntgen) alınmıştır ve periodontal parametreler kaydedilmiştir. Mini vida uygulaması sonrasında kanin distalizasyonuna başlanmıştır ve kanin distalizasyonu için 150 g kuvvet uygulanmıştır. Hastalar iki haftada bir olmak üzere toplam 12 hafta boyunca görülmüştür ve her seans (T0, T1, T2, T3, T4, T5, T6) üst çeneden ortodontik modeller elde edilmiştir. PRF grubu hastalarda toplamda üç kez üst kanin dişin üç yüzeyine (bukkal, palatinal ve distal) submukozal PRF enjeksiyonu yapılmıştır. Piezoinsizyon grubu hastalarda piezoinsizyon bir kez üst kanin dişin meziobukkal ve distobukkal komşuluğundaki kortikal kemikte üç mm derinliğinde kesiler yapılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, bağımlı iki grubun kıyaslanmasında Wilcoxon testi, bağımsız iki grubun kıyaslanmasında Mann-Whitney U testi yapılmıştır.Dental modeller üzerinde yapılan ölçüm sonuçları değerlendirildiğinde 12. haftanın sonunda PRF grubunun deney tarafında 2,83 mm, kontrol tarafında 2,04 mm; piezoinsizyon grubunun deney tarafında 2,88 mm, kontrol tarafında ise 2,19 mm kanin distalizasyonu elde edilmiştir. Bu sonuca göre her iki grupta deney tarafında kontrol tarafına kıyasla daha fazla miktarda kanin distalizasyonu elde edilmiştir (p<0,05). Her iki grupta deney tarafı kontrol tarafıyla kıyaslandığında molar mezializasyon miktarı, kanin rotasyon miktarı ve transversal ölçümlerde bir farklılık saptanmamıştır (p>0,05). Lateral sefalometrik röntgenlerin değerlendirilmesinde her iki grupta iskeletsel ölçümlerde bir değişim görülmemiştir (p>0,05). Her iki grupta üst keser dişler kanin distalizasyonu sırasında retrokline ve retrakte olmuştur (p<0,05). Bu iki uygulamanın periodontal sağlık üzerine herhangi olumsuz bir etkisi olmamıştır.Sonuç olarak, Kanin distalizasyonu sırasında lokal PRF enjeksiyonu ve piezoinsizyon uygulamaları arasında diş hareketinin hızı, miktarı, süresi açısından ve periodontal parametrelerde fark yoktur.Anahtar Sözcükler: Ortodontik diş hareketi, piezoinsizyon, plateletten zengin fibrin

The aim of this study was to evaluate the effects of local PRF injection and piezocision applications on tooth movement during canine distalization and to compare the effects of these applications with each other and the control group, and to evaluate changes in periodontal parameters.Twenty-four patients were randomly divided into two groups. Our study was planned in split mouth design. While the patients underwent mini screw supported canine distalization on both sides of the maxillary arch. A randomly selected side of the maxillary arch received PRF injection in the PRF group and piezocision in the piezocision group. The other side of the maxillary arch served as the control groups in both groups. Following the levelling procedure (T0) and after 12 weeks of canine distalization (T6) orthodontic records (orthodontic model, photographs, lateral cephalometric and panoramic x-ray) was taken from patients and periodontal parameters were recorded. After mini screw application, canine distalization was started and 150 g force was applied for canine distalization. Patients were seen every two weeks for a total 12 of weeks and orthodontic models were obtained from the maxillary arch in each session (T0, T1, T2, T3, T4, T5, T6). A total of three submucosal PRF injections were applied to the three surfaces of the maxillary canine (buccal, palatinal and distal) of the PRF group. In the piezocision group, the piezocision was applied once three mm depth incisions in the cortical bone adjacent the mesiobuccal and distobuccal of the maxillary canine teeth. Evaluation of data, Wilcoxon test was used to compare two dependent groups and Mann-Whitney U test used to compare two independent groups.When the measurements were evaluated on dental models, the amount of canine distalization on the PRF group experimental side was 2.83 mm and control side was 2.04; on the piezocision group experimental side was 2.88 and control side was 2.19 mm. As a results of this study, the amount of canine distal movement was higher in experimental sides than in control sides in both groups (p<0.05). The amount of molar mesialization, the amount of canine rotation and transversal measurements were not different in both groups when compared with the experimental side control side (p>0.05). In the evaluation of lateral cephalometric x-rays, no change was observed in the skeletal measurements in both groups (p>0.05). In both groups, the maxillary incisors were retroclined and retracted during canine distalization (p<0.05). These two applications had no significant effects on periodontal health.As a result, there is no difference between local PRF injection and piezocision during canine distalization in terms of speed, amount, duration of tooth movement and periodontal parameters.Keywords: Orthodontic tooth movement, piezocision, platelet rich fibrin