The meaning of a discovery: Tourist gaze and tourist narratives in Southeastern Anatolia

Abstract

Türkiye'de on yıllardır Türk Silahlı Kuvvetleri ile Kürt isyancılar arasındaki şiddetli çatışmalarla şekillenen Güneydoğu Anadolu bölgesi, bugün yüksek düzeyde askeri ve siyasi çıkarları temsil ederken, sıradan insanların günlük yaşamında ihtiyatla yaklaşılan bir yöredir. Her şeye rağmen Türkiye Cumhuriyeti'nin bir parçası olan bu sorunlu bölgeye yapılan kültür gezilerindeki karşılaşma, (batılı) Türk turistlerin kendilerini nasıl algıladıklarını ve kendi aidiyetlerini nasıl şekillendirdiklerini araştırmaya imkan veriyor.Turist rehberinin kültür konusunda sadece tarihi geçmişe odaklanması, günümüzde Güneydoğu'daki kültürel farklılıklarla ilgili sessizliği ve bölgeyi ziyaret eden turistlerin bu konuları sorgulamamasından dolayı kişisel anlatılar grup içinde ve kişinin kendi özündesosyo-kültürel ?ötekilik? kavramıyla ilintili bir çatışmayıyansıtıyor.Bu zorluk ve bireyin toplum içinde kendini rahatça ifade etmesinin hissedilir biçimde kısıtlanmasından dolayı, turistlerin davranışlarının ve anlatılarının incelenmesi iki bireysel ifade biçiminin varlığını ortaya koyuyor. Bunlardan ilki kişinin kendi içindeki ?öteki?ni kontrol altına almak ve manevi üstünlük sağlamak için belirli klişeler veya basmakalıp ifadeler kullanmasıdır. İkinci yöntem ise ataerkil akrabalık ilişkilerine benzer ilişki ağları kurmaktır. Bu ağların oluşumunda bireysel farklılıklar sessizleştirilmiştir. Bu ifade biçimleri, toplumsal cinsiyet gibi başka konuları da kapsarken, bunları ırkçı Kürt karşıtı söylemler üzerinden dillendirmekte.Türkiye'de yerli turistlerin--ve dolayısıyla vatandaşların--kimlik kurgularında iletişimsizlik ve ?öteki? olarak algılanma korkusu, bir yandan sosyal ağlar yoluyla toplumda yer edinme çabasıyla sonuçlanırken bir yandan da bireylerin toplumdan yabancılaşmasına ve kopmasına neden olmakta bu iki olgu turistlerin kimlik kurgusunun temel dinamiklerini oluşturmaktadır.

The Southeast of Turkey, shaped by decades of violent clashes between the Turkish military and Kurdish rebels, represents a region of utmost military and political interest and thus is usually regarded with precaution and reservation. The encounter during culture tours in this otherwise troubled region that nevertheless presents a part of the Turkish Republic, serves here to scrutinize how Turkish tourists from the western part of the country perceive themselves and negotiate their belonging within Turkey.Given the tourist guide?s focus on culture as historical past, his silence about cultural plurality in the Southeast today and the lack of tourists? inquiry, the personal narratives mirror a struggle with socio-cultural ?otherness? within the group and within oneself.Due to this difficulty and felt restriction to articulate oneself in public, the examination of tourist behavior and their anecdotes disclose two individual agencies: the first one is the use of stereotypes to articulate control and moral superiority vis-a-vis the ?other? in particular inside oneself. The second channel is produced by the core of social imagination: the membership of communities structured in terms of patriarchal kinship-like networks whose condition is again based on the silencing of individual ?deviations?. The channels chosen serve furthermore to articulate other issues such a gender through Anti-Kurdish resentments as an otherwise ?acknowledged? channel.The intertwining of highly individualized and isolated visions of oneself in society and society itself, produced by the lack of communication and the fear of being detected as ?the other?, with the primary effort to secure one?s membership in society throughout networks, represent the key dynamics that shape the self-construction of the tourist and thus of the citizen in Turkey.