Democratic autonomy: A peaceful resolution for Turkey?

Abstract

Topraksal öz-yönetişim, etnik grupların kendi kaderini tayin talebinde bulunduğu ülkelerde yaygın bir şekilde kullanılan etkili bir çatışma çözümü aracıdır. Ancak, topraksal öz-yönetişimin çatışmaları çözmedeki başarısı büyük oranda kurumsal tasarımının nasıl yapıldığına bağlıdır. Bu noktada güç-paylaşımı mekanizmaları tasarımın başarısında temel faktör olarak ortaya çıkar. Bu teorik düşüncelerin ışığında, bu çalışma, Kürt sorununun çözümü için Türkiye'deki Kürt hareketi tarafından önerilen öz-yönetişim modeli olan Demokratik Özerklik'in kurumsal tasarımını detaylı biçimde incelemekte ve modelin söz konusu sorunun çözümüne ne oranda katkı sağlayabileceğini değerlendirmektedir. Analizi gerçekleştirmek için Demokratik Özerklik modeli, gerekli güç-paylaşımı mekanizmalarına sahip bir topraksal özyönetişim için gerekli olan etkili ve özgün bir kurumsal tasarım ortaya koyabilen bir analitik çerçeveye oturtulmaktadır. Önde gelen Kürt aktörlerle yapılan derinlemesine röportajlar ve ana akım Kürt kuruluşlarından elde edilen birinci el kaynaklar çalışma için yararlanılan veriyi oluşturmaktadır. Yürütülen analize uygun olarak, tez, Demokrarik Özerklik'in Türkiye için değerli bir alternatif yönetişim modeli olabileceğini savunmaktadır. Ancak, kurumsal tasarımının ciddi yetersizlikler ve belirsizlikler içermesi ve bu yüzden de etkili bir yönetişim modeli oluşturamaması nedeniyle Kürt sorununun çözümüne şu an için gerçek bir katkı sağlayayamayacğı ortaya çıkmaktadır. Model güçlü bir şekilde temellendirilmiş bir tasarım ortaya koyamadığı için somut olmaktan çok söylem düzeyinde kalmaktadır.Anahtar Sözcükler: Kürt sorunu, kendi kaderini tayin, topraksal öz-yönetişim, güçpaylaşımı, çatışma çözümü

Territorial self-governance is an effective conflict resolution tool commonly used in countries where ethnic groups make self-determination demands. The success of territorial self-governance in resolving conflicts, however, largely relies on the way its institutional design is arranged. Power sharing mechanisms, at this point, emerge as central for the success of the design. In the light of these theoretical considerations, this thesis examines in detail the institutional design of Democratic Autonomy -the selfgovernance model proposed by the Kurdish movement in Turkey for the resolution of the Kurdish conflict- and aims to evaluate the extent to which the model can contribute to the resolution at issue. In order to conduct the analysis, Democratic Autonomy model is situated in an analytical framework which can manifest an effective tailor-made institutional design for a territorial self-governance arrangement with essential power sharing mechanisms. In-depth interviews conducted with prominent Kurdish actors and first hand documents obtained from the mainstream Kurdish organizations make up the data utilized for the study. In accordance with the analysis carried out, the thesis argues that Democratic Autonomy is a valuable project for an alternative governance for Turkey. Yet, for the time being, it appears unable to offer a genuine contribution to there solution of the Kurdish conflict, as its institutional design has serious inadequacies and ambiguities, thus making it unable to manifest an effective governance model.Failing to put forth a strong substantiated design, it appears to remain more rhetorical than concrete.Keywords: Kurdish conflict, self-determination, territorial self-governance,power sharing, conflict resolution.