Alprostadil ve iloprostun alt ekstremite iskemi/reperfüzyonu sonrası gelişen akciğer hasarı üzerine koruyucu etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

İskemi ve reperfüzyon hasarı akciğer transplantasyonu, koroner arter hastalığı, periferik arter hastalıkları gibi bazı durumların patofizyolojisinde ve tedavisinde etkilidir. Alt ekstremite iskemi reperfüzyon hasarında akciğer bu etkiyle ilk karşılaşan organ olarak hasarın incelenmesine uygun bir modeldir. Prostosiklinler, vazodilatasyon ve antiagregan etkileriyle periferik arter hastalıklarının tedavisinde kullanılmaktadır. Bu çalısmanın amacı, rat infrarenal abdominal aortasında iskemi-reperfüzyon sonrası oluşan akciğer hasarını azaltmada, reperfüzyon periyodunda intravenöz infüzyonla verilen alprostadil'in iloprost kadar etkin olduğunu göstermektir. Çalışmamızda otuz beş adet wistar-albino rat rastgele ve eşit sayıda (n =7) olarak beş gruba ayrıldı. 2 saat infrarenal aort klempleme sonrası reperfüzyon süresince PGE1 grubuna 50ng/kg/dk dozda ve İloprost grubuna 20ng/kg /dk dozda medikasyon 2cc SF içinde, kombine ilaç grubunda iki doz toplamı 2cc SF içinde, kontrol grubunda 2cc SF 2 saat süreli infüzyon uygulandı. Sham grubuna sadece laparotomi uygulandı. Süre sonunda kan ve akciğer örnekleri alınarak Akciğerde dokusunda SOD, MDA, plazmada MDA, TAS ve TOS çalışıldı. Akciğer örnekleri hematoksilen-eozinle boyandı, histopatolojik incelemeler yapıldı.Kontrol grubunda plazma MDA düzeyi sham grubundan anlamlı derecede yüksek saptandı(p=0.003), kombine ilaç grubunda, plazma MDA değerleri kontrol grubundan anlamlı derecede düşüktü(p=0.003). İlomedin grubunda plazma MDA değerleri PGE1 grubuna göre düşüktü ancak anlamlı fark yoktu. Histopatolojik incelemede kontrol grubunda kombine gruptan(p<0.001) ve PGI2 grubundan (p=0.007) yüksek skorlar görüldü. SOD akciğer dokusu, TAS ve TOS değerleri tüm gruplarda benzerdi ve gruplar arası anlamlı farklılıklar bulunmadı. PGE1 grubu PGI2 grubundan yüksek skorlar gösterdi ancak PGE1 grubu ile diğer gruplar arasında anlamlı fark yoktu. Çalışmanın sonuçları iskemi ve reperfüzyonla oluşan akciğer hasarının PGI2 ve PGE1'in kombine kullanımı ile gerileyebileceğini gösterdi. İlomedin'in daha düşük Akciğer skorları ve MDA serum düzeyleri ile iskemi-reperfüzyonla oluşan akciğer hasarını azaltmada daha etkili olabilir. Plazma MDA değerleri ve histopatolojik skorların uyumu serum MDA düzeyinin doku hasarını göstermede sensitif olabileceğini düşündürmektedir. Akciğer dokusunda İskemi-reperfüzyon hasarında oksijen radikallerinin etkisi gösterilememiştir. Akciğerde iskemi ve reperfüzyonla ilk karşılaşan doku olması nedeniyle inflamatuar yanıtın en şiddetli olduğu dokudur. İloprost ve PGE1 direkt vazodilatasyon, sitoproteksiyon, membran stabilizasyon, antiagregan, anti inflamatuar etkilerle hasarı azaltabilir. PGE1 ve PGI2 beraber kullanıldığında akciğer reperfüzyon hasarı ile ilişkili hastalıkların tedavisinde etkili olabilir.Anahtar Kelimeler: İskemi-reperfüzyon hasarı, sitoproteksiyon, transplantasyon, oksijen radikali

İschemia reperfusion injury is effective on physiopathology and treatment of some circumstances such as lung transplantation, coronary artery disease, and periferic artery disease. Lung is the first effected organ from ischemia reperfusion injury and is an appropriate model to investigate the injury. Prostocyclins are used for the treatment of periferic artery disease with their vasodilatation and antiaggregative effects. The aim of the study is to prove PGE1 infusion during reperfusion is more effective than PGI2 infusion on reducing lung injury after ischemia reperfusion with infrarenal aortic clamping in rats. Thirty five wistar-albino rat randomised into 5 (n=7) groups. After 2 hours of aortic clamping, drugs infused in PGE1 group 50ng/kg/min and in PGI2 group 20ng/kg /min doses in 2cc SF for 2 hours. Laparotomy was done solely in sham group. After 2 hours, blood and lung tissue samples were taken, SOD and MDA were studied on lung tissue and MDA, TAS, TOS were studied in blood plasma. Histopathological survey were studied on hematoxylin-eosin stained lung preparations. Plasma MDA levels of control group were significantly higher than sham group(p=0.003), Plasma MDA levels of combined drug group were significantly lower than control group(p=0.003). Plasma MDA levels of PGI2 group were lower than PGE1 group without any significant difference. Histopathological findings of control group showed scores higher than combined drug group(p<0.001) and PGI2 group (p=0.007). SOD lung, plasma TAS and plasma TOS levels were similar in all groups and no significant differences were found. Histopathological scores in PGE1 group were higher than PGI2 group without any significant difference. Results of the study demonstrated that PGI2 and PGE1 combination reduced the injury of ischemia and reperfusion on lung. PGI2 seems to be more effective on ischemia reperfusion injury with lower histopathological scores and lower plasma MDA levels. Correlation of plasma MDA levels and histopathological scores determines that plazma MDA may be a sensitive test to reveal lung injury. This study didn?t show any effect of oxygen radicals on ischemia reperfusion injury. Lung is the first imposed tissue to ischemia and reperfusion and is also the most effected from inflamation response. PGI2 and PGE1 can suspend injury with direct vasodilatation, cytoprotection, membrane stabilisation, antiaggregation, anti inflammatory effects. PGE1 and PGI2 when used together, may be effective in treatment of diseases associated with reperfusion injury of lung.Key Words: İschemia-reperfusion injury, cytoprotection, transplantation, oxygen radical