An evaluation of Turkish local elections from second order elections perspective

Abstract

İkinci derece seçimler modeli farklı seviyelerde yapılan seçimlerde ortaya çıkan oy dağılımı kalıplarının birbirileriyle ilişkisini incelemek için kullanılan faydalı bir araçtır. Bu modele göre genel seçimler dışındaki yarışmalar bu seçimlerin sonuçlarına doğrudan bağımlı oldukları için ikinci derece seçimler olarak adlandırılırlar. Bu tez çalışmasında Türkiye'deki yerel ve genel seçimler arasındaki ilişki ikinci derece seçimler modeline göre incelenmiştir. Bu bağlamda modelin temel varsayımları; ikinci derece seçimlerde katılımın düşük olması, ulusal konuların seçmenlerin oy davranışında temel etken olması, iktidar partileri ikinci derece seçimlerde oy kaybederken küçük partilerin kazançlı çıkması gibi varsayımlar Türkiye'deki seçim sonuçları ve anket verileri kullanılarak test edilmiştir.İnceleme iki seviyede gerçekleştirilmiştir: Genel seviyede seçimlerde ortaya çıkan katılım oranları karşılaştırılmış, ayrıca her seçim için siyasal bölünme, seçimler arası oy oranlarında oynaklık ve Etkili Parti Sayısı dizinleri hesaplanmıştır. Bireysel seviyede daha önce yapılmış bir anketin verileri kullanılarak bir lojistik regresyon modeli oluşturulmuştur. Model sosyo-politik, ekonomik, ideolojik ve adaya bağlı tanımlanan çeşitli değişkenlerin seçmenlerin bir yerel ve bir genel seçim arasında oylarını değiştirme veya değiştirmeme kararları üzerindeki etkilerini kontrol etmektedir.Yapılan analizler, modelin beklentileri doğrultusunda Türkiye'de yerel seçimlerde ulusal konuların oy verme davranışını büyük ölçüde etkilediği, ancak modelin beklentilerinin tersine yerel konuların ve adayların da yerel seçimler üzerinde etkili olduğunu, ayrıca yerel seçimlerin modelde beklendiği gibi her zaman küçük partilerin iktidar partilerine karşı yüksek sonuçlar aldığı seçimler olmadığını göstermiştir.

The second order elections model is a useful tool to explain the dynamics of relationship between voting patterns at different level elections. The model envisages elections other than the national contests subordinate to the national elections, and calls them second order national contests. This study examines the patterns of relationship between Turkish local and national elections using the model of second order elections. Basic assumptions of the model; i.e. lower turnout in second order elections, dominance of national issues in voting decisions of voters, vote loss of incumbent parties in the face of rising votes for the smaller parties in second order contests, are tested using the data from Turkish local and national elections as well as a pre-election survey data.The inquiry is conducted at two levels: At the aggregate level average turnout rates for different elections are compared. Also volatility, fragmentation and Effective Number of Parties (ENP) indices are calculated for each election. At the individual level a previously conducted pre-election survey data is utilized in order to build up a logistic regression model. The model controls for the effects of various socio-political, economic, ideological and candidate variables on the decision of voters to change or not to change votes between a national and a local election.These analyses show that although dominated by the national issues (as expected by the model), local issues and candidates are important in Turkish local elections (contrary to the expectations) and local elections do not consistently work in favor of smaller parties.