Sportif yaşam koçluğunun zihinsel engelli bireylerde uygulanabilirliğinin araştırılması

Abstract

Spor ve sportif etkinlikler sosyalleşmenin önemli bir aracı olarak kabul edilmekte ve bu konudaki araştırmaların sonuçları da bunu doğrulamaktadır. Engelliler için spor, fiziksel gelişimin yanında psikolojik ve sosyal gelişim için de önemlidir. Engelliler sosyalleşme süreciyle beraber akran grupları ile iyi ilişkiler kurma, kurallara ve kararlara uyma gibi deneyimler kazanmaktadırlar.Bu araştırmanın amacı, zihinsel engelli bireylere yönelik geliştirilmiş sportif yaşam koçluğu programının zihinsel engelli bireylerin sosyalleşme düzeylerinde etkili olup olmadığını belirlemektir.Bu araştırma, ön-test son-test kontrol gruplu deneme modelinde desenlenmiş bir çalışma olup, özel eğitim alan toplam 24 eğitilebilir zihinsel engelli birey katılmıştır. Bunlardan 12'si uygulama, 12'i kontrol grubunu oluşturmuştur. Deney grubuna 12 hafta boyunca haftada 2 gün, 4'er saat Sportif Yaşam Koçluğu Programı uygulanmıştır. Kontrol grubuna hiçbir sportif aktivite yaptırılmamıştır. Araştırmanın verileri; Demirdağ (2010) tarafından geliştirilen ve 30 sorudan oluşan anket aracılığıyla yüz yüze görüşülerek toplanmıştır. Veri toplama aracı; 12 haftalık program öncesinde ve sonrasında uygulama ve kontrol grubunda yer alan bireylerin velilerine uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS 17 paket programı kullanılarak çözümlenmiştir. Deney grubunun sosyalleşme düzeyleri açısından ön-test son-test farkları belirlemek için Wilcoxon işaret sıra testi kullanılmıştır. Kontrol ve Deney grubu arasında sosyalleşme düzeyleri açısından farklılık olup olmadığını test etmek amacıyla Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Sportif yaşam koçluğuna katılanların velilerine uygulanan veri toplama aracı ön test ve son test değerleri arasında çocuğun sosyalleşmesi düzeyi, ailenin spor hakkındaki düşüncesi, sporun olumlu etkisi ve sporun sosyalleşme etkisinde p<0,05 düzeyinde anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir.

Sport and sportive events are accepted an important device for socialization and the researches that have been done so far verifies it. Sport is also important for disabled people. Besides physical development it also has benefits both psychological and social development. During socialization period disabled people acquire good relations with peer group, obeying rules and decisions. The purpose of this research, is to specify whether the developed sportive life coach program for disabled people is effective on socialization or not. This research is a study that designed as the testing model with the control group in inferior-superior. 24 mental disabled people, who take special education, participate the study. Half of them are in the practice group and the other half in the control group. The fortnight schedule is determined for the practice group, included 4 hours working twice a week. There isn't any sportive activity in the control group. The data of this research, is developed by Demirdağ (2010) and questionnaire which is formed with 30 questions, has been gathered via interview. Data collection tool is implemented before and after the fortnight programme to the parents of the individuals in the control group. The data received from the research is analyzed by using the SPSS 17 packet program. With regard to socialization level of the practice group, Wilcoxon Signed Ranked Test is used to determine the differences between inferior and superior groups. Mann-Whitney U test is used to determine if there is any difference in the socialization level of the participants comparing to the nonparticipants. Through the data collection tool implemented to the parents of the participants, who joined at the supportive life coach programme, socialization level of the child, the attitude of the family about doing sports, the positive effect of sports and the effect of sports to the socialization level makes significant differences in the level of p<0, 05 between the inferior and superior levels.