Comparing mobile game interaction methods in terms of player engagement: Gaze and voice commanded control method vs. touchscreen controls

Abstract

Bu tezin amacı, bir mobil oyun arabiriminde iki insan bilgisayar etkileşim yöntemini karşılaştırmaktır; bunlar dokunmatik kontrol yöntemi ile yeni çok biçimli bakış ve ses komutlu yöntemdir. Kullanıcılardan oyun içi veri alabilmek için, kullanıcılara Neon Glider adlı iki boyutlu bir koşu-platform oyunu oynatılıp bir kullanıcı deneyi yapılmıştır. Oyun bu iki farklı kontrol yöntemiyle oynandıktan sonra, katılımcıların bu kontrol yöntemleri için oyuna bağlılık seviyelerini ölçen bir kullanıcı anketi uygulanmıştır. Oyun içi veriler, katılımcıların oyunu dokunmatik kontrollerle kontrol ettiklerinde daha başarılı olduklarını göstermektedir. Ancak oyunu bu teknikle kontrol ederken daha fazla çaba harcamışlardır. Anket sonuçları katılımcıların bakış ve ses komutlu yöntem ile oyunu kontrol ederken oyuna daha fazla dâhil olduklarını ortaya koymuştur; çünkü oyunu bu teknikle kontrol ederken korkmuş, normalden farklı ve ortamdan atılmış hissetmişlerdir. Sonuçlar aynı zamanda katılımcıların bakış-ses etkileşim yöntemiyle psikolojik olarak soğurulmuş hissettiklerini göstermiştir. Bu sonuçlar kesin olmamakla birlikte kuşkusuz katılımcılar bu yeni yöntem ile oyuna biraz daha yüksek seviye bir bağlılık hissetmişlerdir.

The purpose of this thesis is to compare two human computer interaction methods in a mobile game interface; the touchscreen controls and a novel multimodal method which is a combination of gaze and voice commands. A user experiment was conducted to collect gameplay data from participants playing a 2D runner-platformer game called Neon Glider. After the participants play the game by using two interfaces separately, a user questionnaire was applied to analyze players engagement level for both interfaces that provided two methods of game control. Gameplay data show that the participants were more successful when they controlled the game by touchscreen controls. However, they spent more effort for controlling the game with this technique. The questionnaire results revealed that the participants were more involved into the game in that they felt scared, different and spaced out when they controlled the game by gaze and voice commands. The results have also shown that they felt psychologically absorbed with the gaze-voice interaction method. These outcomes do not give a definitive result but surely participants felt a little higher level of engagement with this new method.