Nöropatik ağrısı olan ve olmayan diyabetik hastaların periferik sinir uyarılabilirlik özelliklerinin karşılaştırılması

Abstract

Diabetes mellitus (DM) giderek artan sıklığı ile günümüzün en ciddi sağlık sorunlarından biridir. Çalışmamızda henüz rutin elektrofizyolojik incelemeler ile anormallik saptanamamasına rağmen ağrı tanımlayan diyabetik hastalarda periferik sinirlerde olası bir uyarılabilirlik değişikliğinin araştırılması ve saptanması durumunda uyarılabilirlik değişikliğinin periferik sinirin farklı çaptaki liflerinde mi yoksa distal ya da proksimal segmentlerinde mi daha belirgin olduğunu göstermek amaçlanmıştır. Böylece diyabetik polinöropatide patolojik süreçte lif çapının mı yoksa gövdeye olan uzaklığın mı tutulumda daha ön planda rol oynadığı hakkında yorum yapmak mümkün olabilecektir. Çalışmaya benzer glisemik düzeyde ve benzer hastalık süresine sahip 30 nöropatik ağrısı olan diyabetik hasta, 30 nöropatik ağrısı olmayan diyabetik hasta ve 30 sağlıklı gönüllü katılımcı dâhil edildi. Rutin sinir ileti çalışmalarına ek olarak sodyum kanallarının işleyişini yansıtan SDTc ve reobaz değerleri hesaplandı.Henüz rutin elektrofizyolojik incelemeler ile anormallik saptanamamasına rağmen ağrı tanımlayan diyabetik hastalarda periferik sinirlerde uyarılabilirliğin artmış olduğu gözlendi. Diyabetik olup nöropatik ağrısı da olan grupta görece daha küçük boyutlu olan EDB kasının SDTc değeri yüksek saptandı. Aynı periferik sinirin distal ve proksimal segmentlerinde ise sinir uyarılabilirliği açısından fark saptanmadı.Çalışmamızda nöropatik ağrının da eşlik ettiği diyabetik hasta grubunda periferik sinirde artmış uyarılabilirliğin yanı sıra aynı periferik sinirin farklı liflerinin diyabetik nöropati sürecinde az da olsa heterojen olarak tutulabildiği gösterilmiş oldu.

Diabetes Mellitus (DM) is one of the most serious health problems of today's modern populations with an increasing frequency. In this study our aim was to determine if there is an alteration in nerve excitability properties in the peripheral nerves of diabetic patients defining neuropathic pain without any nerve conduction abnormalities in routine electrophysiologic studies. Furthermore in case of determining a significant alteration in the excitability properties of the peripheral nerve, we also aimed to show whether peripheral nerve involvement is more prominent in distal or proximal segments of the nerve or in fibers with different diameters. Thus it would be possible to comment on whether fiber diameter or distance from the cell body play a more essential role in the peripheral nerve involvement during the pathogenesis of diabetic polyneuropathy. For that reason, 30 diabetic patients with neuropathic pain, 30 diabetic patients without neuropathic pain who had similar glycemic level and disease duration, and 30 healthy volunteers were included. Routine nerve conduction studies were performed and additionally, SDTc and rheobase values representing the functions of sodium channels were calculated. Routine electrophysiologic studies showed normal nerve conduction properties in diabetic patients with neuropathic pain, however the excitability properties of the peripheral nerves were significantly increased. Furthermore, SDTc value of EDB muscle which is relatively smaller was higher in the diabetic patients with neuropathic pain. There was no significant difference in the excitability of distal and proximal segments of the same peripheral nerve.This study provides evidence of increased excitability in the peripheral nerve of the diabetic patients with neuropathic pain. Moreover, the results of this study showed that different fibers are involved heterogeneously in the same peripheral nerve.