Modernization in the legal field during the late Ottoman Era and its impacts on the state perception of women on the margins

Abstract

Bu çalışmanın temel amacı, Osmanlı Devleti'nin 19 ve 20. yüzyıldaki modernleşme çabasını hukuki reformlar üzerinden ele almak ve bu dönüşümün devlet-toplum ilişkisindeki yansımalarını devletin kadın suçlulara yaklaşımı üzerinden incelemektir. Her ne kadar bahsedilen hukuki reformlar, yeni mahkemelerden polis teşkilatının yapılandırılmasına kadar çok çeşitli alanlarda gerçekleşen şumüllü bir dönüşümü kapsıyor olsa da, bu çalışmanın sınırlı kapasitesi ceza hukuku alanındaki reformlara yoğunlaşmıştır. Özellikle 1840, 1851 ve 1858 kanunları incelenerek dönemin kodifikasyon çalışmalarının ardındaki devletin değişen zihniyetine yoğunlaşılmıştır. Yapısal anlamdaki ve formal hukuktaki bu değişikliklerin pratik alanda devlet ve toplum arasındaki ilişkiyi nasıl dönüştürdüğünü incelemek amacıyla dönemin ceza hukukunun kadınların failleştiği suçlara dair tutumu ele alınmıştır. Vaka çalışmalarının alanları kürtaj, fuhuş ve kadın mahkumların hapsedilme pratikleri olarak sınırlandırılmıştır. Zira kadın marjinalitesi, kadının doğurgan kapasitesi nedeniyle nüfus ve cinsellik tartışmalarının odağında olmuştur. Bu noktada bu çalışmanın temel iddiası, 19. yüzyıla gelene kadar Osmanlı'nın kendine özgü hukuki yapı ve kültüründe oldukça geniş bir mahrem alanda kendisine meşru bir özgürlük tanınmış olan kadın marjinalitesinin, modernleşen devlet zihniyeti tarafından müdahaleci bir biçimde hukuk yoluyla mahremden kamusala geçirilmiş olduğudur. Bir diğer deyişle, ceza hukuku alanındaki reformlar, çeşitli düzenlemeler ve kodifikasyon çalışmaları yoluyla kadın cinselliği, marjinalliği ve suçluluğu yeniden biçimlendirilip kurgulanmıştır.

The main aim of this study is to try to understand modernization attempts of the Ottoman Empire during the 19th and 20th centuries through reforms in the legal field and to reveal reforms' effects on the state-society relationship through state perception of the women marginality. Although questioned reforms in the legal field was covering a range of changes from new courts to the constitution of police service, limited scope of the study is restricted to focus on reforms in the penal law. By examining 1840, 1851 and 1858 penal codes, the study aimed to focus on changing state mindset which lies behind the codification activities during the questioned terms. In order to understand how reforms in the legal structure and formal law change the relationship between the state and society, state perception of the women marginality is taken as an epitomic case. In a more detailed way, the questions of abortion, prostitution and incarceration practices of women inmates are taken as specific case studies. At this point this study mainly argues that, while until the 19th century the Ottoman sui generis legal structure and culture was recognizing a legal freedom to women marginality in a quite extensive private manner, during the modernization attempts of the empire, legitimately private women marginality was redefined and repositioning within the boundaries of public and subjected to state intervention through reforms in the penal field. In other words, the women marginality and criminality was redefined and constructed through reforms in the legal and especially penal field during the late Ottoman era.