EU/US and Turkey to mediate the conflict in Bosnia: A comparative study

Abstract

Bu tez, Ekim 2009'dan beri devam eden Türkiye'nin arabuluculuğuyla Bosna'daki çatışma durumunda, özellikle ekonomik işbirliği ve siyasi diyalog anlamında, büyük bir değişikliği varsaymıştır. Buna ek olarak bu tez, aynı ay içinde Bosna-Hersek bölgesindeki Avrupa Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri tarafından ortaklaşa yürütülen politik anlamda hiçbir yenilik getirmeyen arabuluculuğun başarısızlığını da onaylamaktadır. Her iki arabulucu da Bosna-Hersek bölgesindeki taraflar arasındaki işbirliği eksikliği ve politik çıkmazlığın devlet egemenliği ve toprak bütünlüğünü tehdit ettiği argümanı konusunda hem fikirlerdir. Böylelikle, her iki arabuluculuğun amacı da Bosna-Hersek'teki tam egemenliğin kalıcı olarak tanınmasını sağlamaktır. İki farklı arabuluculuğun aynı amaçla aynı zamanda ve aynı bölgede çalıştığı ve farklı sonuçlara ulaştığı gerçeği araştırmamızı arabuluculukta başarıyı belirleyen diğer faktörleri araştırmaya yöneltmiştir. Bu amaçla kapsamlı bir literatür taramasında elde edilen arabuluculuğun başarı değişkenlerine bakılarak Türk arabuluculuk başarısı teyit edildikten sonra, arabuluculuk sonucunu belirleyici konular hakkında literatür taraması yaptık. Bu bizi arabuluculuktaki başarıyı belirleyen dört ana faktöre götürdü. Bu faktörler şunlardır: 1) Tarafların özellikleri 2) Tartışmanın doğası 3) Arabuluculuğun özellikleri 4) Arabuluculuk stratejileri. Bu karşılaştırmalı çalışmanın bulgularına dayanarak analiz sonucu, çok partili rejimlerin, küçük güç farklılıklarının, olumlu geçmiş ilişkinin, doğru zamanlamanın ve karmaşık sorunların olmaması arabuluculuk sürecini kolaylaştırdığını göstermektedir.Buna ek olarak bu çalışma düşük müdahale stratejilerin kriz sonrası gerginlikte daha başarılı olduğu düşüncesini savunmaktadır. Buna rağmen literatürün aksine bu çalışma, bireysel arabulucuların bölgesel arabuluculardan daha fazla başarılı olabileceğini göstermektedir. Aynı zamanda başarılı arabuluculuk sadece bir tarafın veya her iki tarafın kaynaklara sahipliğiyle ilgili olmasıyla değil, aynı zamanda bu kaynakları paylaşmak ve sözlerini yerine getirmek konusunda arabulucuların yetenekleriyle ilgili olduğunu ortaya çıkarmaktadır.ANAHTAR KELİMELER: Arabuluculuk, Türkiye, Bosna, Hırvatistan, Sırbistan,Avrupa Birliği, Amerika Birleşik Devletleri, Butmir Süreci, Güç, Kimlik, Uzlaşma

This thesis assumes a substantial change in the situation of conflict in Bosnia especially in the sense of political dialogue and economic cooperation due to the mediation of Turkey which started since October 2009. In addition, it also acknowledges the failure of the mediation conducted by European Union and United States jointly in the region of Bosnia Herzegovina during the same month which could not alter at all the political deadlock. Both mediations agreed on the argument that the political deadlock and lack of cooperation between parties in the region of Bosnia-Herzegovina threatens state sovereignty and territorial integrity. Therefore, the goal of each mediation was to ensure a permanent recognition of Bosnia- Herzegovina?s full sovereignty. The fact that two different mediators worked for the same goal, at the same time and in the same region but achieved different results triggered our research in looking further factors that may have determined success in mediation. For this purpose, after affirming success in the Turkish mediation by looking at the variables of success in mediation received from a thorough literature review, we searched the literature on determinants of mediation outcome which cited us four main factors determining success in mediation. These are listed as: 1) Characteristics of the Parties, 2) Nature of the Dispute, 3) Characteristics of the Mediator and 4) Mediation Strategies. Based on the comparative case findings, the analysis shows that multi party regimes, small power differences, positive past relationship, right timing and lack of complex issues facilitate the mediation process. Furthermore, it advocates the argument that low intervention strategies are more successful in post-crisis tensions. However, contrary to the literature, the study demonstrated that individual mediators may be more successful than regional mediators and that successful mediation is not only related to the possession of resources that either or both parties value but it is also related to the ability of the mediators to fulfill their promises and share these resources.Keywords: mediation, Turkey, Bosnia, Croatia, Serbia, European Union, United States, Butmir Process, power, identity, reconciliation.