A gradual declension: civil-military relations and the AKP, 2002-2007

Abstract

Bu araştırma, 2002-2007 yılları arasında Adalet ve Kalkınma Partisi'nin (AKP) bir güç olarak yükselişi ve yaşanan sosyal ve politik değişimler sonucunda Türk Silahlı Kuvvetlerinin (TSK) siyasal gücünün zayıflamasını konu almıştır. `lk olarak, ara$tırmanın temeli olan Türkiye'nin 'sivil-asker' ilişki tarihi ele alınmıştır. Bu nedenle ilk bölümde, TSK'nın yüzyıllık politik ve devlet gücünün kısa tarihine yer verilmiş; 1980 ve 90'ların sosyal ve kültürel değişimi özetlenmiştir. `ikinci bölümde; politik ve kültürel güç olarak yükselişte olan AKP'nin, Avrupa Birliği katılım müzakereleriyle TSK'nın rolünün tartışmaya açıldığı dönemde TSK'nın canlandırdığı Kemalizm ve demokrasi yaklaşımıyla rekabeti detaylı olarak incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise, TSK ve AKP'nin 'laiklik'e bakış açıları ve bunu devlet içinde politik güçlerini kuvvetlendirme aracı olarak kullanmaları analiz edilmi$tir. 25 yıl boyunca yaşanan politik gelişmeler ve değişimler sonucu Genel Kurmay Başkanı Özkök ve Büyükanıt'ın yeni laiklik yaklaşımıyla 1980'lerin geleneksel Kemalist laiklik yaklaşımı zayıflamıştır. Son olarak dördüncü bölümde; TSK, sivil halk ve devlet arasındaki TSK'nın devletin içindeki fiili ve demokratik yeri tartışmasını değerlendirilmiştir.Anahtar kelimeler: 'Sivil-Asker' ili$kileri, Türk Silahlı Kuvvetleri, Adalet ve Kalkınma Partisi

This thesis will look at the declension of the military from 2002-2007 not only as a product of the AKP's rise to power but also as a product of decades of volatile social and political change. Primary to the investigation of this question is Turkey's history of civil-military relations. Therefore, in the first chapter a brief history of the military's century-old political and state power is explained. This is then followed by an outline of the social and cultural changes of the 1980s and '90s. Of equal importance, the AKP's rise as a political and cultural force to compete with the military's resurrected rhetoric of Kemalism and democracy will be detailed as the discussion of the military's role is opened up through the European Union accession process. This will be discussed in chapter two. The third chapter will then analyze the military and AKP's use of secularist rhetoric as a tool to maintain and defend their own political power within the state. After traditional Kemalist secularism had taken a turn out of fashion in the 1980s, the new secular rhetoric employed under the watch of Chiefs of General Staff Özkök and Büyükanıt are products of the previous 25 years of politics. Finally, the fourth chapter will evaluate the debate between the military, the civilians, and the government over the rightful, democratic place of the military within the Turkish state.Keywords: Civil-military relations, Turkish Armed Forces, AKP