Military masculinities in the making: Professional military education in contemporary Turkey

Abstract

Askerî okullar tarihsel olarak Türk Silahlı Kuvvetleri'nin kara kutusu olmuştur. Türk Silahlı Kuvvetleri'ni oluşturan özneler ve bu öznelerin nasıl yetiştirildiği üzerine akademik çalışmalar yok denecek kadar azdır. Türkiye tarihindeki askerî darbe ve müdahaleler, ordunun siyasi karar alma süreçlerindeki, hukuki alandaki ve gündelik yaşam pratiklerindeki gücünü ve etkisini yeniden üretmiştir. Ne var ki, sırasıyla 2007 ve 2010 yıllarında başlayan Ergenekon ve Balyoz davalarından bu yana, ordunun ülke içindeki siyasi, sosyal ve kültürel konumunda tarihsel bir değişime tanık olunmaktadır. Bu araştırma için, 2003 ve 2013 yılları arasında Heybeliada Deniz Lisesi ve Deniz Harp Okulu öğrencisi olmuş, eski askerî öğrencilerle derinlemesine görüşmeler ve katılımcı-gözlem yapılmıştır. Aynı zamanda mütevazı bir tarihsel araştırma yürütülmüştür. Bu çalışma, görüşmecilerimin anlatılarıyla ordunun değişmekte olan gücü ve konumu arasındaki bağlantıları araştırmaktadır. Burada bahsedilen değişim sürecinin; profesyonel askerî eğitimin yeniden yapılandırılmasından ordunun ideolojik, etnik, sınıfsal, yapısal ve güç ilişkileri bakımından dönüşümüne kadar uzandığı iddia edilmektedir. Homojen bir yapı olarak algılanan ve sivil-asker ilişkileri literatüründe homojen bir yapı olarak ele alınınan ordunun farklı bedenler, erkeklikler, öznellikler ve ideolojilerden oluşan karmaşık bir yapı olduğu ve bu yapının da söz konusu değişim sürecinin etkisiyle dönüşmeye devam ettiği ortaya konmaktadır. Ordunun kurumsal ve homojen temsili ile orduyu oluşturan gerçek özneler arasındaki suni ikiliği aşmaya çalışan bu çalışma, profesyonel orduya dair akademik çalışmaların önemine işaret etmektedir. Zira ordu, yalnızca karar alma pozisyonlarında bulunan yüksek rütbeli bir subaylar azınlığından oluşmamakta ve çok katmanlı bir kurum olarak içerisinde heterojen öznelikler barındırmaktadır.Anahtar sözcükler: Ordu, eğitim, erkeklik, neoliberalizm, Türkiye.

Military schools have historically been the black boxes of the Turkish Armed Forces. The subjects who make up the military and their education in military schools have largely remained outside of academic inquiry. Since the establishment of the Republic, the military has been consolidating its power over political processes, the legal system and everyday life through various coups and interventions. Yet, we witness a historical shift in political, social and cultural positionality of the military since the Ergenekon and Balyoz [Sledgehammer] trials, beginning in 2007 and 2010 respectively. Based upon participant observation, modest historical research, and in-depth interviews with former cadets of Turkish Naval High School and Turkish Naval Academy who were students between the years 2003 and 2013, this study aims to trace the links between my research participants' narratives and the military's falling from grace. This thesis argues that this shift ranges from internal restructuring of power in professional military education to changes in ideological, ethnic, and class composition of the military. It is argued that this allegedly homogeneous entity is made up of diverse bodies, subjects and ideologies that are dynamically being restructured in this process. Trying to transcend the artificial distinction between the institutional representation of the military and the agents who compose it, this thesis, draws attention to the importance of academic research on the professional military, not only through the decision-making processes of a high ranking minority of military officers but also through the heterogeneous subjectivities and layers of complication within the institution.Keywords: military, education, masculinity, neoliberalism, Turkey