The case of The Mine Ban Treaty: Understanding the domestic factors that affect the diffusion of disarmament norms

Abstract

Soğuk Savaş'ın bitimiyle hız kazanan küreselleşmeyle uluslararası devlet dışı kuruluşlar yerel kuruluşlarla işbirlikleri sonucu oluşturdukları ulusaşırı yandaşlık ağbağları (UYA) ile küresel siyasette daha etkin olmaya başlamıştır. Yakın zamana kadar, bu ağbağlar sadece `düşük düzeyli siyaset`da faaldi. Uluslararası Mayın Karşıtı Kampanya'nın (UMKK) çabalarıyla 1997'de imzalanan Mayın Yasağı Anlaşması ile UYA'ların ülkelerin güvenlik ve dış siyasetlerine de etki edebildiği görüşmüştür; ancak, güvenlik alanında hangi koşullar altında bu ağbağların siyaset değişimine neden olduğuna yönelik çalışmalar azdır. Bu nedenle, bu tez UMKK'nın ülkelerin Mayın Yasağı Anlaşması'nı imzalamasına yönelik çabalarının hangi koşullar altında yetersiz kaldığını anlamayı amaçlamaktadır. İç siyaset yaklaşımından iki açıklayıcı değişken, kriz seviyesi ve mayın karşıtı normun iç siyasetteki önemi, Amerika Birleşik Devletleri, Türkiye ve Küba arasında yapılan karşılaştırmalı niteliksel vaka analizi ile test edilmektedir. Çalışmanın sonucunda, kriz seviyesi değişkeninin Uluslararası Mayın Karşıtı Kampanya'nın çabalarına doğrudan etki ettiği ancak mayın karşıtı normun herhangi bir doğrudan etkisinin olmadığı gözlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Uluslararası normlar, Karamayını, Ulusaşırı yandaşlık ağbağları,İnsan hakları, Silahsızlanma, Küçük ve hafif silahlar

As the pace of the globalization increased after the end of the Cold War, international non-governmental organizations became more influential in world politics through transnational advocacy networks (TANs) that arose from their cooperation with domestic non-governmental organizations. Until recently, these networks have only been active in issues of `low politics`. With the 1997 Mine Ban Treaty, we have seen that TANs are also able to influence security and foreign policies of states towards complying with international humanitarian norms; however, little research was carried out to disclose the conditions that enable these networks to influence policy change in the security domain. For this purpose, this thesis aims to distinguish these conditions under which the global network against the use of anti-personnel landmine, namely International Campaign to Ban Landmines (ICBL), has failed to mobilize states to implement the Mine Ban Treaty. I test two explanatory variables from domestic politics approach, crisis level and domestic impact of the norm against anti-personnel landmines, through qualitative comparative case studies between United States, Turkey and Cuba. The study shows that although domestic impact of the mine-ban norm does not seem to have a direct effect, the crisis level variable appears as a factor directly blocking or giving way to the ICBL in its efforts influencing state behaviors towards the Mine Ban Treaty.Keywords: International norms, Landmines, Transnational advocacy networks, Humanrights, Disarmament, Small and light weapons