The effect of interaction through gaze-cue sharing on decision making process: An experimental investigation of Keynesian beauty contest

Abstract

Bu çalışma grup göz-izi etkileşiminin kişilerin güzellik yarışması oyunundaki kararları, karar verme süreleri ve göz hareketleri üzerindeki etkisini araştırmaktadır. Deney, hiç göz-izi olmaması durumundan her katılımcının bakış konumunun diğer katılımcıların ekranında canlandırıldığı tam göz-izi koşulları arasında değişen farklı göz-izi paylaşım koşulları yaratmak amacıyla Grup Göz Izleme (GET) platformunda tasarlanmıştır. Güzellik yarışması oyunundaki kararları yönlendirdiği düşünülen çapa atma etkisinin, katılımcıların birbirlerinin göz hareketlerine yönelik farkındalıklarının artmasından etkileneceği beklenmektedir. Göz-izi paylaşımının göz hareketleri örüntüsü üzerinde bir etkisi olmadığı ve bireylerin tercihlerine dayanarak verdikleri değer kararlarının göz-izi koşulları arasında farklılaşmadığı bulunmuştur. Ama, katılımcılara sunulan bütün yarışma türleri için karar süresinin anlamlı bir şekilde farklılaştığı görülmüştür. Tahminler ve göz hareketlerinde fark bulunmaması, tekrarlı oyundan doğan tetiktelik seviyesinin azalmasıyla kısmen açıklanabilir. Bütün göz-izi kosullarında daha uzun karar verme süresinin olması kandırma stratejilerinden ve diğer oyuncuların göz-izi yoluyla ortaya çıkan davranışlarına göre `tatmin edici` tahminin dinamik yeniden çapa atmadan kaynaklanmış olabilir.

The present study investigates the effect of group gaze-cue interaction on the decisions, decision times and eye-movements of the participants in the game of beauty contest. The experiment is designed in the Group-Eye Tracking (GET) platform to create different gaze-cue sharing conditions, ranging from no gaze-cue to all gaze-cue conditions where each participant's gaze location is visualized on all other participants' screens. It is hypothesized that the anchoring effect, which is argued to guide the decisions in the beauty contest task, would be influenced by the increasing awareness of the participants regarding each others' eye movements preceding their decisions. The results indicated that there was no gaze-cue sharing effect on the eye movement patterns and no significant difference was observed among the gaze-cue conditions for the decided value derived from individual choices. However, for all contest types it was found that decision times are significantly higher in the all gaze-cue condition. The indifference observed for guesses and eye-movements can be partly accounted by the reduced alertness due to repeated rounds of play. Higher decision times in the all gaze-cue condition might be due to the deception strategies that emerged and the dynamic re-anchoring of the `satisficing` guess according to other players' behaviors revealed through their gaze-cues.