Goal-directed imitation in pre-school and elementary school children

Abstract

Imitation is a fundamental way of acquiring knowledge in human development. In their theory of goal-directed imitation (GOADI), Wohlschläger et al. (2003) divide the representation of observed movements into hierarchically organized aspects the highest of which is usually the goal. In a face-to-face imitation task young children usually copy the (spatial) goal of the body movement in terms of perceptual mirror symmetry rather than match them conceptually onto their own body, as adults do. We refer to these imitation schemes as ?mirroring? and ?matching? respectively. In the present study, we investigate the effects of age and perspective of the child with respect to the experimenter (0°, 90°, 180°) in two imitation tasks, a hand-to-ear and a cup-grasping task. Moreover, we evaluate the developmental changes in the imitative behavior of children from a dynamical systems perspective. Children were supposed to imitate the movements of the experimenter. Tasks were conducted on 4.5- to 11-year-old Iranian pre-school and elementary school children (81 female, 84 male). Imitation scores for the spatial goal were analyzed in terms of mirroring or matching. Imitation schemes varied according to age and perspective in both tasks. Overall, older children's imitations of movements were more adult-like as established by an adult Iranian control group than those of the younger ones. They rather matched than mirrored observed movements. In the 180° and 90° conditions the mirroring scheme was predominant, but in 0° matching was predominant. GOADI was confirmed; however it was qualified by the child's perspective on the experimenter. Children's imitations showed a non-linear shift from perceptually-based mirroring to conceptually-based matching of observed movements onto their own body. This shift happens between 6 and 8-9 years of age. The amount of matching depends not only on age but also on control parameters such as spatial perspective, task demands, and exposure.

İnsan gelişiminde taklit bilgi edinmenin temel bir yoludur. Amaca yönelik taklit (GOADI) teorisinde Wohlschläger ve diğerleri (2003) gözlemlenen hareketlerin temsilini en üstte amacın yeraldığı hiyerarşik olarak organize olmuş unsurlara böler. Yüz yüze taklit görevinde küçük çocuklar genellikle vücut hareketinin (uzaysal) amacını yetişkinler gibi kavramsal olarak kendi vücutlarıyla eşleştirmek yerine algısal ayna simetrisi açısından kopyalar. Bu taklit şemalarına sırasıyla ?eşleştirme? ve ?yansıtma? adını veriyoruz. Bu çalışmada elden-kulağa ve bardak kavrama görevlerinde çocuğun yaşının ve uygulayıcıya gore görüş açısının (0°, 90°, 180°) etkisini araştırıyoruz. Ayrıca, çocukların taklit davranışında gelişimsel değişimleri dinamik sistemler bakış açısıyla değerlendiriyoruz. Çocuklardan uygulayıcının hareketlerini taklit etmesi bekleniyordu. Görevler 4.5-11 yaş arası İranlı okul öncesi ve ilköğretim çağındaki çocuklar üzerinde yürütüldü (81 kız, 84 erkek). Uzaysal amacın taklit skorları yansıtma ve eşleştirme açısından analiz edildi. Taklit şemaları her iki görevde de yaşa ve görüş açısına göre farklılık gösterdi. Genel olarak hareketlerin büyük çocuklar tarafından yapılan taklitleri küçük çocuklarınkine kıyasla yetişkinlerinkine daha yakındı. Gözlemlenen hareketleri yansıtmak yerine eşleştirdiler. 180° ve 90° durumlarında yansıtma baskınken 0°?de eşleştirme baskındı. GOADI doğrulandı; ancak çocuğun uygulayıcıya göre görüş açısı tarafından sınırlandırıldı. Çocukların taklitleri, gözlemlenen hareketleri algısal-tabanlı yansıtmaktan kendi vücutlarına kavramsal tabanlı eşleştirmeye doğru doğrusal olmayan bir kayma gösterdi. Bu kayma 6 ve 8-9 yaş arasında gerçekleşmektedir. Eşleştirme miktarı yalnızca yaşa değil uzaysal perspektif, görev talepleri ve maruziyet gibi kontrol parametrelerine de bağlıdır.