The dream screen: An artistic analysis of the representation of dreams in cinema

Abstract

Bu çalışma, filmde kullanılan kurgu tekniklerinin, rüya görme halinin betimlenmesindeki işlevini ele almaktadır. Sinematik model ve rüyalardaki görsel motif arasındaki bağlantı, film sanatının geceye dair imgelemedeki en elverişli araç olduğunu göstermektedir. Freud'un formülize ettiği rüyaların oluşum süreci, Lumiere Kardeşlerin 1895'te icat ettikleri sinematik aygıt tarafından çoğaltabilmektedir. Film dilinin elemanlarından biri olan montaj; yönetmenlere, rüyaların açığa çıkardıklarının ekrana aktarılması için imkan sağlar. Bu tezde, gece oluşan tutarsız hayallerin betimlenmesinin tarih boyunca nasıl değişime uğradığı ve 1895'ten bugüne değin kurgu tekniklerinin gelişim süreci incelenmektedir. Rüya imgeleri her daim sinema için esin kaynağıdır ve filmin, rüyaların gerçeküstü imgelerini tasvir edebilecek bileşenlere sahip en iyi araç olduğu söylenebilir. Kurgu tekniklerinin organik özelliği sayesinde rüyaları görünür hale getirmenin mümkün olduğu varsayılabilir. Bütün bunlara ek olarak; bu çalışma, filmlerinde rüyaları betimleyen iki tanınmış yönetmen olan Frederico Fellini ve David Lynch'in işleri ile kendi ürettiğim görsel işlerin karşılaştırılmasını içermektedir.

This paper will be a reflection on editing techniques used in film for representing the concept of dream. The correlation between cinematic model and image motif in dreams advocates that film could be the optimal mean for the depiction of nocturnal fantasies. The process that create dreams formulated by Freud can be reproduced by the cinematic apparatus created by the Lumiere brother's in 1895. Montage is one of the elements of film language that allows directors to transpose on the screen what dreams reveal during the night. Through the paper I will analyze how the representation of nocturnal phantasmagorias had changed historically and furthermore how editing techniques develop from 1895 until today. Cinema was always inspired by the images of dreams, and I believe that film is the best medium that have the components for depicting the surreal pictures of dreams. I deem editing techniques have an organic quality that allows us to make dreams visible. I will moreover compare and contrast my own creative output with the works of Federico Fellini and David Lynch, the most famous directors that have visualized dream in films.