The analysis of children`s writing: A study on the creative potential and rhetorical structure of written texts

Abstract

Bu çalışmada yaratıcılık potansiyeli ve çocukların hikayelerinin sözbilimselyapısı arasındaki ilişki incelenmektedir. Bu amaçla 12-15 yaşlarında, 44ilköğretim öğrencisinden oluşan bir grup çocuğa, farklı düşünme ve benzerdüşünme testleri ve sonu yazılmak üzere bir hikayeden oluşan bir dizikağıt-kalem etkinliği uygulanmıştır. Farklı düşünme ve benzer düşünmetestleri sonuçları, yaratıcı düşünme potansiyelini tahmin eden unsurlarolarak alınmıştır. Çocukların hikayeleri, içerdikleri sözbilimsel ilişkileraçısından incelenmiştir. Yaratıcılık potansiyeli farklı olan çocuklarınhikayelerinde de özellikle sözbilimsel ilişkiler açısından bir farklılık gözlenipgözlenmeyeceği ve aynı yaratıcılık potansiyeli grubundaki çocuklarınhikayelerinde grup olarak ortak sözbilimsel ilişkiler kullanıp kullanmadıklarıaraştırılmıştır. Çocukların hikayelerini analiz etmek için genişletilmişviisözbilimsel ilişki dağarcığı ile Sözbilimsel Yapı Kuramı (SBY) (Marcu,2000 and Carlson and Marcu, 2001) kullanılmıştır. Çalışmaya katılançocukların hikaye yazmayı bir atıfta bulunma eylemi olarak yorumladıklarıbulunmuştur. Bu sonuç Marcu et. al (1999b) çalışmasında analiz edilenmetin külliyatlarında en sık rastlanan ilave-detaylandırma ilişkisiyleuyuşmaz. Bunlara ek olarak, 7.sınıftaki çocukların benzer düşünmetestindeki sonuçları ile metinde kullandıkları uydu tipi metin kısımlarının(metnin anlaşılmasında yardımcı rol oynayan temel söylem yapıtaşları)sayısının ters orantılı olduğu gözlenmiştir. Son olarak, yüksek kartildeki(çalışmaya katılanların en yüksek skoru alan; tepe %25'i) benzerdüşünürlerin daha az EDU (temel söylem yapıtaşı) ve daha az söylemilişki tipi ile hikayesel bir element yazmayı başardıkları gözlenmiştir.Anahtar Kelimeler: yaratıcılık, farklı ve benzer düşünme, çocuk hikayeleri,sözbilimsel yapı, Sözbilimsel Yapı Kuramı.

This thesis investigates the relationship between creative potential and therhetorical structure of children?s narratives. 44 middle school children(aged 12-15) were given a set of paper-pen activities including onedivergent thinking test, one convergent thinking test and a story to becompleted. Results of the divergent and convergent thinking tests weretaken as the predictors to estimate the potential for creative thinking.Children were examined in terms of how they encode rhetorical relationsin their writings. Whether a creative potential made a difference inchildren?s writings in terms of rhetorical relations they used, and whethervchildren within the same creative potential group used the same rhetoricalrelations in common were investigated. Rhetorical Structure Theory (RST)(Marcu, 2000 and Carlson and Marcu, 2001) was used in coding children?swritings. It was found that children in the study interpreted story writing asan act of attribution. This result is contrary to Marcu et.al (1999b), whofound the elaboration-additional relation as the most frequent relation intheir corpora. The study also found that there was an inverse relationshipbetween the convergent thinking scores and the number of satellites (anEDU (elementary discourse unit) playing an auxilliary role for a text inquestion) for the 7th graders. Finally, it was found that high quartile(highest scorers in the study, top 25%) convergent thinkers were able toconstruct a narrative element with few number of EDUs and few number ofdiscourse relation types.Keywords: creativity, divergent and convergent thinking, childrennarratives, rhetorical relations, Rhetorical Structure Theory.