(Dis)orienting exile: Home and belonging in queer Armenian-American women`s memoir

Abstract

Ermeni ulusötesinde kuir edebiyata dair eleştirel çalışmalar boşluğunu doldurmak adına bu tez, bu konunun jeneolojisinin ilk adımını oluşturur. En temelde Arlene Avakian'ın Lion Woman's Legacy: An Armenian-American Memoir ve Nancy Agabian'ın Me As Her Again: True Stories of an Armenian Daughter kitapları üzerinden bu edebi çalışma, sürgün kavramının Kuir Ermeni-Amerikalılar tarafından ve Kuir Ermeni-Amerikalı kadınların anılarında farklı ifade edilişlerini incelemektedir. `Diyaspora` kavramını, devinim alanı ve ifade etme/edememe olarak kavramsallaştırarak, ev/millet kavramlarını ısrarla durağanlık mekanı olarak kodlayan milliyetçilik retoriğini sorunsallaştırıyorum. Ulusaşırı heteropatriyarkal söylem kadınların bedenlerini cinsiyetli/cinsel kimlikleri düzenleyen heteronormative üreme rollerine nasıl dahil eder? Bu durum toprak talebi söyleminde ne şekilde yankılanır? Egemenler kimleri dışlar, hangi sınırlar dahilinde, ne şekilde işlerler? Buna ek olarak, Kuir Ermeni kadın heteropatriyarkal Ermeni kimliğine ve mirasına ne şekilde bir meydan okuma sunmaktadır? Kuirlik, değişkenlik gösteren Diyaspora ve sürgün kavramlarıyla, özellikle travma sebebiyle Ermeni diyasporik ev ile ne şekilde ortaklaşır? Diyaspora ve sürgün kavramlarıyla aynı hizada olan kuirlik, Ermeni diyasporik evin özelliği olan stabiliteden ziyade akışkanlığı nasıl yazabilir? Ayrıca, diyasporik yas ve instabiliteye değinen Ermeni diyasporik edebiyatın kuir bir analizi, yeni bir üretim tarihi açmada ve Ermeni tarihinde ve kimlik üretiminde çoğulluğun geleceğine ve ihtimaline yardımcı olabilir mi? Dil, hikaye anlatımı ve miras aracılığıyla metinsel yorum, estetik mülahazalar ve psikoseksüel kimlik (de)konstrüksiyonu üzerinden her iki hatıratın da yukarıdaki yekparelerin üretimine karşı direnmede, Ermeni edebiyatının ve ulusötesindeki diğer türlerin okumasında farklı modlar açma ihtimaline muktedir olduğunu iddia ettiğim bu soruları yöneltiyorum.Anahtar Sözcükler: anı, diyaspora, kuir, Ermeni ulusötesi, yas

Addressing the lacuna of critical work on queer literature in the Armenian transnation, this thesis serves to trace its genealogy. Based primarily on close textual analysis of Arlene Avakian's Lion Woman's Legacy and Nancy Agabian's Me As Her Again, this literary inquiry explores the articulations of exile experienced by queer Armenian- American women's memoir. Conceptualizing 'Diaspora' as a space of movement and (dis)articulation, I problematize its acute nationaist rhetoric that writes nation/home and bodies as a sites of stability. How does transnational heteropatriachal discourse assign women's bodies to heteronormative reproductive roles that regulate normative gendered/sexual identities? How might this echo the contours of land claim discourse? Who do these hegemons exclude, how do they operate, and within what limits? How does the queer Armenian woman present a particular challenge to this hegemon and its inheritance? How might queerness already align with notions of Diaspora and exile, inscribing flux instead of stability as characteristic of the Armenian diasporic home? Further, is it possible that a queer analysis of Armenian diasporic literature that addresses diasporic mourning and instability, may assist in ushering a new era of production, potentiality and futurity for pluralities in Armenian history and identity production? Through textual exegesis, aesthetic considerations and psychosexual identity (de)construction via language, storytelling and inheritance, I address these questions, arguing that both memoirs are integral in beginning to resist the reproduction of the above monoliths, opening up possibilities for the modes in which Armenian literature and other genres in the transnation are read.Keywords: memoir, diaspora, queer, Armenian transnation, mourning