Voting age requirements in democracies: An analysis from a Dahlian perspective

Abstract

Bazı teorisyenler ve politikacılar yaşa dayalı dışlamayı demokrasinin temel bir parçası olarak kabul ederlerken, diğerleri çocukların demokrasideki yerini onlarla `yetişkinler' arasında var olduğu kabul edilen farklardan yola çıkarak açıklamaya çalışmaktadırlar. İkinci grupta yer alan teorilerden en önemlilerinden biri Robert A. Dahl'ın demokrasi teorisidir.Bu çalışma, oy hakkı meselesinde demokrasilerin `çocukluk'-`yetişkinlik' ikiliğinin ötesine baktığını göstererek, seçme yaşı konusunu insanın olgunlaşmasına gönderme yapan tartışmalı terminolojiden kurtarmayı amaçlamaktadır. Bu amaçla bu çalışmada, geçmişte çeşitli grupları seçmen kitlesinden dışlamak için kullanılmış olan gerekçeleri sınıflandırmayı kolaylaştıran dört-aşamalı bir test önerilmektedir. Bu testin şartları, toplum üyeliği, çıkarların temsilinin gerekliliği, yetenek ve rejim istikrarından oluşmaktadır. Yaşa dayalı dışlamayı konu alan akademik ve politik tartışmalar, bu testin geçerliliği için bir istisna oluşturmamaktadır. Söz konusu tartışmalarda `çocuklar'ın dışlanması da bu dört temaya gönderme yapılarak ele alınmaktadır.Seçme yaşının tarihi göstermektedir ki, `çocuklar' politik hayatta önemli bir rol oynadıklarında, seçmen kitlesine kabul edilebilmektedirler. Bu gözlem, demokrasinin belirli bireyleri `çocuk' oldukları için dışlamadığını, aksine, bu kişiler siyasî olarak pasif kalmaya devam ettikleri için demokrasinin onları `çocuk' olarak sınıflandırdığını göstermektedir. Demokratik rejimler siyasî aktivizmi, Dahl'a göre demos'ta yer almanın temel şartı olan ahlakî otonominin olumlu bir işareti olarak değerlendirmektedirler. Öte yandan Türkiye, temsilin ve siyasî farkındalığın demokrasi için öneminden ziyade rejimin istikrarını korumaya verdiği tepeden inme önemle, bu demokratik yaklaşımdan ayrılmaktadır.

Although some theorists take age-based exclusion as an essential part of democracy, others try to justify it with reference to the differences between `children? and `adults?. One of the most important theories among the latter group is Robert A. Dahl?s theory of inclusion.This study aims to liberate the issue of voting age from the controversial terminology of human maturation by showing that democracy looks beyond the dichotomy of `childhood? and `adulthood? when it comes to the right to vote. For this purpose, this thesis offers a four-step test for enfranchisement that encompasses the justifications that have been utilized for excluding certain groups throughout history. Academic and parliamentary debates concerning age-based exclusion are no exception to the validity of this test. Exclusion of `children? is justified via the same justifications.The history of voting age reveals that when `children? play an important role in political life, their inclusion becomes more probable. This observation demonstrates that democracy does not exclude certain individuals because they are `children?: it rather labels them as `children? because they maintain to be politically passive. Democratic régimes consider political activism as a positive sign of moral autonomy, which is the main criterion of being included in demos according to Dahl. Turkey, on the other hand, differs from this democratic approach with its top-down focus on régime stability rather than the importance of representation and political awareness for democracy.