Home, belonging and collage-identities: A case study on second-generation Turks in Modena

Abstract

Göcmenlerden doğan yeni kuşağın varlığı, Avrupa ve Avrupa dışındaki birçok bilimsel topluluğun bu konu hakkında çok sayıda araştırma yapmasını teşvik etmiştir. Bu araştırmaların en başında, bu jenerasyonun bulundukları topluma dahil olma stratejileri bulunmaktadır. Göçebelerin topluma dahil olması / entegrasyonu ve günümüz toplumların gittikçe artan çesitli kültürleri içinde barındırıp, beraber varolması gibi konuların yanısıra sosyal bilimcilerin müzakereleri, kültürel kimlik ve sahiplenme gibi temaları da konu alıyor. İkinci jenerasyon göçebelerin geleceği, özellikle gençlik çağlarında, dahil olma ya da dışlanma, kendi geleneklerine saygı ve bulunduğu toplumun kültürüne ayak uydurma arasındaki ince çizgiye bağlıdır. Modena endüstriyel bölgesi kendi kültürel çeşitliliğini ele alalı sadece birkaç yıl olmuştur. 2011 yılında, 4,366 adet Türk göçebe ve çocuklarına ev sahipliği yapmıştır. Bu sayı İtalya'da yaşayan Türk'lerin beşte birinden fazlasını kapsamaktadır. Kendilerini sadece ülkenin kimliği ile özdeşleştiren gençlerden farklı olarak, ikinci jenerasyon gençler, kimliklerini iki yol ile şekillendirirler: Kökenlerine inmek ( kendisinin ya da ailesinin göç etme deneyimleri) ya da İtalyan topluluğundaki günlük hayatları. Bu tezin cevaplamaya çalıştığı soru, `2. kusak Türk` teriminin arkasında kimin olduğu. Modena'da bir Türk göçmenin oğlu ya da kızı olmak kimliklerini nasıl şekillendirdi? Hem İtalyan, hem Müslüman olduklarını düşünüyorlar mı? Kendi kökenleri ile nasıl bir ilişkileri var ve gelecekleri için kendilerine nasıl bir yol çiziyorlar? Ve belki de en önemli soru: göçebe bir aileye doğmak, bu kişilerin yurt ve sahiplenme anlayışlarını nasıl değiştiriyor?

The presence of new generations born to immigrants has fomented the involvement of the scientific community of many European and non-European states, setting into motion a proliferation of numerous researches on the topic, mostly with reference to possible inclusion strategies into the host society. Together with the topic of inclusion/integration of migrants and the ability of contemporary societies to coexist with and accommodate increasing cultural diversity, the debates among social scientists also focus on the theme of cultural identity and belonging. Second-generation immigrants' path, especially during adolescence, often lies on a thin line between inclusion and exclusion, between the observation and respect of the values of the heritage culture and the adaptation to those of the receiving country. The industrialized province of Modena only since several years has been dealing with its own cultural diversity- in 2011 it housed 4,366 Turkish immigrants and their children, more than one-fifth of the total Turkish population residing in Italy.Differently from adolescents who identify with only one nation-state, second-generation adolescents shape and negotiate their identities through two journeys: a journey to the origins (their migration experience or their parents'), and their everyday life journey in the Italian society. The question this thesis aims to answer is, who is behind the term 'second-generation Turk'? How did growing up in Modena as sons and daughters of Turkish immigrants shape their identities? Do they feel one can be both Italian and Muslim? What is their relationship with their origins and what trajectories do they draw for their future? And, perhaps the most important question: how does being born to immigrant parents shape one's sense of home and belonging?Keywords: Italian-Turks, identity, home, belonging, in-betweenness, third space, biculturalism